کنوانسیون

کنوانسیون (به فرانسوی: Convention internationale) (به انگلیسی: Convention) یا مقاوله‌نامه نوعی معاهده است (مانند کنوانسیون ژنو و مقاوله‌نامهٔ منع کار اجباری) که با هدف تدوین قواعد حقوقی و مهمِ مابین کشورهای مختلف تنظیم و بسته می‌شود.

کنوانسیون یک نوع از اقسام چهارگانه معاهده‌های بین‌المللی به شمار می‌رود که بین چند کشور به امضاء می‌رسد تا دربارهٔ یک یا چند موضوع مقرراتی را بین خود تنظیم و اجرا کنند. معاهده عبارت است از یک توافق کتبی که به وسیلهٔ آن دو یا چند دولت یا سازمان بین‌المللی رابطه ای بین خود در قلمرو حقوق بین‌الملل ایجاد می‌کنند. یا در صدد ایجاد آن هستند. در تعریف دیگر گفته می‌شود معاهده بین‌المللی به هر اسمی خوانده شود عبارت از قراردادی است که بین تابعین حقوق بین‌الملل به‌منظور تولید بعضی آثار حقوقی منعقد می‌شود. دو مفهوم یاد شده از معاهده بین‌المللی ناظر به معنای عام و وسیع معاهده است. اما معاهده در معنای خاص به قسمی که در کنوانسیون وین ۱۹۶۹ آمده عبارت است از توافق بین دولت‌ها، به شمول حقوق بین‌الدول است که به صورت کتبی منعقد گردیده‌است، با قطع نظر از اینکه در یک یا چند سند تنظیم شده باشد. در این تعریف معاهده اعم از موافقت نامه است. هر معاهده خود یک توافق‌نامه هم می‌باشد اما عکس قضیه صادق نیست.

طبق ماده ۱۹ اساسنامه سازمان بین المللی کار، دولت های عضو موظف شده‌اند که ظرف مدت یک سال و یا نهایتا ۱۸ ماه مقاوله‌نامه‌های سازمان بین‌المللی کار را برای تصویب در نظام حقوقی‌شان، به مرجع صلاحیتدار یعنی قوهٔ مقننه ابلاغ نمایند. با این حال، تصویب یا عدم تصویب مقاوله‌نامه‌های سازمان بین‌المللی کار توسط دولت‌ها به نوعی جزء صلاحیت های اختیاری قوه مقننه محسوب می‌شود و کشورها الزامی جهت تصویب آنها نخواهند داشت.