موتور وی۱۰

موتورهای وی۱۰ به دلیل اینکه در واقع از دو موتور پنج سیلندر خطی که به یک میل‌لنگ مشترک متصل هستند، تشکیل شده‌اند، و موتورهای پنج سیلندر نیز دارای ضعف عدم تعادل هستند، بر خلاف انواع شش سیلندر خطی، وی۱۲، و تخت، به‌طور ذاتی از عدم تعادل و حرکت گهواره‌ای ثانویه رنج می‌برند. این نقطه ضعف تنها با استفاده از شفت تعادل قابل جبران است.

تا سال ۱۹۹۴ و معرفی خودروی دوج رم، به ندرت از موتورهای وی۱۰ در خودروهای جاده‌ای استفاده می‌شد و انواع وی۸ و وی۱۲ به دلیل لرزش و صدای کمتر، گزینه‌هایی بودند که تا آن زمان بر روی خودروهای جاده‌ای نصب می‌شدند. در خودروی لکسوس ال‌اف‌ای، به علت ناتوانی موتورهای وی۸ در رسیدن به دور موتورهای بالا، و دور موتور قابل دستیابی در موتورهای وی۱۰، مهندس‌های شرکت لکسوس تصمیم به استفاده از موتور وی۱۰، به جای یک موتور وی۸ با حجم برابر گرفتند. همچنین دلیل عدم استفاده از موتور وی۱۲ در این خودرو، حجم رفت و برگشتی کمتر موتور وی۱۰ در مقایسه با نوع ۱۲ سیلندر و پاسخ سریع‌تر پیشرانه است. شرکت آئودی برای خودروی آر۸ ۵٫۲ اف‌اس‌آی کواترو، موتور وی۱۲، که دارای طول بیش از اندازه و اصطکاک داخلی زیاد به دلیل بهره‌مندی از سیلندرها و سوپاپ‌های اضافی بود، و موتور وی۸، که کوچک‌تر بود اما دارای پیستون‌های سنگین‌تر و بزرگ‌تر، و همچنین خط قرمز دور موتور پایین‌تر بود را با یک موتور وی۱۰، که حد وسط موتورهای وی۸ و وی۱۲ بود، جایگزین کرد.

نمونه‌ها

فهرستی از خودروهای تولیدی پس از جنگ‌های جهانی مجهز به موتور وی۱۰ (مرتب‌شده بر اساس حروف الفبا):