نیروهای مسلح کانادا
نیروهای مسلح کانادا (به انگلیسی: Canadian Armed (Forces نیروهای نظامی کشور کانادا هستند و این کشور به عنوان یکی از اعضای اصلی ناتو (سازمان پیمان آتلانتیک شمالی)، اکنون حدود ۲۶۰۰۰ نیروی ذخیره و ۶۴۰۰۰ نیروی نظامی فعال دارد.
| نیروهای مسلح کانادا | |
|---|---|
| Forces armées canadiennes | |
نشان نیروهای مسلح کانادا | |
| شکل کنونی | ۱ فوریه ۱۹۶۸ – اکنون |
| شاخه‌ها | نیروی دریایی سلطنتی کانادا نیروی زمینی کانادا نیروی هوایی سلطنتی کانادا |
| ستاد | National Defence Headquarters, اتاوا، انتاریو، کانادا |
| وبگاه | |
| رهبری | |
| Commander-in-Chief | Elizabeth II, پادشاهی کانادا، represented by فرماندار کل کانادا دیوید جانستون |
| وزیر دفاع کانادا | هارگیت ساجان |
| Chief of the Defence Staff | General Jonathan Vance |
| نیروی انسانی | |
| سن سربازی | 16–60 years old |
| خدمت سربازی | No |
| دسترسی برای خدمت سربازی | ۸٬۰۳۱٬۲۶۶ مردان، سن 17–49، ۷٬۷۵۵٬۵۵۰ زنان، سن 17–49 |
| فراخور برای خدمت سربازی | ۶٬۶۳۳٬۴۷۲ مردان، سن 17–49، ۶٬۳۸۹٬۶۶۹ زنان، سن 17–49 |
| نیروی فعال | 68,250 (31 March 2011) |
| نیروی ذخیره | 27,000 (Paid Primary) 5,000 (Rangers) |
| نیروی مستقر | 2000+ |
| دخل و خرج | |
| بودجه | دلار کانادا18.6 billion, (۲۰۱۶–۲۰۱۷) |
| درصد تولید ناخالص داخلی | 0.9% |
| صنعت | |
| تأمین کنندگان داخلی | ال-۳ کامیونیکیشنز CAE مگیت Colt Canada تکستران کونگزبرگ راین‌متال Irving Shipbuilding Inc. General Dynamics Land Systems Canada ریتیون Seaspan Marine Corporation Thales Canada بوئینگ دیفنس اسپیس اند سکیوریتی |
| جستارهای وابسته | |
| تاریخ | حملات فینیان‌ها Wolseley Expedition North-West Rebellion جنگ بوئر دوم جنگ جهانی اول جنگ داخلی روسیه جنگ جهانی دوم جنگ سرد جنگ کره October Crisis جنگ خلیج فارس جنگ بوسنی Oka Crisis جنگ کوزوو جنگ افغانستان (۲۰۰۱–۲۰۱۴ میلادی) جنگ عراق جنگ داخلی سومالی جنگ داخلی لیبی (۲۰۱۱ ) عملیات سروال مداخله نظامی علیه داعش |
| رتبه | Canadian Armed Forces ranks and insignia |
نیروهای مسلح کانادا به سه شاخهٔ اصلی شامل نیروی زمینی کانادا، نیروی دریایی سلطنتی کانادا و نیروی هوایی سلطنتی کانادا تقسیم می‌شوند. تجهیزات اصلی این نیروها شامل ۱۴۰۰ وسیلهٔ نقلیهٔ جنگی زره پوش، ۳۴ کشتی جنگی و ۸۶۱ هواگرد تهاجمی است.
علاوه بر این که این کشور در جنگ بوئر دوم، جنگ جهانی اول، جنگ جهانی دوم و جنگ کره شرکت فعالی داشته، با این وجود از سال ۱۹۵۰ نیروهای خود را در قالب هیئت‌های بین‌المللی زیر نظر ناتو و سازمان ملل، از جمله هیئت‌های حافظ صلح، هیئت‌های اعزامی مختلف به یوگسلاوی سابق و حمایت از نیروهای ائتلاف در جنگ اول خلیج فارس به کشورهای مختلفی فرستاده‌است.
از سال ۲۰۰۱، کانادا نیروهای خود را برای کمک به ایالات متحده در جنگ با افغانستان در قالب نیروهای حافظ امنیت بین‌المللی به فرماندهی ناتو و نیروهای تحت اختیار سازمان فرستاد. این تیم با ۲۰۰ عضو، پس از حادثهٔ توفان کاترینا در سپتامبر ۲۰۰۵، عملیات نجات پس از وقوع زلزلهٔ کشمیر در دسامبر ۲۰۰۴ در آسیای جنوبی، شرکت داشتند.
کانادا در طول تاریخ خود پیمان‌های دفاعی مختلفی را امضاء نموده که مهم‌ترین آن‌ها با کشور آمریکا بوده‌است. دفاع متقابل آمریکای شمالی در اعلامیه اُدنبرگ (Odensburg) مورخ ۱۹۴۰ و تشکیل هیئت مشترک دائمی دفاع که ثن تاریخ راه اندازی گردید، چهارچوب همکاری‌های دفاعی بین آمریکا و کانادا را به وجود آورد. این دو کشور با امضای چند موافقت نامه دو جانبه در طول نیم قرن گذشته در حفاظت از منطقه وسیعی از آمریکای شمالی، آب‌های ساحلی و محدوده جوی با یکدیگر سهیم بوده‌اند. مشخص‌ترین این موافقت نامه‌ها، موافقت نامه دفاعی نوراد (Norad - فرماندهی دفاع هوافضای آمریکای شمالی) به سال ۱۹۵۸ میلادی می‌باشد.
فرماندهی کل قوای کانادا بر اساس قانون اساسی به فرمانروای کانادا، که فرماندار کل کانادا نمایندگی او را برعهده دارد اعطا شده‌است. رئیس حرفه ای سازمان رئیس ستاد مشترک دفاع، است که تحت هدایت وزیر دفاع ملی و به همراهی شورای نیروهای مسلح، عملیات نیروهای مسلح کانادا را مدیریت می‌کند.
منابع
- ↑ "Gen. Jonathan Vance becomes chief of defence staff, vows to tackle harassment". Canadian Broadcasting Corporation. Retrieved 17 June 2015.
- ↑ Department of National Defence. "National Defence and the Canadian Armed Forces> Chief of the Defence Staff". Queen's Printer for Canada. Archived from the original on 21 February 2009. Retrieved 16 October 2008.
- ↑ "Recruiting and Retention in the Canadian Armed Forces> Canada> Military". Department of National Defence. 31 December 2009. Archived from the original on 15 اكتبر 2011. Retrieved 31 December 2009.
- ↑ Treasury Board Secretariat. "Estimates> Reports on Plans and Priorities> 2012–2013". Queen's Printer for Canada. Archived from the original on 7 February 2013. Retrieved 16 December 2012.
- ↑ "The World Factbook> Canada> Military". Central Intelligence Agency. 19 November 2015. Archived from the original on 30 April 2019. Retrieved 23 November 2015.
- ↑ "Planned Expenditures". forces.gc.ca. Department of National Defence. Retrieved 24 March 2016.
- ↑ "Canada: Economic and financial data". http://www.statcan.gc.ca/. Statistics Canada. Retrieved 24 March 2016.
- ↑ Canadian Defence Review Canada's 2011 Top 50 Defence Companies بایگانی‌شده در ۳۱ مارس ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine. Retrieved on: 15 December 2011
- ↑ Canadian Defence Review Canada's 2011 Top 50 Defence Companies بایگانی‌شده در ۳۱ مارس ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine. Retrieved on: 28 August 2011
- ↑ http://www.forces.gc.ca/site/about/family_e.a
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲ دسامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۲۸ ژوئیه ۲۰۰۸.
- ↑ مهدی تاجیک. «تنش رو به افزایش در روابط سیاسی ایران و کانادا». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ فوریه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۷ نوامبر ۲۰۱۳.
- ↑ Victoria (29 March 1867). Constitution Act, 1867. III.15. Westminster: Queen's Printer. Retrieved 15 January 2009.
- ↑ Lagassé, Philippe (December 2013). "The Crown's Powers of Command-in Chief: Interpreting Section 15 of Canada's Constitution Act, 1867" (PDF). Review of Constitutional Studies. 18 (2): 189–220. Archived from the original (PDF) on 4 March 2016. Retrieved 10 November 2015.
- ↑ "Governor General of Canada > Commander-in-Chief". Rideau Hall. Archived from the original on 1 December 2007. Retrieved 15 January 2009.