یولیوس واگنر-یاورگ
یولیوس واگنر-یاورگ (آلمانی: Julius Wagner-Jauregg؛ ۷ مارس ۱۸۵۷ – ۲۷ سپتامبر ۱۹۴۰) دانشمند در زمینه پزشکی اهل اتریشی بود.
| یولیوس واگنر-یاورگ | |
|---|---|
| زادهٔ | ۷ مارس ۱۸۵۷ ولس, Austria |
| درگذشت | ۲۷ سپتامبر ۱۹۴۰ (۸۳ سال) وین |
| ملیت | اتریش |
| دیگر نام‌ها | Julius Wagner |
| محل تحصیل | University of Vienna |
| شناخته‌شده برای | Malariotherapy |
| همسر(ها) | Balbine Frumkin (divorced 1903) Anna Koch (married 1899) |
| فرزندان | Julia and Theodore |
| جایزه(ها) | جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی (1927) |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | آسیب‌شناسی روان‌پزشکی |
| محل کار | دانشگاه وین دانشگاه گراتس State Lunatic Asylum at Steinhof |
| پایان‌نامه | L'origine et la fonction du coeur accélére (Origin and function of the accelerated heart) (1880) |
| استاد راهنما | Salomon Stricker |
وی همچنین برنده جوایزی همچون جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی شده است.
او در سال 1927برنده جایزه نوبل شد به خاطر کشف درمان سایکوز سیفلیتیک با تلقیح مالاریا به بدن .
منابع
- «Julius Wagner-Jauregg». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۴ ژوئن ۲۰۱۴.