پرتو گاما

پرتو گاما هنگام عبور از مواد با اتم‌های آن برخورد می‌کند و گاه بر اثر این برخوردها ممکن است الکترون‌ها از اتم‌های این مواد جدا شوند و یون تولید کنند. این فرایند را یونیزاسیون (یونش) گویند.

باید تا جای ممکن از پرتو گاما دوری کرد، زیرا ممکن است منجر به بیماری شود. درصورت اجبار باید از لباس مخصوص استفاده کرد.

پرتوی گاما از دیوار و سنگ نیز عبور می‌کند. هر ۹ میلی‌متر سرب یا هر ۲۵ متر هوا شدت تابش آن را نصف می‌کند. این پرتو نیز با توجه به فرکانس بسیار بالا، انرژی زیادی دارد که اگر به بدن انسان برخورد کند از ساختار سلولی آن عبور کرده و در مسیر حرکت خود باعث تخریب DNA شده و سرانجام زمینه را برای پیدایش انواع سرطان‌ها، سندرم‌ها و نقایص غیرقابل درمان دیگر فراهم می‌کند و حتی این نقایص به نسل‌های آینده نیز منتقل خواهد شد. برای جلوگیری از نفوذ تابش گاما به حدود ۱۰ سانتی‌متر دیوارهٔ سربی نیاز است.

قدرت نفوذ و تخریب این پرتو بسیار زیاد است. یک لایه ۱۵سانتیمتری بتن یا یک لایه ۲۰ سانتیمتری خاک فقط نیمی از شدت این اشعه را می‌گیرد و نیمی دیگر اثرات زیانبار خود را بر جای می‌گذارد.

با اینکه پرتو گاما به میزان زیاد ممکن است برای بدن خطرناک باشد، ولی فایده‌هایی نیز دارد. از این پرتو می‌توان برای درمان برخی بیماریهای سرطانی و ناراحتی‌های پوستی استفاده کرد. همچنین در فیزیوتراپی نیز از پرتو گاما استفاده می‌شود. درمان به وسیلهٔ پرتو گاما را رادیوتراپی می‌نامند. در صنعت نیز از پرتو گاما که از رادیم و کبالت رادیواکتیو با قدرت زیاد تابش می‌شوند، برای پیدا کردن حفره‌های ریز و شکستگی‌های قطعات فلزی استفاده می‌کنند. از مهم‌ترین کاربردهای دیگر پرتو گاما در پزشکی می‌توان به استریلیزاسیون تجهیزات پزشکی مانند سرنگ که قابل استریل شدن در دمای بالا نیستند اشاره کرد.

فرهنگنامه کودکان و نوجوانان؛ جلد سوم؛ نشر فرهنگنامه، شرکت تهیه و نشر فرهنگنامه کودکان و نوجوانان؛ ۱۳۷۶