میرزا محمدتقی شیرازی
میرزا محمدتقی شیرازی ( زاده ۱۲۲۱ شمسی در شیراز – درگذشته ۶ شهریور ۱۲۹۹ شمسی در کربلا) مشهور به میرزای دوم فقیه، اصولی و از مراجع تقلید شیعی بود. وی پس از درگذشت سید محمدکاظم طباطبایی یزدی، مرجعیت عامه شیعه را بر عهده داشت.
میرزا محمدتقی شیرازی | |
---|---|
میرزا محمدتقی شیرازی | |
اطلاعات شخصی | |
نام کامل | میرزا محمدتقی شیرازی |
زاده | ۱۲۵۸ قمری شیراز، ایران |
درگذشته | ۱۳۳۸ قمری کربلا، عراق |
مدفن | حرم حسین بن علی |
محل زندگی | کربلا |
محل تحصیل | کربلا، سامرا، نجف |
اطلاعات آموزشی | |
استادان | سید علی نقی طباطبایی فاضل اردکانی فشارکی اصفهانی میرزا محمدحسن شیرازی (میرزای اول) |
تألیفات | حاشیه بر مکاسب شیخ انصاری حاشیهای بر فرائد الاصول شیخ انصاری شرح الارجوزة الرضاعیة القصاعد الفاخرة فی مدح العترة الطاهرة و … |
تحصیل
برای فراگیری علوم دینی به کربلا رفت و از سید علی نقی طباطبایی و فاضل اردکانی درس آموخت. سپس به همراه فشارکی اصفهانی به سامرا رفت و در درس میرزا محمدحسن شیرازی شرکت کرد.
میرزا محمدتقی بعد از ترک سامرا، به کاظمین رفت و در آن جا حوزهٔ درسی ترتیب داد و پس از آن چندی در کربلا اقامت کرد و بعد به نجف رفت و ریاست حوزهٔ علمیهٔ نجف را بر عهده گرفت.
وی که به یکی از علمای بزرگ در عالم تشیع تبدیل شده بود، در سال ۱۳۳۷ و پس از فوت سید محمد کاظم یزدی، صاحب عروةالوثقی، مرجع تقلید شیعیان امامیه گردید.
شهرت وی، هنگامی در جهان اسلام بیش از پیش افزون شد که در جنگ جهانی اول، علیه انگلیسها حکم جهاد داد که به «فتوای دفاعیه» مشهور است.
شاگردان
- میرزا ابوالحسن مشکینی اردبیلی
- سید ابوالحسن اصفهانی
- آقا بزرگ تهرانی
- عبدالکریم حائری
- محمدجواد بلاغی نجفی
- میرزا موسی فقیه سبزواری
- سید حسین طباطبایی قمی
- سید جمالالدین گلپایگانی
- محمدکاظم شیرازی
- محمدعلی شاهآبادی
- سید شهابالدین مرعشی نجفی
- میر محمد لطیف رضاتوفیقی
آثار
- حاشیه بر مکاسب شیخ انصاری
- حاشیهای بر فرائد الاصول شیخ انصاری
- شرح الارجوزة الرضاعیة
- القصاعد الفاخرة فی مدح العترة الطاهرة
- حاشیه بر العروة الوثقی
- ذخیرة العباد لیوم المعاد
درگذشت
شیرازی در شب ۱۳ ذیحجه ۱۳۳۸ قمری درگذشت و صحن حرم حسین بن علی در کربلا دفن شد.
دربارهٔ علت مرگ او اختلاف شدهاست. سید مرتضی طباطبایی دربارهٔ کیفیت مرگ او میگوید:
«انگلیسیها با نیرنگ و حیله به میرزا سم دادند و او را به قتل رساندند. این کار توسط یکی از کارگزارانشان که تظاهر به تدین و تقدس میکرد و به شغل عطاری مشغول بود، صورت گرفت…»
پانویس
- ↑ محمدعلی مدرس، ریحانة الادب، ج ۴، ص ۳۴۰ و ۳۴۱.
- ↑ آقا بزرگ تهرانی، نقباءالبشر، ج ۱، ص ۲۶۳.
- ↑ نورالدین شاهرودی، اسرة المجدد الشیرازی، ص ۱۰۲.
- ↑ «سید حسین طباطبایی قمی». بایگانیشده از اصلی در ۲۷ مه ۲۰۱۸. دریافتشده در ۷ آوریل ۲۰۱۷.
- ↑ آیتالله سید حسین طباطبایی قمی
- ↑ الذریعة، آقا بزرگ تهرانی، ج ۶، ص ۲۱۸؛ ج ۱۳، ص ۷۱؛ نقباءالبشر، ج ۱، ص ۲۶۳؛ معارف الرجال، ج ۲، ص ۲۱۶.
- ↑ نگاهی به تاریخ انقلاب اسلامی ۱۹۲۰ عراق، محمد صادقی تهرانی، ص ۷۲.
- ↑ نقباء البشر، ج ۱، ص ۲۶۳؛ الامام القائد، ص ۴۴.
منابع
- جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم. گلشن ابرار. ج ۱، چ ۳، نشر معروف، قم: ۱۳۸۵.
- بامداد، مهدی (۱۳۴۷)، شرح حال رجال ایران در قرن ۱۲، ۱۳ و ۱۴ هجری (جلد ۵)، تهران: زوار