نیروی هوایی ارتش آزادیبخش خلق
نیروی هوایی چین
نیروی هوایی ارتش آزادیبخش خلق چین (به چینی: 中国人民解放军空军) بخش هوایی ارتش آزادیبخش خلق چین میباشد. این نیرو تا سال ۲۰۲۰ دارای بیش از ۴۰۰٬۰۰۰ نفر پرسنل فعال و بیش از ۳٬۳۷۰ فروند هواگرد نظامی است. نیروی هوایی چین، دارای ۵ شاخهٔ اصلی، شامل شاخهٔ هوانوردی، شاخهٔ موشکهای هوابههوا، شاخهٔ رادار، شاخهٔ نیروهای هوابرد و شاخهٔ توپهای ضدهوایی است.
نیروی هوایی ارتش آزادیبخش خلق 中国人民解放军空军 | |
---|---|
بنیانگذاری | ۱۱ نوامبر ۱۹۴۹ |
کشور | چین |
وفاداری | حزب کمونیست چین |
رسته | ارتش آزادیبخش خلق |
گونه | نیروی هوایی |
نقش | جنگ هوایی، نیروهای هوابرد، پدافند هوایی |
اندازه | ۴۰۰٬۰۰۰ نفر پرسنل فعال (۲۰۲۰) ۳٬۳۷۰+ هواگرد نظامی (۲۰۲۰) |
نبردها |
|
فرماندهان | |
فرمانده | ارتشبد چانگ دینگکیو |
کمیسار سیاسی | ارتشبد یو ژانگفو |
نشان | |
پرچم | |
نشان | |
Low Visibility Roundel | |
ناوگان هوایی | |
جنگنده | شیان جیاچ-۷ |
بمبافکن | شیان جیاچ-۷، اچ-۶ |
هواپیمای الکترونیک | KJ-200، KJ-500، KJ-2000، توپولف-۱۵۴ |
شکاری | چنگدو جی-۷، شینیانگ جی-۸، چنگدو جی-۱۰، شنیانگ جی-۱۱، شنیانگ جی-۱۶، چنگدو جی-۲۰، سوخو-۲۷، سوخو-۳۰، سوخو-۳۵، سوخو-۳۴ |
بالگرد | سوپر فرلون، Harbin Z-9 |
هواپیمای رهگیر | شینیانگ جی-۸ |
هواگرد شناسایی | هانگدو جیال-۱۰, هانگدو جیال-۸, گوییژو جیال-۹ |
هواپیمای باری | شیان وای-۲۰، Shaanxi Y-9، Shaanxi Y-8، شیان وای-۷، ایلیوشین ایل-۷۶ |
هواپیمای سوخترسان | شیان اچ-۶، ایلیوشین-۷۸ |
تجهیزات
نیروی هوایی ارتش آزادیبخش خلق ناوگان بزرگ و متنوعی از بیش از ۳۰۱۰ هواپیما را اداره میکند که از این تعداد حدود ۲۱۰۰ هواپیمای جنگی (جنگنده، تهاجمی و بمبافکن) هستند. به نوشتهٔ مؤسسه بینالمللی مطالعات استراتژیک، خلبانان رزمی نیروی هوایی ارتش آزادیبخش خلق، بهطور متوسط ۱۰۰–۱۵۰ ساعت پرواز در سال انجام میدهند.
تجهیزات فعلی
هواگرد | سازنده | نوع | نسخه | تعداد فعال | نکات | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|
بمب افکن | |||||||
شیان اچ-۶ | چین | بمبافکن راهبردی | ۱۷۶+ | نسخه چینی توپولف تو-۱۶ | |||
شیان جیاچ-۷ | چین | جنگنده-بمبافکن | ۱۴۰ | ||||
جنگنده | |||||||
چنگدو جی-۷ | چین | جنگنده | ۳۴۰ | نسخه چینی میگ-۲۱ | |||
چنگدو جی-۱۰ | چین | جنگنده چندمنظوره | ۵۴۸+ | ||||
چنگدو جی-۲۰ | چین | جنگنده برتری هوایی | +۱۱۰ | هواگرد رادارگریز. | |||
شین یانگ جی-۸ | چین | رهگیر | ۹۸ | ||||
شنیانگ جی-۱۱ | چین | جنگنده برتری هوایی | ۴۴۰ | نوع دارای مجوز از سوخو-۲۷. | |||
شنیانگ جی-۱۶ | چین | جنگنده ضربتی | ۱۷۲+ | ||||
سوخو-۲۷ | روسیه | جنگنده برتری هوایی | Su-27UBK | ۳۲ | |||
سوخو-۳۰ | روسیه | جنگنده برتری هوایی | Su-30MKK | ۷۳ | |||
سوخو-۳۵ | روسیه | جنگنده برتری هوایی | ۲۴ | ||||
آواکس | |||||||
شانشی وای-۸ | چین | آواکس | KJ-200 | ۱۱ | |||
شانشی وای-۹ | چین | آواکس | KJ-500 | ۱۴ | |||
ایلیوشین ایل-۷۶ | روسیه | آواکس | KJ-2000 | ۴ | نسخهای از ایلیوشین ایل-۷۶ دارای رادار چینی. | ||
شناسایی | |||||||
شانشی وای-۸ | چین | مراقبت | ۱ | ||||
بمباردیه چلنجر ۸۵۰ | کانادا | ۵ | |||||
جنگ الکترونیک | |||||||
شانشی وای-۸ | چین | جنگ الکترونیک | ۱۷ |
منابع
- ↑ International Institute for Strategic Studies (2020). The Military Balance. Vol. 120. p. 264. doi:10.1080/04597222.2020.1707967. S2CID 219627149.
- ↑ International Institute for Strategic Studies (2020). The Military Balance. Vol. 120. p. 265. doi:10.1080/04597222.2020.1707967. S2CID 219627149.
- ↑ Rupprecht, Andreas (29 October 2018). Modern Chinese Warplanes:Chinese Air Force - Aircraft and Units. Harpia Publishing. p. 139. ISBN 978-0-9973092-6-3.
- ↑ مؤسسه بینالمللی مطالعات استراتژیک: تراز نظامی ۲۰۱۴، ص. ۲۳۶.
- ↑ International Institute for Strategic Studies: The Military Balance 2022, p.261
- ↑ "World Air Forces 2022". Flightglobal Insight. 2022. Retrieved 6 May 2022.