چهارمقاله
چهار مقاله کتابی است از نظامی عروضی سمرقندی. نام اصلی کتاب مجمعالنوادر است. از آنجا که در این کتاب از چهار فن، دانش دبیری، شاعری، طب و نجوم، در چهار گفتار جداگانه سخن رفتهاست، از قدیم به نام چهار مقاله معروف شدهاست. کتاب در بین سالهای ۵۵۱ و ۵۵۲ به یکی از شاهزادگان آل شنسب تقدیم شدهاست.
نویسنده(ها) | نظامی عروضی |
---|---|
عنوان اصلی | مجمعالنوادر |
زبان | فارسی |
گونه رسانه | کتاب |
مصنف کتاب ابوالحسن نظام الدین یا نجم الدین احمدبن عمربن علی سمرقندی معروف به نظامی عروضی از شعرا و نویسندگان قرن ششم هجری بوده که از شعر وی جز چند قطعه هجا به جا نماندهاست. لیکن چنانچه از محتوای کتاب بر میآید، این نویسنده نثر خوبی داشته و کتاب چهارمقالهٔ او از نمونههای برجستهٔ نثر و انشای فارسی است. وی گذشته از شاعری و دبیری در فنون طب و نجوم هم مهارت داشته و حکایتهایی که در چهار مقاله ذکر میکند گواه این نکته است.
تاریخ تألیف کتاب، چنانکه پیشتر اشاره شد، هرچند در درون کتاب مذکور نیست، ولی قطعاً پس از سال ۵۵۲ هـ. یا سال وفات سلطان سنجر سلجوقی، نبودهاست. زیرا از متن کتاب مشخص میشود که سلطان سنجر در زمان تألیف کتاب زنده بوده، به گونهای که نظامی عروضی در کتاب خود در حق وی دعا میکند.
نقد
محمد معین، مجتبی مینوی و محمد قزوینی ارزش و اعتبار تاریخی چهارمقاله را زیر سوال بردهاند و برای آن بیش از دویست غلط تاریخی برشمردهاند. به اعتقاد معین، نظامی در این کتاب اسامی افراد را با یکدیگر خلط کرده، تقدم تاریخی رویدادها را در نظر نگرفته و در ضبط وقایع، دقت کافی به عمل نیاوردهاست.
منابع
- شفق، اسماعیل (تابستان ۱۳۹۰). «قصیده بوی جوی مولیان در نیشابور سروده شده است نه هرات». متنشناسی ادب فارسی (۱۰). دریافتشده در ۲۲ خرداد ۱۴۰۱ – به واسطهٔ نورمگز.
- ذبیحالله صفا، تاریخ ادبیات در ایران، جلد دوم، ص ۹۶۱
- لباب الالباب عوفی، چاپ سعید نفیسی ص ۶۹۵
- مقدمه چهار مقالهٔ عروضی، به قلم محمد قزوینی، ص ۶