گرمابه‌های رومی

آبی که از زمین حمام بیرون می‌آید، در اثر بارش باران در نزدیکی «مندیپ هیلز» سقوط می‌کند. از سفره‌های آب سنگ آهک به عمق ۲٬۷۰۰ متری (۸٬۹۰۰ و ۴٬۳۰۰ فوت) استفاده می‌شود که در آن انرژی زمین گرمایی دمای آب را بین ۶۹ و ۹۶ درجه سانتیگراد (۱۵۶٫۲ و ۲۰۴٫۸ °F)افزایش می‌دهد. در فشار، آب داغ به سطح همراه شکاف و گسل‌های موجود در سنگ آهک بالا می‌رود. این فرایند شبیه به سیستم گرمایش زمین است که از فشار بالا و دماهای پایین‌تر از پوسته زمین استفاده می‌کند. آب داغ در دمای ۴۶ درجه سانتی گراد (۱۱۴٫۸ °F)هر روز، [۳] از خطای زمین‌شناسی افزایش می‌یابد. در سال ۱۹۸۳ یک چشمه آب معدنی جدید در آب وارد شد و یک چشمه آب‌گرم و سالم برای نوشیدن آب در اتاق پمپ تأمین شد.

شواهد باستان‌شناسی حاکی از آن است که محل حمام‌های رومی ممکن است مرکز پرستش بوده باشد که از سوی سلت‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت؛ چشمه‌ها به الهه سولیس که رومیان با مین روا شناخته شده‌بودند، اختصاص داشت. جفری مونموت در تاریخ عمدتاً تخیلی‌اش، توصیف می‌کند که چگونه در ۸۳۶ پیش از میلاد، بهار توسط پادشاه بریتانیایی کشف شد که اولین حمام مغولی را ساخت. در اوایل قرن ۱۸، افسانه مبهم به عنوان حمایت سلطنتی از کیفیت‌های آب، با توجه به این که گله خوک‌ها از جذام را از طریق غوطه خوردن در گل و لای گرم درمان کرده بود، شهرت زیادی به دست آورد.

• Bath Abbey West front, Roman Baths and Pump Room

• Great Bath

• The 'sacred pool'

• Hippocamp mosaic

• Spring overflow

• Frigidarium (cold pool)

• Model of Roman Bath and Roman Temple of Sulis Minerva as they would have looked at their greatest extent in 4th century AD

• Model of Roman Bath

• Bladud Gorgon head

• Circular Bath (Caldaria)

• Roman Bath

• Caldarium. The floor has been removed to reveal the empty space which the hot air flowed through to heat the floor

• Roman Baths by Torchlight

• The Great Bath is fed with hot water from the hot spring.

• Victorian superstructure.

• Another view of the Victorian superstructure.

• Steam rising from the Great Bath.

• The Great Bath viewed from above.