پالایشگاه میعانات گازی ستاره خلیج فارس

پالایشگاه ستاره خلیج فارس روزانه ۳۵ میلیون لیتر بنزین (عدد اکتان ۹۵) و ۱۴ میلیون لیتر گازوئیل به ظرفیت تولید فرآورده‌های نفتی کشور ایران اضافه کرد. تولید روزانه ۴ میلیون لیتر گاز مایع، ۳ میلیون لیتر سوخت جت و ۱۳۰ تن گوگرد از دیگر محصولات تولیدی این واحد پالایشی هستند. ظرفیت ذخیره‌سازی فرآورده‌های نفتی این پالایشگاه در حدود ۱۱ میلیون بشکه می‌باشد.

با بهره‌برداری از سه فاز نخست پالایشگاه ستاره خلیج فارس، ایران از نظر تولید بنزین و گازوئیل خودکفا شد. میانگین روزانه مصرف بنزین ایران در حدود ۱۱۰ میلیون لیتر و گازوئیل در حدود ۱۰۲ میلیون لیتر می‌باشد. تولید روزانه بنزین در پالایشگاه‌های ایران هم‌اکنون ۴۳ میلیون لیتر و گازوئیل بیش از ۹۱ میلیون لیتر است که با بهره‌برداری از سه فاز اول پالایشگاه ستاره خلیج فارس، تولید روزانه بنزین به ۷۸ میلیون لیتر و تولید روزانه گازوییل به ۱۰۵ میلیون لیتر در روز رسید.

ارزش افزوده پالایشگاه‌های میعانات گازی بیشتر از پالایشگاه‌های نفتی است و از سوی دیگر، تولید بیش از ۷۵ درصد بنزین و نفت گاز از خوراک پالایشگاه میعانات گازی از جمله توجیه‌های اقتصادی برای انجام پروژه است.

۴۰ درصد سهام شرکت پالایش ستاره خلیج فارس متعلق به شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران (دولتی)، ۳۵ درصد شستا (شرکت سرمایه‌گذاری نفت، گاز و پتروشیمی تأمین)، ۱۰ درصد صندوق بازنشستگی صنعت نفت و ۱۵ درصد شرکت اندونزیایی SPC است.

بر اساس برآوردهای انجام شده برای ساخت این واحد پالایشی حدود ۳٫۸ میلیارد یورو منابع مالی هزینه شده‌است.

پالایشگاه ستاره خلیج فارس پیش‌تر توسط مشارکت شرکت‌های مهندسین مشاور بینا و شرکت تهران جنوب در حال ساخت بود که در اواخر سال ۸۹ به مشارکت شرکت‌های فرادست انرژی فلات ۹۰٪، تهران جنوب ۶٪ و بینا ۴٪ واگذار گردید.

در شامگاه چهارشنبه ۱۵ تیر ۱۴۰۱ وزارت خزانه‌داری آمریکا ۱۳ شرکت مستقر در ایران، امارات متحده عربی و هنگ‌کنگ از جمله شرکت نفت ستاره خلیج فارس را به اتهام همکاری با شبکه فروش فرآورده‌های نفتی و پتروشیمی ایران در فهرست تحریم‌های خود قرار داد.

• ریچارد نفیو، مسئول طراحی تحریم‌های ایران در کتاب هنر تحریم‌ها می‌نویسد: «در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ خرد جمعی در واشینگتن ایجاب می‌کرد که اعمال تحریم‌ها بر واردات بنزین ایران و سایر محصولات نفتی و بنزینی می‌تواند دولت ایران را از پای درمی‌آورد. نماینده جمهوری‌خواه سنا آقای مارک کرک که یکی از طرفداران اصلی تحریم ایران بود در سال ۲۰۱۰ استدلال کرد که قرنطینه بنزین درمورد ایران می‌تواند چنان آثار وخیمی بر ایران داشته باشد که او را متقاعد کند برنامه هسته‌ای‌اش را کنار بگذارد.»

نفیو تأکید می‌کند که در ژوئیه ۲۰۱۰ این تحریم تبدیل به قانون شد اما چه اتفاقی افتاد؟! ایران به جای آنکه بلافاصله امتیاز بدهد، «پالایشگاه‌های خود را بازطراحی کرد تا نیاز بنزین داخلی را تأمین کند». نفیو با اذعان به اینکه «ایران توانست از این فشار عبور کند»، اشاره می‌کند: «واردات بنزین ایران به صورت میانگین سالانه از ۱۳۲ هزار بشکه در روز در سال ۲۰۰۹ به ۳۹ هزار و ۶۰۰ بشکه در سال ۲۰۱۰ رسید».

• پالایشگاه اراک
• پالایشگاه هرمز
• پالایشگاه آناهیتا
• پالایشگاه شهریار
• پالایشگاه کاسپین
• پالایشگاه خوزستان

• «تولید بنزین در پالایشگاه ستاره خلیج فارس از سال ۹۰ آغاز می‌شود». نفت نیوز. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ سپتامبر ۲۰۰۹.
• «پالایشگاهی که قرار است ستاره خلیج فارس شود به ۲٫۶ میلیارد یورو منابع مالی نیاز دارد». نفت نیوز. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ ژانویه ۲۰۱۰.
• «میانگین مصرف بنزین به روزانه ۶۲ میلیون و ۵۰۰ هزار لیتر رسید». شانا. بایگانی‌شده از اصلی در ۵ مه ۲۰۱۱.
• «تولید گازوئیل در پالایشگاه‌های کشور ۷/۵ درصد افزایش یافت». شانا. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ نوامبر ۲۰۰۹.