هرمان بالک

هرمان بالک روز ۷ دسامبر سال ۱۸۹۳ در لانگفور در دانتسیش در پروس شرقی زاده شد. سال ۱۹۱۳ به عنوان افسر محصل در گردان ۱۰ یگر هانوفر به نیروی زمینی امپراتوری آلمان پیوست. بالک هنگام جنگ جهانی اول روز ۱ اوت سال ۱۹۱۴ به فرماندهی یک دسته منصوب شد. روز ۱۰ اوت همان سال به درجه ستوان دومی نائل آمد. سال ۱۹۱۶ به فرماندهی یک گروهان مسلسل رسید. بالک در جبهه‌های غربی، ایتالیا، بالکان و شرقی خدمت کرد. در جریان جنگ پنج مرتبه مجروح شد. بالک ماه اکتبر سال ۱۹۱۸ نامزد دریافت نشان پور لو مریت گردید اما هیچ‌گاه آن را دریافت نکرد چرا که امپراتوری آلمان یک ماه از بین رفت.

بالک پس از جنگ در رایشسور باقی ماند و در ابتدا آجودان یک گردان در هنگ ۲۰ پیاده‌نظام شد. بین سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۲۱ آجودان گردان ۳ هنگ ۱۷ پیاده‌نظام در تسله بود. سپس تا سال ۱۹۲۵ در ستاد همین هنگ خدمت کرد. در این مدت سال ۱۹۲۴ به درجه ستوان یکمی ترفیع یافت. سپس به هنگ ۱۸ پیاده‌نظام در کانشتات در نزدیکی اشتوتگارت منتقل شد تا ابتدا تا سال ۱۹۲۸ یک دسته مسلسل و بعد تا سال ۱۹۳۳ یک اسکادران سواره‌نظام را فرماندهی نماید. بالک روز ۱ فوریه سال ۱۹۲۹ به درجه سروان سواره‌نظام ارتقا پذیرفت. حتی در این زمان عقیده زیادی به مکانیزه‌سازی داشت. او یکی از پیشگامان این امر به حساب می‌آمد. در جریان نبرد فرانسه در جنگ جهانی دوم، هنگ ۱ پیاده‌نظام از لشکر یکم زرهی از سپاه ۱۹ هاینتس گودریان را ماه مه سال ۱۹۴۰ در گذر از رود موز و نفوذ در اراضی دشمن در سدان فرماندهی نمود. ماه مه سال ۱۹۴۲ فرماندهی لشکر یازدهم زرهی را در جبهه شرقی بر عهده گرفت. ماه دسامبر همان سال با لشکر خود در مجموعه‌ای از ضد حملات خارق‌العاده تهاجم ارتش پنجم تانک شوروی در طول رود چیر در شمال استالینگراد را دفع کرد. ماه نوامبر سال ۱۹۴۳ فرماندهی سپاه ۴۸ زرهی به او سپرده شد. او این سپاه را در نبردهای شدید نواحی کی‌یف، رادومیشل و تارنوپول هدایت نمود.