پوشش نوری

پوشش‌های اپتیکی ساده لایه‌های نازکی از فلزات مانند آلومینیوم که روی شیشه رسوب می‌شوند تا سطح آینه‌ای ایجاد کنند و به ین فرایند نقره اندود کردن گفته می‌شود. فلزی مورد استفاده ویژگی‌های آینه را مشخص می‌کند. آلومینیوم ارزانترین و رایج‌ترین پوشش مورد استفاده است و در طیف مرئی انعکاسی حدود ۸۸٪-۹۲٪ دارد. نقره گرانتر است که دارای انعکاس حدود ۹۵–۹۹٪ حتی تا محدوده فروسرخ دور را دارد اما در محدوده نور آبی و فرابنفش به کتر از ۹۰٪ می‌رسد. گرانترین آنها طلا است که بهترین انعکاس ۹۸–۹۹٪ در فروسرخ دارد اما در طول موج کمتر از 550 nm انعکاس محدودتری دارد که باعث ایجاد رنگ طلایی می‌شود.

با کنترل ضخامت و دانسیته پوشش‌های فلزی، می‌توان انعکاس را کاهش داد و عبور را افزایش داد که یک آینه نیمه نقره اندود ساخته می‌شود. گاهی اوقات به عنوان آینه‌های یک طرفه استفاده می‌شوند.

۹۰،Tدیگر پوشش‌ها، پوشش‌های دی الکتریک هستند (از موادی با ضریب شکست متفاوت در سطح استفاده می‌کنند). این‌ها از لایه‌های نازکی از موادی مانند منیزیوم، فلوراید، کلسیم فلوراید، و اکسیدهای متفاوت فلزی که به صورت رسوب در سطح اپتیکی به کار می‌روند، ساخته می‌شوند. با انتخاب دقیق ترکیبات، ضخامت و تعداد لایه‌ها امکان تیلر انعکاس و عبور پوشش وجو دارد تا ویژگی‌های مورد نظر را ایجاد کرد. ضریب‌های انعکاس سطوح می‌تواند به کمتر از ۰٫۲ کاهش یابد که یک پوشش آنتی رفلکس ایجاد می‌کند. در مقابل انعکاس به بیش از ۹۹٫۹۹٪ افزایش یابد که یک پوشش با انعکاس بالا ایجاد می‌شود. سطح انعکاس به یه مقدار خاص می‌تواند تنظیم شود برای مثال برای ساخت یک آینه که ۹۰٪ را منعکس و ۱۰٪ را عبور دهد. چنین آینه‌هایی به عنوان جدا کننده پرتوها و به عنوان خروجی در لیزرها استفاده می‌شوند. به عیارت دیگرُ پوشش‌های می‌توانند طوری طراحی شوند که آینه‌ها ببخش کوچکی از پرتوها را منعکس کنند و یک فیلتر اپتیکی ایجاد کنند.

تنوع پوشش دی الکتریک منجر به استفاده از آنها در بسیاری از علمی سازهای نوری (مانند لیزر نوری میکروسکوپهای refracting تلسکوپو تداخل‌ها)شده و همچنین دستگاه‌های مصرف‌کننده مانند دوربین شکاری، عینک و لنزهای عکاسی.

دی الکتریک لایه‌ها گاهی اوقات بیش از بالا از فلز سینما یا به ارائه یک لایه محافظ (مانند دی‌اکسید سیلیکون بیش آلومینیوم) یا به منظور افزایش بازتاب فلزی فیلم استفاده می‌شود. ترکیبات فلز و دی الکتریک نیز برای پوشش‌های پیشرفته که با روش دیگری ساخته نمی‌شوند استفاده می‌شود. یکی از نمونه‌های آن به اصطلاح «آینه کامل» هستند که انعکاس بالایی (اما نه کامل) با حساسیت غیرمعمول پایین به طول موج، زاویه و قطبش دارد.

پوشش‌های آنتی رفلکس

تعدادی از اثرات استفاده می‌شود برای کاهش انعکاس. ساده‌ترین برای استفاده از یک لایه نازک از مواد در رابط با شاخص انکسار بین این دو رسانه است. انعکاس به حداقل رسیده‌است که

${\displaystyle n_1=\sqrt{n_0{n}_S}}$

,

که در آن ${\displaystyle n_1}$

چنین پوششهایی می‌تواند منجر به کاهش انعکاس برای شیشه‌های معمولی حدود چهار درصد تا دو در صد در هر سطح شود اینها اولین نوع پوشش‌های آنتی رفلکس مشهور بودند که توسط آ قای لورد رایله در سال ۱۸۸۶ کشف شد. او متوجه شد که شیشهٔ تار شدهٔ کم نور بیشتری را نسبت به تکه‌های جدید عبور می‌دهد.