گوجه‌سبز
گوجه‌سبز نام درختی است از تیرهٔ گل سرخیان که میوهٔ آن کوچک و آبدار، دارای پوست نازک به رنگ سبز یا سرخ و یک هستهٔ سخت است. بر پایهٔ نوشته‌های قدیمی، نژاد این گیاه قدمت ۲۰۰۰ ساله دارد و چینی‌ها اولین کسانی بودند که به کشت آن اقدام کردند. گفته می‌شود که این گیاه از طریق سوریه یا ایران به یونان آورده شده‌است.
| Greengages / Reine Claudes | |
|---|---|
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | گیاهان |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | گیاهان گلدار |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | دولپه‌ای‌های نو |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | رزیدها |
| راسته: | گل‌سرخ‌سانان |
| تیره: | گلسرخیان |
| سرده: | پرونوس |
| زیرسرده: | /پرونوس Prunus |
| گونه: | آلو |
| زیرگونه: | P. d. ssp. italica |
| Varietas: | P. d. ssp. italica var. claudiana |
| نام سه‌بخشی | |
| Prunus domestica ssp. italica var. claudiana (Poiret) Gams
| |
| مترادف | |
|
Prunus claudiana Poir. | |
بعضی از نقاط ایران،گوجه سبز را بنام آلوچه میشناسند و کلمه گوجه سبز را برای گوجه فرنگی نارس استفاده میکنند. نام درست آن، آلوچه است. [۱]
درختان گوجه سبز در نواحی معتدل بهترین رشد را دارند و در آب و هوای ملایم به رنگ‌های ارغوانی، قرمز، نارنجی، زرد و سبز روشن در می‌آیند. آب و هوای سرد باعث ایجاد رنگ قهوه‌ای و ظاهر نامطلوب میوهٔ گوجه سبز می‌شود و در طعم آن نیز تأثیرگذار است. این میوه به سرعت می‌رسد و مدت نگهداری آن در یخچال ۴ روز است. گوجه سبز به صورت تازه و پخته در خورش‌ها مصرف می‌شود. این میوه غنی از ویتامین C، اسید مالیک، اسید سیتریک است. مصرف زیاده از حد گوجه سبز باعث نفخ معده می‌شود. این میوه طعمی ترش دارد و سفت و ترد است و در میان ایرانیان اغلب با نمک به عنوان تنقلات مصرف می‌شود. درخت این میوه در بیشتر نواحی ایران به‌خصوص شمال غربی ایران تکثیر و برداشت می‌شود گوجه سبز اصلاح شده از نوع بادامی در شهر سردرود رونق زیادی دارد.
ارزش غذایی ۱۰۰ گرم گوجه سبز
کربوهیدرات ۵۲/۸ گرم، چربی ۸۴/۲ گرم، پروتئین ۶/۱ گرم، فیبر خام ۵/۰ درصد.
با مصرف ۱۰۰گرم گوجه سبز، ۵ درصد ویتامین آ ،۱/۲ درصد ویتامینB۱ (تیامین)، ۹/۱ درصد ویتامین B۲ (ریبوفلاوین)، ۸/۲ درصد نیاسین، ۱۳ درصد ویتامین C، ۵/۱ درصد کلسیم، ۲/۲ درصد فسفر، ۵ درصد آهن و ۶/۳ پتاسیم مورد نیاز در روز تأمین می‌شود.
خواص درمانی
CULPEPES، گیاه‌شناس معروف قرن ۱۷ عقیده داشت که مصرف گوجه‌سبز برای بهبود طعم دهان مفید است و پختن برگ‌های درخت گوجه‌سبز در سرکه می‌تواند در درمان کرم‌های حلقوی مؤثر باشد. از خواص دیگر این میوه، خاصیت مسهلی آن است که به خوبی شناخته شده‌است. همچنین اثرات منحصر به فرد آن شامل کاهش فشار خون و چربی خون، حذف رسوبات از خون و تنظیم عملکرد معده‌ای-روده‌ای است.
گوجه‌سبز باعث تعادل اسید و باز در جریان خون می‌شود، از این رو می‌تواند در درمان حالت اسیدی خون مفید باشد. این میوه اثرات قابل توجهی در جلوگیری از بیماری‌هایی مانند چربی خون بالا، پیری سلول و سرطان دارد. اسید بنزوئیک، ترکیبی است که خاصیت ضد میکروبی دارد. این ماده به‌طور طبیعی در گوجه‌سبز وجود دارد. همچنین، بعضی از تحقیقات بیانگر خاصیت ضد قارچی و ضد باکتریایی این میوه هستند.
مطالعات نشان می‌دهد که این میوه می‌تواند در درمان تومورها مؤثر باشد. همچنین به دلیل وجود اسید اسکوربیک برای افراد مبتلا به نقرس توصیه می‌شود.