برنامه فضایی آپولو

برنامه فضایی آپولو در اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی آغاز به کار کرد و جایگزین برنامه فضایی مرکوری شد. در حالیکه کپسول مرکوری می‌توانست تنها یکنفر را درخود جای داده و در مدار محدودی از زمین قرار دهد، کپسول آپولو قادر بود سه نفر را در خود جای داده و به مسافت بیشتری تا فرود روی سطح ماه ببرد. نام آپولو الهام گرفته از خدای روشنایی (خورشید) و موسیقی در اسطوره‌های یونان و رومی است. یکی از مدیران ناسا که این نام را برگزیده بود، بعدها گفت که من سفینه آپولو را طوری نامگذاری کردم گویی که می‌خواهم برای فرزند خودم نام انتخاب کنم. در نوامبر سال ۱۹۶۰ جان اف کندی به ریاست جمهوری ایالات متحده برگزیده شد. او در کمپین انتخاباتی خود وعده داد که آمریکاییها در برنامه فضایی و دفاع موشکی بر شوروی برتری پیدا خواهند کرد. او از برنامه فضایی به عنوان سمبلی برای غرور ملی یاد کرد و گفت که آمریکا در این راه اول خواهد شد. هیچ اما و اگری هم در کار نخواهد بود. اول. برخلاف شعارهای تبلیغاتی که کندی داده بود، پس از انتخاب به سمت ریاست جمهوری مدتی طول کشید تا در مورد برنامه فضایی آپولو تصمیم‌گیری کند. او در مورد جزئیات فنی برنامه آپولو اطلاعات محدودی داشت. تعهد مالی بسیار سنگینی که برای پروژه فرود انسان بر روی ماه بهمراه داشت تا حد زیادی او را دلسرد کرد. وقتی که مدیر جدید ناسا ۳۰٪ افزایش بودجه درخواست کرد، کندی از ایده استقبال کرد ولی در عمل آن را به تعویق انداخت. در جلسه‌ای که با حضور نمایندگان کنگره برگزار شد بسیاری از آن‌ها پشیبانی خود را از برنامه فضایی آمریکا اعلام کردند. برنامه فضایی که برتری آمریکا را بهمراه داشته باشد.

در روز ۱۲ آوریل سال ۱۹۶۱ فضانورد روسی بنام یوری گاگارین، به عنوان اولین انسان در مدرا زمین قرار گرفت. این موضوع ترسی زیادی در آمریکاییها ایجاد کرد. آن‌ها احساس کردند که از رقیب عقب افتاده‌اند.

در ۲۰ آوریل همان سال، کندی معاون اول خود (جانسون) را مأمور کرد که برنامه فضایی آمریکا را مورد بررسی قرار دهد و اطمینان حاصل کند که آن‌ها از شوروی عقب نمانده‌اند. یک هفته بعد جانسون پاسخ داد که: «ما در حال حاضر با حداکثر توان تلاش نمی‌کنیم و نتایجی هم که باعث برتری ما شود را بدست نمی‌آوریم.» در عین حال پاسخ او حاوی این مطلب نیز بود که فرود انسان بر روی ماه آنقدر دور از دسترس هست که اگر ایالات متحده برای آن برنامه‌ریزی کند می‌تواند اول شود. (به این مفهوم که هنوز وقت کافی داریم به روسها برسیم و از آن‌ها جلو بزنیم)

در ۲۵ مه سال ۱۹۶۱ یعنی بیست روز پس از آنکه اولین سفینه آمریکایی حاوی سرنشین به فضا پرتاب شد (عطارد-ریدستون ۳)، کندی برنامه فضایی آپولو را به کنگره آمریکا اعلام کرد:

«من باور دارم که ملت آمریکا تا قبل از پایان دهه ۶۰ میلادی می‌تواند به هدف خود در زمینه برنامه فضایی یعنی فرود انسان بر روی ماه و بازگشت سالم او به زمین دست یابد. هیچ پروژه فضایی دیگری در این مدت به این اندازه برای بشر اهمیت نخواهد داشت و هیچ‌کدام نیز به لحاظ پیچیدگی و هزینه به پای این پروژه نمی‌رسند.»

زمانی که کندی برنامه خود را اعلام کرد، فقط بیست روز قبل از آن یک فضانورد آمریکایی توانسته بود به فضا سفر کند و هنوز هیچ فضانورد آمریکایی حتی در مدار زمین قرار نگرفته بود. حتی برخی از کارمندان ناسا نیز شک داشتند که کندی بتواند آرزوی خود را عملی کند. کندی حتی به منظور اینکه تلاشها همسو شوند، نزدیک بود که با روسها در یک برنامه مشترک سفر به ماه به توافق برسد.

فرود بشر بر روی ماه تا پایان دهه ۶۰ میلادی نیازمند انفجاری ناگهانی از خلاقیت در تکنولوژی و بزرگترین تعهد مالی (حدود ۲۴ بیلیون دلار) بود. در نقطه اوج این برنامه فضایی، چیزی بیش از ۴۰۰ هزار نفر برای ناسا کار به خدمت گرفته شدند و ۲۰ هزار دانشگاه و گروه صنعتی نیز از برنامه پشتیبانی کردند.

مرکز عملیات پرتاب

خیلی زود مشخص شد که تجهیزات مرکز فلوریدا برای برنامه آپولو کافی نخواهد بود. ناسا شروع به ساخت دو مرکز عملیات پرتاب دیگر کرده بود. و یک مرکز بزرگتر نیز برای موشک مأموریت ماه نیاز بود. طراحی، توسعه و ساخت مرکز توسط شخصی بنام کرت دبوس از اعضای تیم مهندسین راکت وی-۲ نظارت می‌شد.

در ابتدا تعداد ۳۲ نفر فضانورد به برنامه فضایی آپولو اختصاص داده شدند. تعداد ۲۴ نفر از این افراد زمین را ترک کرده و بین دسامبر ۱۹۶۸ تا دسامبر ۱۹۷۲ به دور ماه پرواز کردند. نیمی از این ۲۴ نفر به روی سطح ماه قدم گذاشتند ولی هیچ‌کدام از آن‌ها برای بار دوم به ماه بازنگشت. فضانوردان برنامه آپولو از پروژه مرکوری انتخاب شده بودند.

برنامه فضایی آپولو ۳۸۱٫۷ کیلوگرم سنگ و خاک به لابراتوار هیوستون آورد. عمر سنگ‌های یافت شده در ماه در مقایسه با تکنیک رادیومتری اندازه‌گیری شده‌اند. عمر آن‌ها بسیار بیشتر از عمر سنگ‌های روی زمین است. عمر آن‌ها بین ۳٫۲ بیلیون تا ۴٫۶ بیلیون سال تخمین زده می‌شود. در نتیجه این سنگ‌ها نمونه‌های خوبی از اولین روزهای تشکیل منظومه شمسی هستند.

در سال ۲۰۰۸ میلادی کاوشگر آژانس کاوش‌های هوافضای ژاپن در حالیکه در مدار ماه مه چرخید، هاله اطراف محل فرود آپولو ۱۵ را تصویربرداری کرد. در سال ۲۰۰۹ نیز کاوشگر ناسا در حالیکه در فاصله پنجاه کیلومتری سطح ماه در حال گردش بود از بقایای آپولو در سطح ماه و همچنین تمام محل‌های فرود انسان بر روی سطح ماه عکسبرداری کرد. این تصاویر همچنان نشان داد که همه پرچم‌های آمریکا که در فرودهای مختلف برنامه آپولو روی سطح ماه برافراشته شده بودند (بجز پرچم عملیات آپولو ۱۱) همچنان در محل خود باقی هستند. البته هنوز معلوم نیست تا چه اندازه کیفیت رنگ خود را حفظ کرده‌اند.

• پروژه آزمایشی آپولو-سایوز
• فضاپیمای سایوز

• اطلاعات در مورد پروژه آپولوبایگانی‌شده در ۲۸ ژانویه ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine

Wikipedia contributors, "Apollo Program," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/wiki/Project_Apollo (accessed February 4, 2008).