همصدایی
همصدایی یا هوموفونی (انگلیسی: Homophony) یک بافت موسیقی است که در آن صدای اصلی توسط یک یا چند صدای دیگر پشتیبانی میشود تا هارمونی ایجاد کند و اغلب زمینه را برای تضادی ریتمیک میسر میسازد.
این تمایز نقشها در تضاد با چندصدایی (پولیفونی) است که در آن خطوط بیشتر با استقلال ریتمیک و ملودیک حرکت میکنند تا اینکه یک بافت یکنواخت (همصدایی) ایجاد کنند.
شرح
یک بافت هوموفونیک ممکن است یکسان باشد و بدان معنی است که همه قسمتها دارای یک ریتمِ یکسان (هوموریتمی یا همریتمی) هستند. بافت موسیقی کرال نوع دیگری از موسیقی هوموفونیک است و رایجترین نوع موسیقی هوموفونیک بدین صورت است که یک ملودی (اغلب بالاترین صدا) به صورت مجزا توسط بخشهای پایینی با بیان هارمونیک همراهی میشود.
از نظر تاریخی، هوموفونی و نقشهای تمایزیافتهٔ آن برای بخشهایی با تونالیته ظاهر شدهاست که عملکردهای هارمونیکی مجزایی را به صدای سوپرانو، باس و صداهای داخلی داده است. هوموفونی ابتدا در موسیقی یونان خود را نشان داد که در آن ملودی توسط یک یا چند صدا در اونیسون یا اکتاو همراهی و اجرا میشد. اصطلاح هوموفونی برای اولین بار و با تأکید بر هماهنگکردنِ ملودی توسط «چارلز برنی» انگلیسی در سال ۱۷۷۶ میلادی پدید آمد.
جستارهای وابسته
- هارمونی
- کنترپوان