هانری بکرل
هانری آنتوان بکرل (به فرانسوی: Antoine Henri Becquerel) (۱۸۵۲–۱۹۰۸) فیزیک‌دان فرانسوی و یکی از کاشفان پدیدهٔ پرتوزایی بود. وی در پاریس و در خانواده‌ای اهل علم زاده شد. تحصیلات خود را در پلی‌تکنیک این شهر و مدرسهٔ «پل‌ها و راه‌ها» به پایان رساند. در سال ۱۸۹۲ به کرسی استادی در موزهٔ ملّی تاریخ طبیعی پاریس انتخاب شد؛ او سوّمین نفر از خانوادهٔ بکرل بود که به این سمت برگزیده می‌شد. در سال ۱۸۹۴ مهندس ارشد وزارت راه و پل شد.
| آنتوان هنری بکرل | |
|---|---|
آنتوان هنری بکرل، فیزیک‌دان فرانسوی | |
| زادهٔ | ۱۵ دسامبر ۱۸۵۲ پاریس، فرانسه |
| درگذشت | ۲۵ اوت ۱۹۰۸ (۵۵ سال) کرویزیک، بریتانی، فرانسه |
| ملیت | فرانسوی |
| محل تحصیل | اکول پلی‌تکنیک École des Ponts et Chaussées |
| شناخته‌شده برای | پرتوزایی |
| جایزه(ها) |  جایزه نوبل فیزیک (۱۹۰۳) |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | فیزیک، شیمی |
| محل کار | Conservatoire des Arts et Metiers اکول پلی‌تکنیک موزه تاریخ طبیعی ملی |
| دانشجویان دکتری | ماری کوری |
| دین | کاتولیک رومی |
| امضاء | |
| یادداشت‌ها | |
بکرل در سال ۱۸۹۶ در حالی‌که مشغول بررسی خاصیت فسفرسانس در نمک‌های اورانیوم بود، پدیدهٔ پرتوزایی را کشف کرد. در ۱۹۰۳ همراه ماری کوری و پیر کوری جایزه نوبل فیزیک را «به خاطر خدمات برجسته‌ای که با کشف پرتوزایی خودبه‌خودی» انجام داده بود، دریافت کرد. «بکرل» -واحد اندازه‌گیری پرتوزایی- به نام او است؛ دو چاله در ماه و مریخ هم به نام او نام‌گذاری شده‌اند.
وی نوه آنتوان سزار بکرل، پسر آلکساندر ادمون بکرل و برادرزاده لوئی آلفرد بکرل بود