کاشت مو

تاریخچه استفاده از بخش‌هایی از پوست سر که در آن بافتی از پوست سر به همراه منبع اصلی تولید خونش به یک منطقه طاس کاشته شود، به قرن ۱۹ بر می‌گردد. استفاده از تکنیک‌های کاشت موی مدرن به دهه ۳۰ میلادی در ژاپن بر می‌گردد که آن موقع جراحان از گرافت‌های کوچک و حتی «گرافت‌های واحد فولیکولی» برای جایگزین کردن مناطق آسیب دیده ابرو یا مژگان، ولی نه در رابطه با برطرف سازی طاسی، استفاده می‌کردند.

در آن زمان تلاش‌های آن‌ها مورد توجه گسترده‌ای قرار نگرفت، و آسیب‌های جنگ جهانی دوم به کشور آن‌ها پیشرفت‌های آن‌ها را تا دو دهه دیگر مخفی نگه داشت. در اواخر دهه ۵۰ بود که عصر مدرن کاشت مو در جهان غرب شروع شد، زمانی که یک متخصص پوست نیویورکی به اسم نورمن ارنریش (Norman Orentreich) با استفاده از به‌کارگیری گرافت‌های آزاد دهنده در بیماران دارای الگوی طاسی مردانه شروع به آزمایش کرد. قبل از این تصور می‌شد که موی کاشته شده بیشتر از موی اولیه در منطقه «گیرنده» رشد نمی‌کند. ارنریش نشان داد که استفاده از چنین گرافت‌هایی باعث می‌شود که موهای جدیدی در منطقه گیرنده رشد کنند که دوام آن‌ها به همان اندازه‌ای باشد که در محل اولیه خود در اختیار داشته‌اند.

سپس این والتر پی انگر (Walter P. Unger) بود که پارامترهای «ناحیه مطمئن دهنده» را تعریف کرد که از آن می‌توان دایمی‌ترین فولیکول‌های مو را برداشت کرد، از این پارامترها دیگر به عنوان پایه اساسی برداشت فولیکول مو، خواه روش نواری، خواه روش FUE استفاده می‌شود. تا ۲۰ سال بعد، جراحان بر روی گرافت‌های کاشت موی کوچکتر کار کردند، ولی نتایج از نظر موفقیت بسیار محدود بود، بطوری‌که استفاده از گرافت‌های دو تا چهار میلیمتری منجر می‌شد سر شخص ظاهر عروسکی به خود بگیرد. در دهه ۸۰، شروع استفاده از برش‌های نواری جایگزین تکنیک قبلی شد و کارلوس یوبل (Carlos Uebel) در برزیل استفاده از تعداد بیشتری از گرافت‌های کوچک را مشهور ساخت، درحالیکه در آمریکا ویلیام راسمن (William Rassman) در یک جلسه درمانی شروع به استفاده از هزاران «میکروگرافت» کرد.

در اواخر دهه ۸۰، B.L. Limmer استفاده از میکروسکوپ برجسته نما را برای تبدیل یک نوار دهنده به میکروگرافت‌های کوچک باب کرد. به دنبال آن روش کاشت موی واحد فولیکولی شروع به شکل‌گیری کرد، و شکاف گرافت‌ها و اندازه آن‌ها کوچکتر شد. این گرافت‌های کوچکتر به جراحان اجازه می‌دهد تا گرافت‌های واحد فولیکولی بیشتری را در منطقه پذیرنده قرار دهند.

به دنبال موفقیت‌های کسب شده جراحان نیز توجهی بیشتری به این کلیت ماجرای گرافت‌های کاشته شده معطوف ساختند. اتخاذ تکنیک «برش جانبی» در اوایل شروع سال ۲۰۰۰، باعث شد تا جراحان کاشت مو دو تا چهار گرافت واحد فولیکولی مو را انتخاب کنند که باعث شد موی کاشته شده بهتر بر روی پوست سر قرار گیرد و منطقه‌ای که طاس است را بهتر در بر بگیرد.

گرچه یک جنبه منفی این روش این است که برش‌های جانبی همچنین باعث از هم گسیختگی حالت رگ‌ها بیشتر از برش‌هایی می‌شوند که موازات شکاف سهمی جمجمه (ساژیتال) زده می‌شود؛ بنابراین استفاده از برش‌های ساژیتال باعث می‌شود که موها و رگ‌های خونی کمتری با این فرض که ابزار برش دهی هم اندازه هستند، برش زده شود. یکی از جنبه‌های مثبت برش‌های ساژیتال این است که آن‌ها بهتر به درون فرو برده می‌شوند و از برش متقاطع فولیکول جلوگیری می‌کند. در نتیجه باعث می‌شود پزشکان نیاز به تراشیدن قسمت پذیرنده نداشته باشند. برش‌های جانبی موها را شبیه به حرف T برش می‌زند درحالیکه برش‌های ساژیتال موازات و در بین موهای فعلی صورت می‌گیرد. استفاده از برش‌های جانبی در برابر برش‌های ساژیتال در جوامع کاشت مو شدیداً مورد بحث قرار گرفته‌است. بسیاری از جراحان برجسته کاشت مو به‌طور معمول از ترکیب این دو روش براساس آنچه که برای بیمار مناسب است استفاده می‌کنند.

بعد از انجام عمل کاشت مو یکسری اعمال به منظور حفاظت از منطقه دریافت‌کننده گرافت‌های کاشت مو باید انجام شود. باید منطقه‌ای که کاشت مو در آن صورت گرفته‌است را از در معرض نور خورشید قرار گرفتن دور کرد و دو روز بعد از جراحی برای شستشوی محل مذکور باید از شامپو استفاده کرد. بعضی از جراحان به بیماران خود پیشنهاد می‌کنند روز بعد از جراحی از شامپو استفاده کنند. استفاده از شامپو بسیار مهم است چون باعث جلوگیری از دلمه بستن زخم در اطراف محور مو می‌شود این دلمه‌های پوستی به محور مو می‌چسبند و خطر ریزش فولیکول‌های موی تازه کاشته شده در طول ۶ تا ۱۰ روز بعد از عمل افزایش پیدا می‌کند.

در طول ۱۰ روز اول، تقریباً تمامی موهای کاشته شده، به واسطه تغییر محلی که داشته‌اند آسیب‌پذیر می‌شوند و ریزش خواهند داشت. چنین امری کاملاً طبیعی است. بعد از ۲ تا ۳ ماه موهای جدیدی از فولیکول‌های جابجا شده شروع به شکل‌گیری می‌کنند. موی بیماران به حالت عادی شروع به رشد می‌کند و در طول ۶ تا ۹ ماه بعدی به ضخیم شدن ادامه می‌دهد. هرگونه ریزش موی بعدی به صورت محتمل از مناطقی که تحت عمل کاشت مو قرار نگرفته‌اند، صورت می‌گیرد. بعضی از بیماران برای به تعویق انداختن ریزش مو از دارو استفاده می‌کنند در حالیکه سایر افراد برای مبارزه با این امر در نهایت تن به یک عمل کاشت موی دیگر می‌دهند.

کم پشت شدن مو، یک عارضه جانبی متداول است که معمولاً موقتی است. وجود قطعات مختلف طاسی بر روی سر نیز متداول است بطوری‌که ۵۰ درصد موها در هر روز از دست می‌روند. سکسکه‌های بعد از عمل هم در حدود ۵٪ بیمارانی که متحمل کاشت مو شده‌اند، دیده می‌شود. دیگر عوارض جانبی شامل تورم نواحی نظیر پوست سر و پیشانی می‌شود. اگر چنین امری ناراحت‌کننده است، داروهایی برای آرام سازی تورم وجود دارد. به علاوه، بیماران باید اگر پوست سر آن‌ها شروع به خارش کرد مراقب باشند، چون خاراندن پوست سر وضعیت را حادتر و باعث شکل‌گیری دلمه‌های پوستی می‌شود. از یک مرطوب‌کننده یا شامپو برای برطرف کردن خارش می‌شود استفاده کرد.

سلول‌های بنیادی و سلول‌های درمال پاپیلا در فولیکول ‌های مو شناسایی شده‌اند. تحقیق در رابطه با این سلول‌ های فولیکول می‌تواند منجر به درمان موفقیت ‌آمیز طاسی از طریق تکثیر مو (HM) شود که از آن به عنوان کلونی شدن مو هم یاد می‌شود. روش تکثیر مو توسط ARI (انستیتوی تحقیقاتی آدرانز، یک کمپانی ژاپنی در ایالت متحده آمریکا) ایجاد شده‌است. این تحقیقات آینده روشنی را از کاشت مو به ما نشان می‌دهند.

هزینه ‌های کاشت مو به عواملی همچون تراکم مو و مقدار ناحیه کاشت مو بستگی دارد. در نظر داشته باشید هزینه‌های کاشت مو با توجه به نوع روش کاشت مو محاسبه می‌گردد. از موارد مهم در تعیین هزینه‌های کاشت مو می‌توان به تعداد جلسات کاشت، تعداد تار مو کاشته شده اشاره کرد.

• کاشت مو به شیوه (Follicular Unit Extraction (FUE: در این روش به صورت همزمان و یک به یک اقدام به کاشت و برداشت مو می‌شود.
• کاشت مو به شیوه (Follicular Unit Transplantation (FUT: در این روش به صورت نواری از پشت سر بیمار کل ریشه‌های مو یک جا کشت می‌شود و توسط تیم عمل آماده کاشت می‌شود.
• روش ترکیبی با روش‌های FUT و FUE: در روش ترکیبی همانطور که از نامش پیدا است از روش‌های FUT و FUE به طور همزمان استفاده می‌شود. این روش برای کسانی مناسب است که بانک موی قوی دارند و می‌خواهند به تراکم بالا برسند. در روش ترکیبی اکثر فولیکول‌ها به کمک روش FUT برداشت می‌شود و از روش FUE برای بهبود نتایج و افزایش تراکم استفاده می‌شود.

• کاشت مو به روش (Body Hair Transplantation (BHT: این روش مناسب افرادی است که دارای موهای کم پشت در پشت سر و پشت گوش ها هستند و بانک موی مورد نیاز برای پیوند با نظر پزشک از برخی از نقاط بدن فرد تأمین می‌شود.

یکی از مزایای کاشت مو دائمی بودن این روش برای درمان ریزش مو می‌باشد. بانک مو یکی از مهم‌ترین عامل ها در موفقیت عمل جراحی کاشت مو می‌باشد، اما نکته مهم این است که اکثر افرادی که این عمل را انجام می‌دهند در واقع از بانک موی مناسبی بهره‌مند نیستند و به همین دلیل احتمال موفقیت عمل جراحی کاهش پیدا میکند. بعد از احتمال شکست این روش هزینه های بالای کاشت مو باعث شده است تا افراد سراغ روش های جایگزین برای کاشت مو بروند.

برخی از روش های جایگزین برای کاشت مو عبارتند از:

• راه حل های دارویی
• پروتز مو
• درمان به روش PRP
• استفاده از پودر مو
• استفاده از تاتو

درمان ریزش مو و در نهایت کم مویی از قدیم دامنگیر مردان بوده است با پیشرفت علم روشهایی برای کاشت مو ابداع شد و بیشتر افراد به سمت این روشها می روند تا چهره خود را زیباتر جلوه دهند چرا که کم مویی تاثیر بدی در چهره افراد دارد.

با این وجود در سال های 2018 و 2019 ناتان هاکشاو رییس پروژه های علمی در دانشگاه منچستر انگلستان می گوید:

دارویی که با نام علمی WAY-316606 پیش از این برای درمان پوکی استخوان استفاده می شد این توانایی را دارد که به درمان طاسی کمک بسیار زیادی کند افرادی که به طور اتفاقی از این دارو استفاده کرده اند و مشکل کم مویی داشته اند طی 2 روز فولیکول های مو را رشد داده است.

نکته جالب اینجاست که هیچ عوارض جانبی از این دارو مشاهده نشده است به گفته ناتان هاکشاو در آینده این دارو به صورت ژل و شامپو مو ارائه خواهد شد اما تا آن زمان باید مراحل آزمایش انجام شود.

• https://prpmed.de/en/blog/news/fue-hair-transplantation اطلاعات جامع در مورد فناوری FUE
• انجمن بین‌المللی جراحی زیبایی (ISAPS)