محجور
محجور در اصطلاح حقوقی به کسی گفته می‌شود که از بخشی از تصرفات و اعمال حقوقی منع شده‌است، به عبارت دیگر حجر عبارت است از منع شخص به حکم قانون از اینکه بتواند امور خود را به‌طور مستقل و بدون دخالت دیگری اداره کند و شخصاً اعمال حقوقی انجام دهد و فاقد اهلیت استیفا باشد. محجور از ریشه حجر و به معنی منع و بازداشتن برگرفته شده‌است.
محجورین از نگاه قانون
قانون مدنی ایران محجورین را به سه دسته طبقه‌بندی کرده‌است:
- صغار(جمع صغیر)، در اصطلاح فقه و حقوق اسلامی به کسی اطلاق می‌گردد که به سن بلوغ شرعی نرسیده باشد. این سن بلوغ برای پسران ۱۵ سال و برای دختران ۹ سال تمام می‌باشد. اما در قانون مدنی به اشخاص زیر ۱۸ سال صغیر می‌گویند.
- اشخاص غیر رشید، مطابق قانون غیر رشید یا سفیه کسی است که تصرف او در اموال و حقوق مالی خودش عقلایی نباشد مثلاً اسراف‌کار یا قمارباز باشد.
- مجانین(جمع مجنون)، مجنون کسی است که قوه عقل و درک نداشته و به اختلال قوای دماغی مبتلا بوده و مختل المشاعر است.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ جعفری لنگرودی، محمد جعفر (۱۳۹۱). ترمینولوژی حقوق. تهران: گنج دانش. شابک ۹۶۴۵۹۸۶۰۷۹.
- ↑ رفیعی، محمد تقی, ویراستار (۱۳۹۰). فرهنگ حقوقی مجد (به فارسی-انگلیسی). تهران: مجمع علمی و فرهنگی مجد. شابک ۹۶۴-۶۱۵۳-۲۵-۹.
- ↑ «حجر». لغت نامه دهخدا. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ دسامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۷ اوت ۲۰۱۲.
- ↑ ماده ۱۲۰۷ قانون مدنی
- ↑ ماده ۱۲۰۸ قانون مدنی
- ↑ ماده ۱۲۱۱ قانون مدنی