مودباس

• از آنجایی که Modbus در اواخر دهه 1970 برای برقراری ارتباط با کنترل کننده های منطقی قابل برنامه ریزی طراحی شد، تعداد انواع داده ها محدود به آنهایی شد که PLC ها در آن زمان درک می کردند.اشیاءدوتایی بزرگ پشتیبانی نمی شوند.
• هیچ راه استانداردی برای یک گره برای یافتن توضیحات یک شی داده وجود ندارد، به طور مثال، یاد بگیرید که یک مقدار ثبات نشان دهنده دمای بین 30 تا 175 درجه است.
• از آنجایی که Modbus یک پروتکل مشتری/سرور (درگذشته ارباب/برده) است. هیچ راهی برای یک دستگاه فیلد برای دریافت داده ها توسط مکانیسم کنترل کننده رویداد (به جز از طریق اترنت TCP/IP، به نام open-mbus) وجود ندارد، زیرا گره مشتری باید به طور معمول هر دستگاه فیلد را نظرسنجی کند و به دنبال تغییرات در داده ها باشد.

Modbus به آدرس دهی 247 دستگاه در یک پیوند داده محدود شده است، که تعداد دستگاه های میدانی را که ممکن است به یک ایستگاه والد متصل شوند محدود می کند (باز هم اترنت TCP/IP یک استثنا است). پروتکل Modbus خود هیچ گونه امنیت در برابر دستورات غیرمجاز یا رهگیری داده ها را فراهم نمی کند.

انواع شیء زیر ممکن است توسط یک سرور Modbus به یک دستگاه مشتری Modbus ارائه شود:

به هر دستگاهی که با یک Modbus ارتباط برقرار می کند (یعنی انتقال داده) یک آدرس منحصر به فرد داده می شود.

در Modbus RTU، Modbus ASCII و Modbus Plus (که همگی شبکه های چند قطره تک کابلی RS-485 هستند)، فقط گره ای که به عنوان مشتری اختصاص داده شده است می تواند دستوری را آغاز کند. همه دستگاه های دیگر سرور هستند و به درخواست ها و دستورات پاسخ می دهند.

برای پروتکل‌هایی که از اترنت استفاده می‌کنند، مانند Modbus TCP، هر دستگاهی می‌تواند یک فرمان Modbus ارسال کند و بنابراین همه آنها می‌توانند به عنوان مشتری عمل کنند، اگرچه معمولاً فقط یک دستگاه این نقش را دارد. بسیاری از مودم ها و دروازه ها از Modbus پشتیبانی می کنند، زیرا یک پروتکل ساده و اغلب کپی شده است. برخی از آنها به طور خاص برای این پروتکل طراحی شده اند. پیاده سازی های مختلف از ارتباطات سیمی یا بی سیم مانند در باند ISM و حتی سرویس پیام کوتاه (SMS) یا سرویس رادیویی بسته عمومی (GPRS) استفاده می کنند. یکی از رایج‌ترین طرح‌های شبکه‌های بی‌سیم، استفاده از شبکه‌های مش است. مشکلات معمولی که طراحان باید بر آنها غلبه کنند عبارتند از تاخیر زیاد و مسائل مربوط به زمان است.

دستورات Modbus می توانند به دستگاه Modbus دستور دهند:

• مقدار یکی از رجیسترهای آن را که به رجیسترهای هسته و نام نویسی نوشته شده است تغییر دهید
• خواندن یک پورت I/O: خواندن داده ها از یک ورودی گسسته یا از یک هسته
• به دستگاه دستور دهید تا یک یا چند مقدار موجود در رجیسترهای هسته و نگهدارنده خود را ارسال کند

یک دستور مودباس حاوی آدرس مودباس دستگاهی است که برای آن در نظر گرفته شده است (1 تا 247). فقط دستگاه آدرس‌دهی شده به دستور پاسخ می‌دهد و به آن عمل می‌کند، حتی اگر برای دستگاه‌های دیگر ممکن باشد آن را دریافت کنند (یک استثنا، دستورات قابل پخش خاصی است که به گره 0 ارسال می‌شود، که بر اساس آنها عمل می‌شود اما تأیید نمی‌شوند).

تمام دستورات Modbus حاوی اطلاعات جمع کنترل هستند تا به گیرنده امکان تشخیص خطاهای انتقال را بدهد.

یک "قاب" Modbus از یک واحد داده برنامه (ADU) تشکیل شده است که یک واحد داده پروتکل (PDU) را محصور می کند:

• ADU = آدرس + PDU + بررسی خطا
• PDU = کد تابع + داده.

در فریم های داده Modbus، مهم ترین بایت یک مقدار چند بایتی قبل از بقیه ارسال می شود.

همه انواع Modbus از یکی از قالب های فریم زیر استفاده می کنند.

قالب قاب RTU مودباس

این قالب عمدتاً در خطوط داده سریال ناهمزمان مانند RS-485 استفاده می شود. نام آن به یک ترمینال راه دور اشاره دارد.

• متن انگلیسی ویکی‌پدیا