جایگاه سوخت

عرضه بنزین را در ابتدا داروخانه‌ها به عهده داشتند و برای نخستین بار خانم بنز در سال ۱۸۸۸ از اولین فروشنده بنزین که داروخانه‌ای در ویزلخ بود، باک اتوموبیل خود را پر کرد. اولین جایگاه سوخت در جهان در ۱۹۰۵ در سنت لوئیس میزوری ساخته شد.

بیشترین محصول عرضه شده در جایگاه سوخت، بنزین است ولی بتدریج سوخت‌های دیگر مثل نفت چراغ، سوخت دیزل، سی‌ان‌جی، هیدروژن فشرده، هیدروژن مایع، سوخت اتانول و انرژی برقی نیز اضافه شده‌است.

سازه اکثر جایگاه‌ها شبیه به هم است و معمولاً مخزن در زیر زمین قرار دارد و سوخت به دستگاه تحویل دهنده پمپ می‌شود، مخزن به وسیلهٔ کامیون باری مخزنی پُر می‌گردد. بعضی جایگاه‌ها بنا به اقتضای کاربرد آن در بنادر ساخته شده‌اند که از آن‌ها برای سوخت رسانی به قایق‌های موتوری استفاده می‌شود.

بسیاری از جایگاه‌ها علاوه بر عرضه سوخت، به خدمات دیگری هم می‌پردازند. خدمات فنی اتوموبیل و عرضه روان‌سازها و ایجاد دکه و فروشگاه و رستوران از خدمات دیگر بعضی از جایگاه‌ها هستند.

در ایران بنزین و گازوییل و گاز طبیعی با یارانه دولتی در اختیار مشتریان قرار می‌گیرد. بنزینی که در آمریکا بیشتر از ۲ دلار در هرلیتر تقریباً ۲۵ هزار تومان عرضه می‌شود در سال ۱۳۹۸ در ایران لیتری سه هزار تومان و هر متر مکعب گاز طبیعی ۶۰۰ تومان و گازوییل ۳۰۰ تومان عرضه می‌شد که همین موضوع سبب قاچاق سوخت به کشورهای همسایه را فراهم می آورد. با توجه به دوربين های متعدد در جايگاه و ذخيره سازی آن ها به مدت دوماه و اكيپ های بازرسی هيچ گونه قاچاق سيستماتيك توسط صاحب جايگاه امكان پذير نيست و حقوق كارگرها هم بايد طبق فرمول اداره كار به كارت كارگر واريز شود. در صورت شكايت كارگر، وزارت كار طلب كارگر را از جايگاه دار وصول می‌كند. درسيستم جديد اداره كار، تعهد گرفتن از كارگر مبنی بر آن كه حقوق خود را كامل گرفته است، موضوعیت حقوقی ندارد و ملاك عمل، پرداخت های الكترونيك به همراه سند مربوطه می‌باشد.