میگ-۹

ساختار میگ-۹ از روی مدل I-۳۰۰ که نخستین بار در ۲۴ آوریل ۱۹۴۶ به پرواز درآمد، نسخه برداری شد. نیروی محرک آن ترکیبی بود از دو موتور جت RD-۲۰ که در واقع این موتور هم از روی مدل آلمانی زمان جنگ آن یعنی BMW ۰۰۳ ساخته شده بود، که در پشت کابین خلبان به صورت موازی و در دو طرف آن نصب شده بود. جنگ افزار اصلی آن یک توپ ۳۷ میلی متری نودلمن NL-۳۷ بود. نمونه نهایی و تولیدی میگ-۹ معمولاً مجهز به یک توپ ۳۷ میلی‌متری منفرد و دو توپ ۲۳ میلی‌متری NS-۲۳ بود.

I-۳۰۰ توانسته بود در طی آزمایش‌ها به سرعت ۹۱۰ کیلومتر در ساعت برسد، و پس از بازبینی‌های متعدد سرانجام با عنوان میگ-۹ در زمستان ۴۷-۱۹۴۶ وارد چرخه کاری شد. این جت مشکلات عملکردی و هدایتی بسیاری داشت، با این حال به علت توجیهات و رقابت‌های سیاسی وارد چرخه کاری شد.

میگ-۹ به تعداد بسیار زیاد در انواع متعدد برای استفاده در عملیات‌های هوا به زمین تولید گشت و تا سال ۱۹۴۸ که سال آخر تولید آن بود ۵۵۰ فروند از آن تولید گردید.

ناتو میگ-۹ را فارگو و تیم طراح شوروی آن را I-۳۰۱ نام نهادند. بعدها جنگنده میگ جدیدی تولید شد که نمونه توسعه یافته میگ-۳ بود که آن را نیز میگ-۹ نام نهادند اما هیچوقت به تولید نرسید.

• I-۳۰۰ : نمونه اولیه
• MiG-۹
• MiG-۹F
• MiG-۹FF
• MiG-۹FR
• MiG-۹UTI : هواپیمای آموزشی دو نفره

 اتحاد جماهیر شوروی  چین

مشخصات عمومی

• خدمه: یک
• طول: ۹/۸۳ متر (۳۲ پا و ۱۰ اینچ)
• پهنای بال: ۱۰ متر (۳۲ پا و ۱۰ اینچ)
• ارتفاع: ۳/۲۲ متر (۱۰ پا و ۷ اینچ)
• بال: مساحت ۱۸/۲۰ مترمربع (195.9 ft²)
• وزن خالی: 3,420 kg (7,540 lb)
• وزن بارگیری: 4,965 kg (10,945 lb)
• بیشینه وزن برخاست: 5,500 kg (12,125 lb)

عملکرد

• سرعت بیشینه: Mach 0.8, 910 km/h (565 mph) at 4,500 m (14,765 ft)
• برد: 800 km (495 mi)
• سقف پروازی: 13,000 m (42,650 ft)
• نرخ اوج‌گیری: 19.4 m/s (3,815 ft/min)

جنگ‌افزار

• ویکی‌پدیای انگلیسی

زنجیره طراحی

میگ-۳ – میگ-۸ – میگ-۹ – میگ-۱۳ – میگ-۱۵ – میگ-۱۷

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Mikoyan-Gurevich MiG-9». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ ژانویه ۲۰۰۸.