نشان پهلوی

نشان پهلوی بالاترین نشان سلطنتی ایران در دورهٔ پهلوی بود که در سال ۱۳۱۱ توسط رضاشاه پهلوی در دو درجه ایجاد گردید. این نشان پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران منسوخ گردید.
نشان شامل یک گردنبند به شکل حلقه‌های آبی و طلایی، مدال،یک حمایل پهن به رنگ آبی با دو خط طلایی و یک ستاره که روی سینه نصب می‌شود است. نشان به شکل یک ضربدر است که چهار تاج در چهار طرف آن قرار گرفته. بین تاج‌ها نیز خط‌های آبی و طلایی قرار دارد. در مرکز مدال تصویری از کوه دماوند و خورشید تابانی در پشت آن نقش بسته است. ستاره نیز شبیه به مدال است. گفته می شود کوه دماوند نمادی از زادگاه رضاشاه و خورشید تابان نمادی از بنیانگذاری حکومت پهلوی است که چون خورشیدی از بلندای مرتفع ترین نقطه ایران بر این کشور پرتو افکنده است. این تصویر ذهنی در پشت اسکناس ده پهلوی رضاشاه بیشتر نمایان است.