نبرد نینوا (۶۲۷ میلادی)

در سال ۶۲۷ م. ورق برگشت و سرنوشت جنگ‌های ایران و روم به سود رومیان شد. دراین سال در نبرد نینوا هراکلیوس با سپاه ایران روبروشد. فرمانده سپاه ایران در این نبرد مردی ارمنی بود که در نوشتارهای یونانی لقبش «رازتس» (Rhazates) آمده است. والتر کیگی (Walter Kaegi) شکل اصلی آن را راهزاد (Rahazad) و نام اصلی او را «رخوهان» (Roch Vehan) می‌داند. هراکلیوس سپاهی نزدیک ۵۰ هزار نفر داشت که ۴۰ هزارتن از آنان گوک ترکان (Gukturk) بودند. وقتی سپاه وی به ایران رسید ترکان به خاطر سرما و شرایط سخت زمستان ایران گریختند و هراکلیوس را با ده هزار تن‌تنها گذاشتند. سپاه ایران ۱۲ هزار تن بود. در این زمان به هراکلیوس خبر رسید که ۳ هزار تن نیروی کمکی به زودی به سپاه ایران خواهد رسید. از این رو وی نبرد را آغاز کرد. گویا در این نبرد رخ‌وهان هراکلیوس را به نبرد تن به تن فرامیخواند و هراکلیوس می‌تواند بر او چیره شده و او را بکشد. کشته شدن رخوهان باعث شکست روحیه سپاه ایران و روحیه گرفتن رومیان می‌شود. پس از هشت ساعت جنگ، رومیان پیروز می‌شوند و وقتی سه هزار نیروی کمکی ایرانی می‌رسد که دیگر کار از کارگذشته بود. از این زمان به بعد پیروزی رومیان آغاز می‌شود و هراکلیوس می‌تواند امپراتوری روم را از نابودی نجات دهد و دوباره شام و سوریه و فلسطین و مصر را پس از نزدیک ۱۵ سال در طی صلح سال ۶۲۸ م. با شیرویه (پسر خسرو دوم) و با لقب پادشاهی «قباد دوم» از ایرانیان پس بگیرد.

• http://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Nineveh_(627)