پاپ‌کورن

ذرت بو داده یا چُس‌فیل یا پُف‌فیل یا نخودپس‌پسی یا نقل پیرزن که با اسم‌های ذرت‌پفکی، گُل‌بلال، یا شکوفه ذرت یا گل ذرت نیز شناخته می‌شود، حاصل حرارت دادن دانهٔ نوع خاصی از ذرت است. حرارت باعث تبخیر شدن آب موجود درون دانه ذرت می‌شود تا حدی که فشار بالای بخار آب، جدار دانهٔ ذرت را می‌شکند و باعث ایجاد صدا می‌شود. در زبان انگلیسی به آن پاپ کورن (Popcorn) می‌گویند که به معنای همان ذرت بوداده می‌باشد.

دانه ذرت بو داده حاوی پوستهٔ سختی است که شامل درون‌دانه نشاسته‌ای با رطوبت ۱۴ تا ۲۰٪ است که با گرم‌شدن هسته به بخار تبدیل می‌شود. فشار بخار تا زمانی که بدنه شکاف بردارد ادامه می‌یابد و در عین‌حال، به هسته اجازه می‌دهد تا به شدت منبسط شود. این فرایند باعث می‌شود که هسته به میزان ۲۰ تا ۵۰ برابر حجم اولیه خود رسیده و سپس سرد شود.

ذرت از حدود ۱۰۰۰۰ سال پیش و در کشور مکزیک به صورت اهلی کشت شد. باستان‌شناسان کشف کردند که مردم از هزاران سال پیش پاپ‌کورن را می‌شناختند. شواهد فسیلی از کشور پرو نشان می‌دهد که ذرت در ۴۷۰۰ سال پیش از میلاد بو داده و فرآوری می‌گردیده‌است. در طول قرن ۱۹، پختن و بو دادن هسته‌ها با دست و روی اجاق انجام می‌شد. اصطلاح ذرت پخته‌شده برای اولین مرتبه در فرهنگ لغت آمریکایی‌ها اثر جان راسل بارتلت و در سال ۱۸۴۸ ثبت گردید. در دهه ۱۸۸۰، چارلز کریترز در شیکاگو ایالات متحده، نوعی گاری‌های خیابانی را مجهز به پاپ‌کورن سازهای بخارپز کرد و شروع به فروش ذرت بوداده نمود.