ولسوالی درایم

این ولسوالی دارای بیشتر از ۷۰ قریهٔ بزرگ و کوچک می‌باشد. از پایان به بالا: قریه‌ها قرار ذیل اند:اناب، ظهرک، پنگانی، اعلانی، مدرسه، پنگانی بالا، قریه شخ، گلکی، ایشان آبادگلکی، شهر سعادت، قادرها، شیخ‌آباد، لنگر، قرلق نشر، قرلق مکتب، حاجی پهلوان، قریهٔ فاضلان «قبلاً مهاجران»، کولابی، بلکی، ده بازار، سیدا، خندان شهر، گزکیل، نیم تله، کرگیان، غرچی، خاسپک، ده بالا، درهٔ باغ علیا، دره باغ سفلی، روی دشت، چشمهٔ قلندر، ده ملایان، کرسنگ، تگاب یامچیا (قریه ریش دراز، چهاریک پاین، چهاریک بالا، ده پایان، ده میانه، دره سیرک، دره چنار، دره ملا، ده بالا، ده شیخان، دره نو، شاله لولی، دهن دره بیدا، خرسندره، جوازک، کزر و وخیان)مغلطی ، خم میر هزار، ترگنی سفلی، ترگنی‌علیا، پتاوک، باغ صوفی، شخی گیلان، توت دره، دره محمود، نو آباد، دوآب، قوت علی و منجی‌ها. قریه چپه وقریه سری کوتل

اواخر ماه قوس ۱۳۸۷ خورشیدی صدها تُن مواد خوراکی از قبیل گندم و روغن که حسب معمول از طرف سازمان غذیی جهان برای متعلمین مکاتب در ولایت بدخشان به شمول ولسوالی درایم در نظر گرفته شده بود به ولسوالی درایم مواصلت نمود که امید فامیل‌های فقیر و بی بضاعت که فقط امید حیات شان در گرو توزیع این مواد بود بی صبرانه توزیع ان را آرزو می‌نمودند.

معادن

ازقبیل طلا، ابرک، تورمالین سیاه رنگ، رنگه، گارنیت سرخ، بریل، لعل پیازی، یخک…

اقتصاد

از نظر اقتصادی حدود ۹۰٪ مردم این سرزمین به زراعت مشغول بوده که تولیدات عمده زراعتی شان را گندم، جو، جواری، کچالو وگاهی هم درقیسمت‌های آخراین ولسوالی کیشت برنج تشکیل می‌دهد. اما متأسفانه زمین‌های آبی آن تحت بستر دریای خروشان قرارداشته که همه ساله مقدار از این زمین‌های هموارتوسط سیلاب‌های موسومی به بستر دریا تبدیل می‌گردد. دولت در ین زمینه هیچ اقدامی تاکنون نکرده‌است و حدود ۷۰ ٪ زمین‌های زراعتی آن به شکل للمی کشت می‌شود که در اثر خشکسالی‌های متواتر صدمه جدی دیده‌است اما اگر دولت مرکزی توجه اساسی به خرج دهد امکان آن وجود دارد تا بخش اعظم از این زمین‌های للمی به زمین‌های آبی تبدیل گردد در صورت که باران‌های موسمی یاری کند حاصلات این سرزمین برای اهالی این دیار کافی بوده و بعضاً صادر هم می‌گردد. در سال ۱۳۸۷ هزارها تن مواد خوراکی به ولایات همجوار صادر گردید.

مالداری

مالداری نیز از محصولات مهم این ولسوالی بوده که اکثر اشخاصی که زمین زراعتی کافی ندارند غرض تکمیل مایحتاج زندگی خود به نگهداری مواشی مثل بز، گوسفند، گاو_، اسپ، خر و غیره می‌پردازند که نسبت عدم مراقبت از علف زارها و قطع جنگلات طبیعی همه به زمین‌های زراعتی تبدیل گردیده‌است. که ضربه بزرگی را به مالداران وارد نموده‌است، اما با وجود مشکلات زیاد باز هم مردم دل سرد نشده با نقل از روستاها به ییلاق‌ها که در قسمت‌های بالای این ولسوالی موقعیت دارد به مالداری مشغول هستند اما متأسفانه در سال ۱۳۸۷ در اثر عدم مراعات مقررات مالداری و نبود مرکز تداوی مواشی حدود ۸۰٪ مواشی از بین رفته که صدها میلیون افغانی به مردم این ولسوالی ضرر رسیده‌است.