هریجان

این روستا در دهستان کوهستان (چالوس) قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۱۹۸ نفر (۶۵ خانوار) بوده‌است. مردم این روستا به گویش کلارستاقی زبان طبری صحبت می‌کنند.

روستای هریجان در ابتدای منطقهی حفاظت شدهٔ هریجان قرار دارد. شکار و بوته کنی و چرای دام در منطقه حفاظت شده ممنوع است. طبق گفتهٔ محیط بانی هریجان، گونه‌های جانوری متعددی از کبک و کل و بز و پلنگ و خرس در این منطقه زندگی می‌کنند. منطقه برای ورود به این منطقه و صعود به ارتفاعات مشرف بر روستا به مجوز محیط زیست نیاز است. مجوز را می‌توان از حفاظت محیط زیست چالوس یا ادارهٔ حفاظت محیط زیست تهران تهیه کرد. هریجان همچنین به خاطر آبشار باریک و مرتفع خود مشهور است. اطراف روستا دشت‌های نسبتاً همواری دارد. زمینه استعداد روستا علاوه بر گردشگری دام پرروری و پرورش گل است.

آبشار هریجان در گردنه هزارچم در جاده تهران- چالوس قرار دارد و یکی از زیبایی‌های البرز می‌باشد. آبشار باریک هریجان در غرب روستا واقع شده‌است و برای رسیدن به آن جاده خاکی را تا داخل روستا ادامه دهید. حدود ۳۰۰، ۴۰۰ متر که وارد روستا شدید، در کنار پرچین‌های سنگی در سمت چپ، یک جاده فرعی است که مسیر دسترسی به آبشار می‌باشد. تا جویی که از آب آبشار درست شده، حدود یک ربع پیاده‌روی دارید اما اگر می‌خواهید به تاج آبشار برسید، باید حدود نیم ساعت تا کوتاه‌ترین تاج که حدود ۹ متر ارتفاع دارد، کوهنوردی کنید. جاده پشت آبشار منطقه ای حفاظت‌شده‌است و همچنین خطر برخور با حیوانات وحشی در این جاده وجود دارد بنابراین پس از رسیدن به تاج آبشار وارد این جاده نشوید زیرا بدون دریافت مجوز حق ورود به آن را ندارید، درصورتی که تمایل به ورود به منطقه حفاظت شده پشت آبشار را دارید، می‌توانید با اداره محیط زیست چالوس تماس بگیرید.

جادهٔ روستای هریجان از پشت رستوران جعفر میردارسلطانی چند کیلومتر بعد ازسیاه بیشه به سمت چالوس جدا می‌شود و بعد از گذشت ۴٫۵ کیلومتر به روستا می‌رسید. جاده روستا خاکی است ولی تراشیده شده و کوبیده شده و مناسب است. از میدان آزادی تهران از مسیر جاده چالوس تا هریجان ۱۳۰ کیلومتر است. شاهزاده محمود یکی دیگر از زیارتگاهی می‌باشد که سالانه هزار نفر برای زیارت ان به روستای هریجان می‌روند.

شهرستان چالوس

اطلاعات ثبت شده توسط گردشگران از سفر به هریجان