کارل ورنیکه
کارل ورنیکه (آلمانی: Carl Wernicke؛ ۱۵ مه ۱۸۴۸ – ۱۵ ژوئن ۱۹۰۵ (۵۷ سال)) پزشک، کالبدشناس، روان‌پزشک و آسیب‌شناس عصبی آلمانی بود. وی برای تحقیقات تاثیرگذارش بر روی تاثیرات آسیب‌شناسانه انواع خاصی از انسفالوپاتی و مطالعه زبانپریشی دریافتی شناخته شده است که هردوی این‌ها به شکلی رایج با نام ورنیکه پیوند خورده‌اند و انسفالوپاتی ورنیکه و زبانپریشی ورنیکه نامیده می‌شوند. تحقیقات او در کنار تحقیقات پل بروکا منجر به درک پیشگامانه موضعی بودن عملکردهای مغز به ویژه در گفتار شد. به همین ترتیب ناحیه ورنیکه به اسم این دانشمند نام‌گذاری شده است.
| کارل ورنیکه | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۵ مه ۱۸۴۸ تارنووسکیه گوره |
| درگذشت | ۱۵ ژوئن ۱۹۰۵ (۵۷ سال) |
| ملیت | آلمانی |
| محل تحصیل | دانشگاه برسلاو |
| شناخته‌شده برای | زبانپریشی ورنیکه، نشانگان ورنیکه–کورساکوف |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | روان‌پزشکی، عصب‌شناسی |
| محل کار | شریتی، دانشگاه برسلاو، دانشگاه هاله-ویتنبرگ |
| تأثیر گرفته از | تئودور ماینرت |