کرم‌های لوله‌ای

از نظر تغذیه‌ای روش اصلی تغذیه کرم‌های لوله‌ای به‌صورت زنده‌پروردگی است و از انواع باکتری و قارچها بدون کشتن آن‌ها تغذیه می‌نماید. اهمیت کرم‌های لوله‌ای در زیست‌شناسی خاک به‌واسطه همین روش تغذیه آنهاست. کرم‌های لوله‌ای با تغذیه از میکروب‌های خاک جمعیت میکروبی خاک را دائماً تجدید کرده و به‌صورت فعال باقی می‌گذارد و همچنین عناصر غذایی موجود در بدن میکروب‌ها را آزاد می‌کند. البته انواع شکارگر در بین کرم‌های لوله‌ای شناسایی شده که از پروتوزوآ به عنوان شکار استفاده می‌کنند. کرم‌های لوله‌ای همه‌چیز خوار از میکروب‌ها ریشه گیاهان و شیره گیاهی تغذیه می‌کنند.

در برخی از گونه‌های کرم‌های لوله‌ای به ویژه انگل‌های گیاهی به هنگام نامساعد شدن شرایط خاک (نظیر خشکی و کاهش منابع غذایی) یا شرایط محیطی دیگر تخم‌ها در داخل بدن مرده و متورم کرم‌های لوله‌ای محافظت شده و در مقابل خشکی و سایر تنش‌ها حفظ می‌شود. به‌عبارت دیگر پس از مرگ کرم‌های لوله‌ای، بدن آن به‌صورت کیست از تخم‌ها محافظت می‌کند. سیست‌ها فرم‌های مقاوم برخی موجودات زنده در شرایط نامساعد محیطی هستند. افزون بر این کرم‌های لوله‌ای می‌توانند به شکل تخم منفرد یا به شکل پشم نماتدی شرایط دشوار محیطی را دوام بیاورند.

انتقال آلودگی از راه بلع تخم انگل در غذا می‌باشد. لارو انگل از تخم در روده آزاد شده و پس از مهاجرت به ریه با بلع مجدد وارد روده می‌شود. در روده طول کرمها حتی به سی سانتیمتر می‌رسد. عفونت اغلب بدون علامت است ولی ممکن است موجب تب، درد شکمی، اسهال و مشکلات گوارشی، کاهش وزن و علائم سوءتغذیه و… شود. گاه انگل بالغ و زنده در مدفوع مشاهده می‌شود.

درمان با داروهای ضد انگل مانند مبندازول، آلبندازول، پی پیرازین و پیرانتل پاموآت است. رعایت بهداشت موجب پیشگیری است. انجام آزمایش مدفوع اغلب برای تشخیص مفید است.