کایروپراکتیک

کایروپراکتیک یا شکسته‌بندی (انگلیسی: Chiropractic) شکلی از پزشکی جایگزین است که تمرکزش بیشتر روی تشخیص و درمان اختلالات حرکتی دستگاه ماهیچه‌ای‌اسکلتی انسان به‌ویژه ستون مهره‌هاست.

کایروپراکتیک به عنوان شاخه ای از علم پزشکی محسوب نمی‌شود و افرادی که در این زمینه کار می‌کنند مدرک پزشکی ندارند و در دانشگاه‌های معمول تحصیل نمی‌کنند، بلکه در مؤسسات خاص کایروپراکتیک دوره‌های تحصیلی خود را می‌گذرانند و مدرک خود را دریافت می‌کنند.

اثر بخشی کایروپراکتیک تاکنون تنها در تسکین برخی از انواع دردهای کمر ثابت شده‌است؛ و ادعای برخی کایروپراکتورها در درمان سایر بیماری‌ها علمی محسوب نمی‌شود.

برخی تکنیک‌های کایروپراکتیک مخصوصاً روش‌های مرسوم برای گردن می‌تواند خطرآفرین باشد چراکه می‌تواند موجب گشاد شدن ربات‌های گردن شود، خصوصاً در افرادی که نادانسته مشکلات بافت‌های همبندی مانند سندرم اهلرز دانلوس دارند ممکن است گشادی ربات‌ها حدی برسد که موجب عدم تعادل مفصل آتلانتو-اکسیال (مفصل میان مهره ۱ و ۲) یا مفصل آتلانتو-اکسیپیتال (مفصل میان جمجه و مهره ۱) شود که این به نوبه خود موجب می‌شود با چرخش یا حرکت معمول گردن ساقه مغز (مدولا) یا نخاع گردنی فشرده شود و انواع مشکلات نورولوژیک مانند خستگی مفرط و سردرد زیر جمجمه و بیخوابی و … پدید آید.

از جمله سایر خطرات مربوط به پیچاندن‌های ناگهانی گردن که جزو تکنیک‌های مرسوم کایروپراکتیک می‌باشد، می‌توان به وقوع سکته مغزی اشاره کرد که تاکنون در موارد اندکی رخ داده‌است.

در حالیکه اثر بخشی تکنیک‌های گردن تاکنون به هیچ وجه در درمان هیچ بیماری مشخص نشده اما خطرات بالقوه آن ثابت شده‌است، پزشکان توصیه می‌کنند که هیچ‌گاه به کایروپراکتورها اجازه ندهید ستون فقرات شما را «از شانه به بالا» لمس کنند.