میخائیل دوم

میخائیل در خانواده‌ای طبقهٔ پایین در آموران در آسیای صغیر زاده شد. پس از پیوستنش به ارتش به مقام فرماندهی رسید و در آنجا با لئوی ارمنی (بعدتر امپراتور لئوی پنجم) دوست شد. هنگامی که باردانس تورکوس و نیکه‌فروس یکم در ۸۰۳ بر سر تاج و تخت امپراتوری با یکدیگر در ستیزه بودند، میخائیل و لئو در ابتدا جانب باردانس را گرفتند اما دیری نپایید که او را تنها گذاشته و به نیکه‌فروس پیوستند.

سال‌ها بعد پس از آنکه لئو در ۸۱۳ به امپراتوری بیزانس رسید، نسبت به دوست قدیمیش میخائیل ظنین شد و او را به اتهام خیانت به زندان انداخت. لئو سپس در ۲۴ دسامبر ۸۲۰ فرمان مرگ او را صادر کرد و دستور داد تا میخائل را در کوره‌ای انداخته بسوزانند. اما حامیان میخائیل فردای آن روز لئو را به‌قتل رساندند و میخائیل را امپراتور نامیدند. اما کمی پیش از آن که میخائیل بر تخت امپراتوری نشیند، سربازی به نام توماس اسلاونیایی سر به شورش برداشت و تا پایان ۸۲۳ طول کشید که میخائیل بتواند این شورش را سرکوب نماید.

اما این شورش باعث تضعیف امپراتوری شده بود به‌طوری که در برابر حملات بعدی مسلمانان توان مقاومت نداشته و آنها توانستند کرت را در ۸۲۶ یا ۸۲۷ و بخش‌هایی از سیسیل را در فاصلهٔ ۸۲۷ تا ۸۲۹ فتح نمایند.

میخائیل دوم یکی از طرفداران شمایل‌شکنی بود که استفاده از نگاره‌ها و شمایل‌های مذهبی را ممنوع می‌دانست. اما او در عمل سیاستی مداراگرانه را در این باره در پیش گرفت و حتی کسانی را که به‌خاطر تعلق خاطرشان به شمایل‌ها زندانی شده بودند را آزاد کرد. او همچنین اسقف‌اعظم پیشین نیکه‌فروس، تئودور استادیتز و دیگر خداشناسانی را که به همین دلیل تبعید شده بودند را بار دیگر به سرزمینشان بازگرداند.

میخائیل دوم در ۲ اکتبر ۸۲۹ درگذشت.

• "Michael II" (به انگلیسی). Britannica Online Encyclopedia. Retrieved 8 January 2011.