حرکت‌گذاری عربی

• ٔ که بر روی حروفی مانند ی، و، ا می‌نشیند و نشان‌دهندهٔ بستِ چاکنایی است.
• «فَتْحَه» «کَسْرَه» «ضَمَّه» (ــَـ ــِـ ــُـ) (به فارسی: زِبَر، زیر، پیش)
• تنوین (ــً، ــٍ، ــٌ) (به فارسی: دو زِبَر، دو زیر، دو پیش)
• تشدید (ــّ)
• (ــٰـ) نشان‌دهندهٔ آوای الف کشیده (الف خنجری)
• آ، مَدّک (نشان‌دهندهٔ کشیدگی)
• سکون (ــْ)
• (ٱ) وصل (الفی که در عربی نوشته می‌شود ولی خوانده نمی‌شود)

إِعْجَام یا نقطه‌ها علامت‌هایی هستند که حروف بی‌صدای گوناگون که شکل مشابهی (رسم) دارند، همچون ⟨ـبـ⟩ /b/ ب، ⟨ـتـ⟩ /t/ ت، ⟨ـثـ⟩ /s/ ث، ⟨ـنـ⟩ /n/ ن، و ⟨ـیـ⟩ /j/ ی را از هم متمایز می‌کنند. معمولاً نقطه‌ها بخشی از حرف تلقی می‌شوند نه نوعی حرکت‌گذاری.

نسخه‌های اولیه قرآن چه برای حروف صدادار و چه به منظور تمیز دادن انواع مختلف رسم از حرکت و نقطه استفاده نمی‌کردند. ابتدا نقطه‌گذاری حروف صدادار با قرار دادن یک نقطه قرمز بالا، زیر یا در کنار رسم شروع شد، و بعدها حرکت‌گذاری حروف بی‌صدا، با قراردادن خطوط تیره تک یا متعدد کوتاه سیاه بالا یا زیر رسم. این اعجام‌ها تقریباً همان زمانی که حرکت‌ها تبدیل به حروف یا خطوط کوچک سیاه شدند، تبدیل به نقطه‌های سیاه شدند.

• الفبای عربی