کارل لویت
فیلسوف آلمانی
کارل لُویت (به آلمانی: Karl Löwith) (۹ ژانویه ۱۸۹۷ در مونیخ - ۲۶ مه ۱۹۷۳ در هایدلبرگ) فیلسوف آلمانی-یهودی و شاگرد مارتین هایدگر بود. مانند بسیاری از یهودیان و هم‌کارانش در دوران حاکمیت نازیها در رایش سوم، آلمان را ترک کرد که ۵ سالش (۱۹۳۶ - ۱۹۴۱) را در ژاپن به سر برد ولی در سال ۱۹۵۱ برای تدریس فلسفه به هایدلبرگ بازگشت.
مهم‌ترین آثار او از هگل تا نیچه است، که به بررسی زوال فلسفهٔ کلاسیک آلمان می‌پردازد و تاریخ جهانی و حصول رستگاری: مبانی الهیاتی فلسفهٔ تاریخ، که در آن کوشش می‌کند «معنای بسیاری از حوادث تاریخ معاصر را با تکیه بر مفاهیم الهیات مسیحی و اُسوهٔ رستگاری عیسوی توضیح دهد.»
آثار
مجموعهٔ آثار در ۹ جلد:
- انسان و انسان-جهان. مقدمه‌ای بر انسان‌شناسی، ۱۹۸۱.
- تاریخ جهانی و حصول رستگاری. نقدی بر فلسفهٔ تاریخ، ۱۹۸۳.
- شناخت، اعتقاد و شک. مقدمه‌ای بر نقد دین و الهیات، ۱۹۸۵.
- از هگل تا نیچه، ۱۹۸۸.
- هگل و انحلال فلسفه در سدهٔ نوزدهم - ماکس وبر، ۱۹۸۸
- نیچه، ۱۹۸۷.
- یاکوب بورکهارت، ۱۹۸۴.
- هایدگر - متفکری در زمانهٔ عسرت. در وضعیّت فلسفه در سدهٔ بیستم، ۱۹۸۴.
- خدا، انسان و جهان - جیامباتیستا ویکو و پل والری، ۱۹۸۶.
منابع
- ↑ جدال قدیم و جدید، جواد طباطبایی، ص ۱۳۰