پیمان کارلویتس
پیمان کارلویتس در ۲۶ ژانویه ۱۶۹۹ میلادی در کارلویتس (اکنون در صربستان) منعقد شد و به جنگ بزرگ عثمانی (۱۶۸۳–۱۶۹۹) که در آن امپراتوری عثمانی در نبرد زنتا مقابل اتحاد مقدس شکست خورد، پایان داد. این پیمان سرآغاز دوره انحطاط امپراتوری عثمانی و از طرفی دورهٔ قدرت پادشاهی هابسبورگ در اروپای مرکزی بود.
مذاکرات صلح کارلویتس | |
| مفاد | Austro-Ottoman War of 1683–1697 |
|---|---|
| تاریخ پیش‌نویس | از ۱۶ نوامبر ۱۶۹۸ |
| تاریخ امضا | ۲۶ ژانویه ۱۶۹۹ |
| مکان امضا | کارلویتس، امپراتوری هابسبورگ (اکنون صربستان) |
| امضاکنندگان |
|
| گروه‌ها |
|
| زبان‌ها |
|
در مذاکرات صلح کارلویتس، میزگرد برای اولین بار در تاریخ مذاکرات دیپلماتیک بین‌المللی مورد استفاده قرار گرفت؛ میز مذاکره درون خیمه‌ای با چهار ورودی قرار داشت و هیچ نماینده‌ای ارجحیت در ورود نداشت.
شرایط
بنابر این پیمان، عثمانی‌ها بخش اعظم مجارستان، بوسنی و هرزگوین و کرواسی را به امپراتوری هابسبورگ واگذاردند، ترانسیلوانی همچنان مستقل باقی‌ماند ولی توسط فرمانداری اتریشی اداره می‌شد، ناحیه پادولیا به همراه قلعه‌های نظامی کامیانتس-پودیلسکیی به لهستان بازگردانده شد و ونیز بخش اعظم دالماسی به همراه کلیه پلوپونز را از امپراتوری عثمانی گرفت.
دولت عثمانی بلگراد و باناتِ تِمِش‌وار (اکنون تیمیشوارا) و حکومت مولدووا و والاچیا را حفظ کرد. پس از یک سال مذاکرات با روسیه تزاری به موجب پیمان کنستانتینوپل، بندر آزوف به پتر یکم، شاه روسیه، تسلیم شد.
توضیحات
- ↑ Sremski Karlovci
منابع
- ↑ Conflict and Conquest in the Islamic World: A Historical Encyclopedia (به انگلیسی). ABC-CLIO. July 22, 2011. p. 464.