کانویر بی-۵۸ هاسلر
کانویر بی-۵۸ هاسلر (به انگلیسی: Convair B-58 Hustler) نخستین جت بمب‌افکن جهان بود که توانست به سرعت بالای ۲ ماخ دست یابد. این هواپیما توسط شرکت کانویر (اکنون جنرال داینامیکس) جهت ماموریت در نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا طراحی و توسعه یافت و در سال ۱۹۶۰ وارد خدمت گردید. بی-۵۸ دارای چهار موتور توربوجت جی-۷۹ است که هریک کششی معادل ۱۵۰۰۰ پوند در حالت پس سوز دارند. هاسلر می‌تواند مسافت ۷۰۰۰ کیلومتری را بدون سوخت‌گیری هوایی طی نماید. طول این هواپیما، حدود ۳۰ متر و فاصله دو سر بال آن حدود ۱۷ متر می‌باشد. این هواپیما دارای سه خدمه در اتاقک‌های جداگانه است که هر اتاقک به ترتیب از جلو به عقب متعلق به خلبان، افسر تسلیحات نظامی و مهندس پرواز می‌باشد.
| B-58 Hustler | |
|---|---|
| بی-۵۸آ درحین پرواز (۱۹۵۷) | |
| کاربری | بمب‌افکن راهبردی فراصوت |
| کشور سازنده | آمریکا |
| تولیدکننده | کانویر |
| نخستین پرواز | ۱۱ نوامبر ۱۹۵۶ |
| معرفی‌شده در | ۱۵ مارس ۱۹۶۰ |
| بازنشستگی | ۳۱ ژانویه ۱۹۷۰ |
| وضعیت | بازنشسته |
| کاربر اصلی | نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا |
| تعداد ساخته‌شده | ۱۱۶ |
| هزینه هر فروند | ۱۲/۴۴ میلیون دلار (برابر با ۸۱ میلیون دلار ۲۰۲۲) |
| توسعه‌یافته به | Convair Model 58-9 |
پروژه
منابع
- ↑ Knaack, Marcelle Size (1988). Post-World War II Bombers, 1945–1973. Washington, D.C.: Office of Air Force History. ISBN 0-16-002260-6.
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Convair B-58 Hustler». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۰۷ ژانویه ۲۰۱۳.
- ↑ Conner، Monroe (۲۰۱۶-۰۱-۰۶). «B-58». NASA. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۶-۰۴.