نشانه‌گذاری کروگر–وینک
نشانه‌گذاری کروگر-وینک (به انگلیسی: Kroger-Vink notation) یک روش نشانه‌گذاری استاندارد در بلورشناسی است که برای توصیف عیوب نقطه‌ای در جامدات یونی بکار می‌رود.
در این نشانه‌گذاری، عیوب با توجه به شبکه کامل تعریف شده و با ۳ قسمت توصیف می‌شوند: نماد اصلی، یک زیرنویس و یک بالانویس.
مثلاً در نشانه‌گذاری نماد اصلی M نوع خاصی از اتم را نشان می‌دهد در مورد یک جای خالی، نماد اصلی V است اندیس L محلی در شبکه کامل را نشان می‌دهد که در آن عیب واقع شده‌است. بالانویس C بار مؤثر (یا بار نسبی) عیب را نشان می‌دهد که معادل با اختلاف ظرفیت بین گونه‌های محل L و ظرفیت اتمی است که محل L در شبکه کامل را اشغال می‌کند.
منابع
- F. A. Kroger، The Chemistry of Imprefect Crystals، North Holland Publishing Company, Amsterdam, 1964.
منابعی برای مطالعه بیشتر
- P. Kofstad، Nonstoichiometry, Diffusion and Electrical Conductivity in Binary Metal Oxides، Krieger Publishing Company, Malabar, FL, 1983.