یوهان پاخلبل
یوهان پاخلبل (به آلمانی: Johann Pachelbel) (تلفظ آلمانی: [ˈjo:han paˈxɛlbɛl]) (غسل تعمید داده‌شده در ۱ سپتامبر ۱۶۵۳ در نورنبرگ – دفن‌شده در ۹ مارس ۱۷۰۶ در نورنبرگ) موسیقی‌دان، ارگ‌نواز و معلم آلمانی سبک باروک بودکه مکتب موسیقی اُرگ جنوب آلمان را به دوران اوج خود رساند. از پاخلبل قطعات متعدد موسیقی مذهبی و سکولار به‌جا مانده‌است.
| یوهان پاخلبل | |
|---|---|
| زادهٔ | قبل از ۱ سپتامبر ۱۶۵۳ (تعمید) نورنبرگ |
| درگذشت | قبل از ۹ مارس ۱۷۰۶ (خاکسپاری) (۵۲ سال) نورنبرگ |
| فرزندان | ۶ پسر, ۲ دختر |
| امضاء | |
امضای پاخلبل، برگرفته از نامه‌ای که در سال ۱۶۹۵ به مقامات شهر گوتا نوشته بوده‌است.
موسیقی پاخلبل در زمان حیاتش بسیار محبوب بود. او شاگردان متعددی تربیت کرد و سرمشق بسیاری از موسیقی‌دان جنوب و مرکز آلمان شد. امروزه پاخلبل را با دو قطعهٔ معروفش، کانن در ر و شاکن در فا مینور می‌شناسند.
پاخلبل شاگرد هاینریش شوِمر بود. هردو از استادان موسیقی سبک آوازیِ کُنسِرتاتو بودند.
جستارهای وابسته
- کانن
- هاینریش شوِمر
منابع
- منابع فارسی
- منابع لاتین
- ↑ "Pachelbel, Johann" The Concise Oxford Dictionary of Music, Ed. Michael Kennedy, (Oxford University Press, 1996) Oxford Reference Online, (accessed March 21, 2007) [۱] (subscription access)
