ارزنی سبز

ارزنی سبز، گاورس سبز رنگ، چسبک (نام علمی: Setaria viridis) گاورس . [ وِ / وَ ] (اِ) ۞ معرب آن جاورس، دانه‌ای شبیه به ارزن که بیشتر به کبوتران دهند. (حاشیهٔ برهان چ معین). بطوری که از تقریر صاحب تحفة المؤمنین و غیره معلوم می‌شود غله‌ای است که به فارسی ارزن و به هندی چینا نامند و صاحب مصطفوی نوشته که آن را به هندی باجره ۞ گویند، جاورس معرب همین است. (غیاث) (آنندراج). وخن، گاورس، جاورس. (السامی فی الاسامی). و این غیر از ارزن است چه او را به ذره ترجمه می‌کند. جاورس معرب آن است و آن ریزه ارزن می‌باشد که به کبوتران دهند و بشیرازی الم به فتح الف و ضم لام و میم خوانند و فقرا از آن نان کنند و خورند. (انجمن آرای ناصری). رجوع به ارزن شود. بَسَک. دانهٔ گاورس شبیه به دانهٔ گاورس یا گورس یک نوع گیاه دانه دار است بسیار شبیه به ارزن دانه‌های گاورس از دانه‌های ارزن کمی درشت تر است.

ارزن و گاورس هر دو محصولی هستند که شباهت به برنج دارند با این تفاوت که برنج یا شالی نیاز مبرم به آب دارد در حالیکه ارزن و گاورس به حداقل آب نیاز دارد و در مدت یک ماه به بار می‌نشیند آخر مرداد ماه فصل کاشت آن و آخر شهریور فصل برداشت ان است. بین ارزن و گاورس از نظر کاشت و برداشت و شکل ظاهری هیچ تفاوتی وجود ندارد. ارزن و گاورس در مناطق کم‌آب حاشیه کویر کاشت می‌شود. در خراسان گاورس در پخت یک نوع آش بنام توگی استفاده می‌شود. از آرد آن برای نان نیز استفاده می‌شود. خوراک مورد علاقه طیور و مرغان نیز می‌باشد در بیسکویت سازی نیز کاربرد دارد.