کشتار زانوی زخمی

کشتار زانوی زخمی
	بخشی از جنگ رقص ارواح Ghost Dance War و جنگ‌ها سو Sioux Wars
	; گور دسته‌جمعی برای کشته‌شدگان زانوی زخمی
تاریخ	۲۹ دسامبر ۱۸۹۰
موقعیت	ووندد نی، داکوتای جنوبی
نتایج	پیروزی ایالات متحده
طرف‌های درگیر
	ایالات متحده آمریکا
فرماندهان و رهبران
جیمز دبلیو. فورسایت	الک خالدار †
قوا
۵۰۰ نفر نیروی رزمی: ; گردان هفتم سواره‌نظام ایالات متحده: ۴۳۸ سرباز ۲۲ توپخانه به همراه چهار ارابه توپ ۱٫۶۵ اینچی ۱۸۷۵ ۳۰ سرخپوستان اوگلالا پیش‌آهنگ	۱۲۰ مرد
تلفات و ضایعات
۲۵ کشته،; ۳۹ زخمی (۶ وخیم)	۱۵۰–۳۰۰ کشته:; ۹۰ مرد کشته; ۲۰۰ زن و کودک کشته; ۵۱ مجروح (۷ وخیم) ; سرخپوستان از جمله غیرنظامیان را از دست دادند

کشتار زانوی زخمی (به انگلیسی: The massacre of Wounded Knee) که به صورت رسمی نبرد ووندِد نی نامیده می‌شود در ۲۹ دسامبر ۱۸۹۰ (۸ دی ۱۲۶۹) در داکوتای جنوبی اتفاق افتاده‌است. در روز قبل از حادثه گردان هفتم سواره‌نظام ایالات متحده دسته مینچونجو Miniconjou از «سرخ‌پوستان لاکوتا» را اسکورت می‌کرد که در ۸ مایلی غرب نهر ووندد نی در داکوتای جنوبی اردو زدند. در روز حادثه با خیال اینکه سرخ‌پوستان در حال آماده شدن برای نبرد با ارتشیان هستند و با شلیک اشتباهی توسط بازرسان ارتش هنگام خلع سلاح سرخ‌پوستان در کمپ، ارتشیان شروع به تیراندازی به سرخ‌پوستان کردند که در نتیجه آن ۱۵۰ تا ۳۰۰ تن از سرخ‌پوستان شامل بر: ۹۰ مرد و ۲۰۰ تن زن و کودک کشته شدند. تعداد ۵۰ تن از سرخپوستان نیز زخمی شدند که ۷ نفر از آن‌ها بر اثر جراحات جان خود را از دست دادند. ۲۵ تن از نظامیان ارتش آمریکا نیز کشته شدند که تصور بر این است که با شلیک اشتباهی توسط همقطاران خود کشته شده‌باشند. حداقل بیست نفر از سربازان ایالات متحده که در این کشتار شرکت داشتند از سوی دولت ایالات متحده مدال افتخار دریافت نمودند که این عمل بعدها با اعتراض مجلس سوها مواجه شد.

این کشتار آخرین ستیز مسلحانه بزرگ میان قبیله سو لاکوتا و ایالات متحده آمریکا بود.

مارلون براندو بازیگر سرشناس هالیوود، در اعتراض به این کشتار از دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد سال ۱۹۷۳ (برای بازی در فیلم پدرخوانده) امتناع کرد و به هنگام اهدای آن، ساشین لیتل‌فِدِر را با شمایلی سرخپوستی و به همراه بیانیه‌ای ۱۵ صفحه‌ای به روی صحنه فرستاد. حضور این فعال سرخ‌پوست در صحنه اهدای جوایز اسکار با هو کردن و تشویق همزمان حاضران همراه بود.

فیلمی بر اساس کشتار زانوی زخمی با عنوان قلب مرا در ووندِدنی دفن کن (در فارسی عنوان فیلم قلبم را در وطنم دفن کن ترجمه شد) در سال ۲۰۰۷ (۱۳۸۶) ساخته شد.

نگارخانه

نقشه ووندد نی
الک خالدار یا همان بیگ فوت.
رقص مینچونجو در رودخانه چینه، داکوتای جنوبی، نهم آگوست ۱۸۹۰
منظره وندد نی سه هفته بعد.
سربازان امریکایی (۱۹۱۳)
نمایش مجدد محاصره لاکوتاها در وندد نی
ووندد نی، ۱۹۴۰
گور دسته جمعی وندد نی در سال ۲۰۰۳

پانویس

↑ Utley, p. 201.
↑ Brown, p. 178, Brown states that at the army camp, "the Indians were carefully counted." Utley, p. 204, gives 120 men, 230 women and children; there is no indication how many were warriors, old men, or incapacitated sick like Foot.
↑ "Plains Humanities: Wounded Knee Massacre". Retrieved 9 December 2014.
↑ Nelson A. Miles to the Commissioner of Indian Affairs, March 13, 1917, "The official reports make the number killed 90 warriors and تقریباً ۲۰۰ زن و کودک."
↑ Strom, Karen (1995). "The Massacre at Wounded Knee". Karen Strom.
↑ اتفاقات تاریخی در مراسم اسکار، خبرآنلاین، ۷ اسفند ۹۴
↑ Bury My Heart at Wounded Knee (2007) (TV)
↑ Trailer Bury My Heart at Wounded Knee (2007) - 1m41s - CineMagia.ro

منابع

[1] Utley, p. 201.

[2] Brown, p. 178, Brown states that at the army camp, "the Indians were carefully counted." Utley, p. 204, gives 120 men, 230 women and children; there is no indication how many were warriors, old men, or incapacitated sick like Foot.

[3] "Plains Humanities: Wounded Knee Massacre". Retrieved 9 December 2014.

[Miles-4] Nelson A. Miles to the Commissioner of Indian Affairs, March 13, 1917, "The official reports make the number killed 90 warriors and تقریباً ۲۰۰ زن و کودک."

[5] Strom, Karen (1995). "The Massacre at Wounded Knee". Karen Strom.

[6] اتفاقات تاریخی در مراسم اسکار، خبرآنلاین، ۷ اسفند ۹۴

[7] Bury My Heart at Wounded Knee (2007) (TV)

[8] Trailer Bury My Heart at Wounded Knee (2007) - 1m41s - CineMagia.ro