پردیور

برخی پردیور را به معنی «آن‌سوی پل» است. این باور به دلیل قرار داشتن بقایای پلی تاریخی در این مکان به وجود آوده‌است. این در حالی است که وَر یا وار در زبان کردی پسوند مکان بوده و در نام‌جای‌های دیگری مانند کنگاور،‌ دینور، کفراور،‌ گواور، بیله‌وار و ... هم دیده می‌شود. به همین دلیل برخی دیگر چزء دوم این واژه را پسوند مکان و آن را به معنای مکان قرارگیری پل دانسته‌اند. عده‌ای دیگر نیز این واژه را مرکب از پردی+وَر دانسته اند و بر این باورند که جزء‌ اول از ریشۀ پردیس به معنای بهشت و جزء دوم پسوند مکان است که مکان بهشت معنا می‌دهد.

سلطان سهاک برزنجی پس از مهاجرت به هورامان، بقیۀ‌ عمر خویش را در روستای شیخان گذراند. گفته می‌شود که منزل او در نزدیکی مکانی قرار داشته که امروزه پردیور نامیده می‌شود. اماکن مقدس بسیاری که همگی متعلق به پیروان دین یاری هستند در نزدیکی پردیور واقع شده‌اند. از آن جمله می‌توان به زیارتگاه سلطان سهاک، ‌زیارتگاه داود کوسوار، زیارتگاه خاتون رزبار،‌ زیارتگاه سید محمد گوره‌سوار، زیارتگاه پیر مصطفی، و ساج نار اشاره کرد.

زیارتگاه سلطان سهاک یا زیارتگاه سلطان اسحاق احتمالاً ‌متعلق به قرن ۸ ه.ق است و بنا بر عقاید پیروان دین یاری، سلطان سهاک برزنجی پس از مرگ ظاهری در این مکان دفن شده‌است. این مکان مهم‌ترین زیارتگاه پیروان دین یاری به شمار می‌آید که از آن به عنوان قبلۀ ظاهری یارسان یاد می‌شود.