گذرگاه مرزی پیشین

به‌دلیل وجود پیوندهای طایفه‌ای و خویشاوندی و اشتراکات فرهنگی و اجتماعی بین مردم بلوچستان ایران و بلوچستان پاکستان، مرز پیشین از گذشته محل عبور مسافر و کالا بوده‌است؛ به‌طوری‌که در سال ۱۳۵۴ گمرک مسافری در پیشین مستقر بوده و پاسپورت ممهور به مهر گمرک پیشین موجود است و هنوز هم مردم از سراسر استان سیستان و بلوچستان برای دیدار با اقوام و آشنایان یا شرکت در مراسم‌های مختلف از این مرز به‌صورت گذر مرزی یا راهداری تردد می‌کنند. مرز پیشین به‌دلیل نزدیکی به بنادر مهم کشور پاکستان از جمله گوادر، جیونی و کراچی از دیرباز مورد توجه بازرگانان بوده و داد و ستد کالا بین سکونت‌گاه‌های اطراف مرز دو کشور انجام می‌شده‌است.

فعالیت تجاری بازارچهٔ مرزی پیشین از سال ۱۳۷۵ آغاز شده‌است. این بازارچه در ۱۵ کیلومتری بخش پیشین قرار گرفته‌است و دارای چند سوله، باسکول، ساختمان غرفه و اداری و محوطه خاکی دیوارکشی‌شده به مساحت ۹ هکتار است. بنابر اظهارات مدیر بازارچهٔ مرزی پیشین، صادرات از این بازارچه کلاً غیرنفتی است، ولی از گمرک هم کالای غیرنفتی و هم مشتقات نفتی صادر می‌شود. وی افزود: از مرز پیشین کالاهایی از قبیل انواع کنسروجات، انواع بیسکویت، کیک و شیرینی، پفک، چیپس، انواع شکلات، لبنیات، تره‌بار (سیب درختی، پیاز و سیب‌زمینی، انواع میوه‌های مجاز و سبزیجات)، انواع مصالح ساختمانی (سیمان، گچ، سرامیک، کاشی و میلگرد)، مشتقات نفتی (قیر، پارافین، روغن موتور، ایزوگام و گریس)، گاز مایع صادراتی به‌صورت تانکر و محصولات پتروشیمی و انواع پلاستیک و کفش و دمپایی صادر می‌شود. گمرک پیشین در سال ۱۳۷۶ با چهار غرفه راه‌اندازی شد و اکنون بیش از ۵۰ غرفهٔ فعال دارد.

پایانهٔ مرزی پیشین در ۱ اردیبهشت ۱۴۰۰، با حضور محمد اسلامی وزیر راه و شهرسازی ایران و وزیر تولیدات دفاعی پاکستان به‌صورت رسمی افتتاح شد و بدین ترتیب این گذرگاه به مرز رسمی و قانونی تبدیل شد. این مرز یکی از مکان‌های مناسب برای واردات دام زنده و صادرات انواع مصالح ساختمانی، مواد غذایی و سایر اقلام تولیدی ایران به پاکستان است.