سال ۱۹۲ هجری قمری
| ۳ - قرن ۲ هجری قمری - ۱ | |
| امامت | |
|---|---|
|
امام رضا(ع) (دوره امامت: ۲۰ سال از ۱۸۳ تا ۲۰۳ق) | |
| حکومت‌های سرزمین‌های اسلامی | |
| بنی‌عباس در عراق | هارون عباسی |
| تولدها و وفات‌ها | |
| وفات محمد بن سلم بن شریح | |
| وفات بهلول | |
سال ۱۹۲ هجری قمری از سال‌شمار هجری قمری مصادف است با دهمین سال از دوره بیست ساله امامت امام رضا(ع) و بیست و سومین سال خلافت هارون الرشید عباسی.
وفات برخی اصحاب امام صادق(ع) چون محمد بن سالم بن شریح و بهلول مجنون، آغاز حکومت ادریس دوم در مغرب و همچنین ظاهر شدن بیماری منجر به مرگ هارون الرشید از اتفاقات سال ۱۹۲ هجری قمری است.
معرفی
روز نخست این سال یعنی ۱ محرم مصادف است با شنبه ۱۹ آبان سال ۱۸۶ شمسی و ۱۰ نوامبر سال ۸۰۷ میلادی. روز پایانی سال یعنی ۲۹ ذی‌الحجة، مصادف است با سه شنبه ۶ آبان سال ۱۸۷ شمسی و ۲۸ اکتبر سال ۸۰۸ میلادی.
سال ۱۹۲ هجری قمری، دهمین سال از دوره بیست ساله امامت امام رضا(ع) در زمان حکومت هارون الرشید بود.
رویدادها
- ادریس دوم بنیان‌گذار اصلی حکومت ادریسیان، قدرت را در مغرب به دست گرفت و در مدت بیست و یک سال حکومت، ادریسیان را به اوج اقتدار رساند.
- هارون به همراه پسرش مأمون برای سرکوبی قیام رافع بن لیث، عازم خراسان گردید که در همین سفر مریض شد و در سال بعد از دنیا رفت.
- اولین ظهور و قیام خرمیان در منطقه جبال یا آذربایجان که توسط عمال حکومت عباسی سرکوب شده و اموال و زنان و فرزندان آنها به اسارت درآمدند.
- مورخان به برخی دیگر از حوادث چون سرکوب چندین شورش و همچنین مبادله اسرا بین رومیان و مسلمانان اشاره کرده‌اند.
درگذشت‌ها
- محمد بن سالم بن شریح از شاگردان امام صادق(ع) و از راویان ثقه. شیخ طوسی و دیگران وفات او را در این سال دانسته‌اند.
- بهلول بن عمرو معروف به بهلول مجنون برخی سال وفات او را، سال ۱۹۲ق و یا حدود سال ۱۹۰ق دانسته‌اند.
- عبد الله بن إدریس بن یزید الاودی از فقها و عابدان و از راویان بزرگ و مورد وثوق اهل سنت نام او در سند بعضی از راویات شیعه نیز آمده است. وفات او در این سال گزارش شده است.
- العباس بن الأحنف شاعر مشهور حکومت عباسیان.عده‌ای وفات او را در این سال عنوان کرده‌اند.
- فضل بن یحیی برمکی از بزرگان برامکه و از وزرای حکومت عباسیان، که بعد از قتل عام برمکیان توسط هارون الرشید به زندان افتاد و بنا بر نظر عده‌ای از مورخان در این سال و یا ۱۹۳ق، در زندان از دنیا رفت.
صعصعة بن سلّاماز شاگردان اوزاعی و اولین کسی‌که در اندلس به ذکر روایات پرداخت؛عبدالرحمن بن عبدالحمید المهری از علمان مصر و مورد وثوق اهل سنت و علی بن ظبیان قاضی القضات حکومت هارون الرشید از جمله درگذشتگان دیگر در این سال دانسته شده‌اند.
پانویس
- ↑ «»، باحساب.
- ↑ خضری، تاریخ تشیع، ۱۳۹۱ش، ص۱۹۱؛ منتظر القائم، تاریخ امامت، ۱۳۸۶ش، ص۲۲۳؛ گروه تاریخ پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تاریخ تشیع، ۱۳۸۹ش، ص۱۱۶.
- ↑ خضری، تاریخ تشیع، ۱۳۹۱ش، ص۲۲۵.
- ↑ ابن قتیبه، المعارف،۱۹۹۲م، ص۳۸۲؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۸، ص۳۳۸؛ ابن مسکویه، تجارب‌الأمم، ۱۳۷ش، ج۴، ص۱۴.
- ↑ دینورری، الأخبارالطوال، ۱۳۶۸ق، ص۳۹۱-۳۹۲؛ خلیفة بن خیاط، تاریخ خلیفة، ۱۴۱۵ق، ص۳۰۴.
- ↑ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۸، ص۳۳۹؛ ابن العماد الحنبلی، شذرات الذهب، ۱۴۰۶ق، ج۲، ص۴۲۲؛ ذهبی، تاریخ‌الإسلام،۱۴۱۳ق، ج۱۳، ص۱۱.
- ↑ ذهبی، تاریخ‌الإسلام،۱۴۱۳ق، ج۱۳، ص۱۱-۱۲.
- ↑ ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۹، ص۱۹۷.
- ↑ شیخ طوسی، رجال الطوسی، ۱۳۷۳ش، ص۲۸۴.
- ↑ شیخ طوسی، رجال الطوسی، ۱۳۷۳ش، ص۲۸۴.
- ↑ علامه حلی، رجال العلامة الحلی، ۱۴۰۲ق، ص۱۳۸.
- ↑ ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۹، ص۲۰۲؛ مازندرانی حائری، منتهی المقال، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۸۰.
- ↑ ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۱۰، ص۲۰۸؛ ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۹، ص۲۰۲.
- ↑ ابن شاکر، وفات الوفیات، ۱۹۷۳ق، ج۱، ص۲۲۹.
- ↑ ابن العماد الحنبلی، شذرات الذهب، ۱۴۰۶ق، ج۲، ص۴۲۲-۴۲۳؛ شبستری، الفائق، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۲۵۳.
- ↑ تبریزی، الموسوعة الرجالیة، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۲۷۵.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۵۱۰؛ عزیزی، الرواة المشترکون بین الشیعة و السنة، ۱۴۳۰ق، ج۲، ص۲۸.
- ↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۶، ص۳۶۲؛ خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج۹، ص۴۲۷؛ ابن جوزی، صفة الصفوة، ۱۴۲۳ق، ج۳، ص۱۱۲.
- ↑ ابن خلکان، وفیات الأعیان، بیروت، ج۳، ص۲۵.
- ↑ ابن خلکان، وفیات الأعیان، بیروت، ج۳، ص۲۰؛ ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۱۰، ص۲۰۹.
- ↑ یاقوت حموی، معجم الأدباء، ۱۹۹۳م، ج۴، ص۱۴۸۱.
- ↑ یاقوت حموی، معجم الأدباء، ۱۹۹۳م، ج۴، ص۱۴۸۱؛ ابن خلکان، وفیات الأعیان، بیروت، ج۳، ص۲۵؛ ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۹، ص۲۰۶.
- ↑ ذهبی، الإعلام بوفیات الأعلام، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۲۴؛ عامری حرضی، غربال الزمان، ۱۴۰۵ق، ص۱۷۷؛ ابو مخرمه، قلادة النحر، ۱۴۲۸ق، ج۲، ص۳۱۷؛ ابن الأثیر، الکامل، ۱۳۸۵ش، ج۶، ص۲۱۰.
- ↑ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۸، ص۳۴۱؛ خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج۱۲، ص۳۳۶.
- ↑ ذهبی، تاریخ الإسلام، ۱۴۱۳ق، ج۱۳، ص۹.
- ↑ ذهبی، تاریخ الإسلام، ۱۴۱۳ق، ج۱۳، ص۲۳۵.
- ↑ ذهبی، تاریخ الإسلام، ۱۴۱۳ق، ج۱۳، ص.۲۷۳
- ↑ ذهبی، تاریخ الإسلام، ۱۴۱۳ق، ج۱۳، ص۳۱۱؛ خلیفة بن خیاط، تاریخ خلیفة، ۱۴۱۵ق، ص۳۰۴؛ ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۹، ص۲۰۲.
منابع
- ابن الأثیر، علی بن ابی الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دار صادر، دار بیروت، ۱۳۸۵ش.
- ابن العماد الحنبلی، ابوالفلاح عبدالحی بن احمد العکری، شذرات الذهب فی اخبار من ذهب، تحقیق الأرناؤوط، بیروت، دار ابن کثیر، ۱۴۰۶ق.
- ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، صفة الصفوة، بیروت، دارالکتب العلمیة، چاپ سوم، ۱۴۲۳ق.
- ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی بن محمد، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیة، ۱۴۱۲ق.
- ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الأعیان و أنباء أبناء الزمان، بیروت، دارالفکر، بی‌تا.
- ابن شاکر کتبی، محمد، وفات الوفیات، بیروت، دار صادر، ۱۹۷۳م.
- ابن قتیبة، أبو محمد عبد الله بن مسلم، المعارف، تحقیق ثروت عکاشة، القاهرة، الهیئة المصریة العامة للکتاب، چاپ دوم، ۱۹۹۲ق.
- ابن کثیر الدمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، بیروت،دارالفکر، ۱۴۰۷ق.
- ابن مسکویه الرازی، ابو علی، تجارب الأمم، تحقیق ابو القاسم امامی، تهران، سروش، پاپ دوم، ۱۳۷۹ش.
- ابن‌سعد، محمد، الطبقات الکبری، تحقیق محمد عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیة، ۱۴۱۰ق.
- ابو مخرمه، عبدالله طیب بن عبد الله، قلادة النحر فی وفیات أعیان الدهر، بیروت، دارالمنهاج، ۱۴۲۸ق.
- «»، باحساب.
- تبریزی، جواد، الموسوعة الرجالیة، قم، دارالصدیقة الشهیدة(س)، ۱۴۲۹ق.
- خضری، سید احمد رضا، تاریخ تشیع، قم، نشر معارف، ۱۳۹۱ش.
- خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، بیروت، دارالکتب العلمیة، ۱۴۱۷ق.
- خلیفة بن خیاط بن أبی هبیرة اللیثی، تاریخ خلیفة بن خیاط، تحقیق فواز، بیروت، دارالکتب العلمیة، ۱۴۱۵ق.
- دینوری، ابو حنیفه احمد بن داود، الأخبار الطوال، تحقیق عبد المنعم عامر، قم، منشورات الرضی، ۱۳۶۸ق.
- ذهبی، محمد بن احمد، الإعلام بوفیات الأعلام، بیروت، مؤسسة الکتب الثقافیة، ۱۴۱۳ق.
- ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الأعلام، تحقیق عمر عبدالسلام تدمری، بیروت، دارالکتاب العربی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق.
- شبستری، عبدالحسین، الفائق فی رواة و أصحاب الإمام الصادق(ع)، قم، مؤسسة النشرالإسلامی، ۱۴۱۸ق.
- شیخ طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، چاپ سوم، ۱۳۷۳ش.
- طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق محمد أبو الفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، ۱۳۸۷ق.
- عامری حرضی، یحیی بن ابی‌بکر، غربال الزمان فی وفیات الاعیان، دمشق، دارالخیر، ۱۴۰۵ق.
- عزیزی، حسین، الرواة المشترکون بین الشیعة و السنة، تهران، المجمع العالمی للتقریب بین المذاهب الإسلامیة، ۱۴۳۰ق.
- علامه حلی، حسن بن یوسف، رجال العلامة الحلی، قم، الشریف الرضی، چاپ دوم، ۱۴۰۲ق.
- کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، الکافی، قم، دارالحدیث، ۱۴۲۹ق.
- گروه تاریخ پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تاریخ تشیع، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، ۱۳۸۹ش.
- مازندرانی حائری، محمد بن اسماعیل، منتهی المقال فی أحوال الرجال، قم، موسسة آل البیت(ع) لإحیاء التراث، ۱۴۱۶ق.
- منتظر القائم، اصغر، تاریخ امامت، قم، دفتر نشر معارف، ۱۳۸۶ش.
- یاقوت حموی، یاقوت بن عبد الله، معجم الأدباء، بیروت، دارالغرب الإسلامی، ۱۹۹۳م.
رده: