صبح کاذب

صبح کاذب، علائمی دارد که از طریق آن می‌توان به کاذب بودن صبح پی برد. این علائم عبارت اند از:

1. صبح کاذب، از افق جداست، در حالی که صبح صادق به افق متصل است.
2. صبح کاذب، عمودی است، در حالی که صبح صادق افقی است.
3. صبح کاذب، ابتدا پرنور است و به مرور کم نور می‌شود، در حالی که صبح صادق ابتدا کم نور و با گذشت زمان پر نور می‌گردد.

نور منطقةالبروجی بر اثر بازتاب نور خورشید از ذرات غبار درون منظومهٔ شمسی موسوم به غبار کیهانی پدید می‌آید. از این‌رو، طیف نور منطقةالبروجی بسیار شبیه به طیف خورشید است. دلیل دیگر ایجاد این نور تابش نور خورشید به ذرات معلق و گرد و غبار منطقه دایره البروج است و چون دایره البروج دقیقاً یک صفحه است و ما درون این صفحه هستیم، روی کره آسمان دایره ای تشکیل شده و ناظر از روی زمین بخشی از این دایره را به صورت یک خط روی کره آسمان مشاهده می‌کند. درست مانند کهکشان راه شیری که نواری از آن از روی زمین قابل مشاهده است و نوار کهکشان راه شیری نامیده می‌شود.

نور منطقه البروجی در ایران باستان، با نام دم گرگ یاد شده‌است. همچنین عبدالرحمن صوفی نیز راصد این پدیده نجومی بوده‌است

در این لحظه، اگر چه شب به پایان رسیده، ولی هنوز وقت نماز صبح نرسیده‌است (صبح نشده‌است). به همین جهت به آن صبح کاذب یا فجر کاذب گفته می‌شود. اما در ادامه مقدار سفیدی کم‌کم گسترش پیدا کرده و در ناحیهٔ مشرق پراکنده می‌شود و در این موقع می‌توان نماز صبح را بجا آورد، زیرا صبح فرا رسیده‌است. از این جهت به این سفیدی، صبح صادق گفته می‌شود.

• نور مخالف
• پدیدهٔ اپتیکی
• ابر منطقةالبروجی
• نجوم اسلامی

«معین پناهنده»، شماره ۱۸ ماهنامه آسمان شب