مهره‌های سینه‌ای
مهره‌های سینه‌ای تعدادی مهره در ستون فقرات مهره‌داران هستند که بخش میانی آن در میان مهره‌های گردنی و کمری را تشکیل می‌دهند که به آنها مهره های پشتی هم می گویند. در انسان‌ها، اندازه این مهره‌ها به نسبت متوسط است و با حرکت به سوی پایین ستون فقرات اندازه‌شان بیشتر می‌شود، به گونه‌ای که بالاترین مهرهٔ سینه‌ای بسیار کوچکتر از پایین‌ترین آنها است. ویژگی اصلی این مهره‌ها اتصال آنها به استخوان‌های قفسه سینه و دنده‌ها است.این مهره ها دارای چهار سطح اضافی مفصلی هستند و به دلیل همین اتصال در حرکات فلکشن و فلکشن جانبی دارای محدودیت می باشند. همچنین زائده های شوکی این مهره ها بلند و به سمت پایین متمایل هستند و به همین دلیل حرکت هایپر اکستنشن ستون مهره ها در این قسمت محدود شده است.
| مهره سینه‌ای | |
|---|---|
مکان استخوان‌های مهرهٔ سینه‌ای (نشان داده شده به رنگ قرمز). در انسان‌ها، مهره‌های سینه‌ای ۱۲ استخوان هستند که از بالا به پایین به شکل T1، T2 تا T12 نامیده می‌شوند. | |
یک مهره سینه‌ای معمولی از دید کناری. | |
| جزئیات | |
| شناسه‌ها | |
| لاتین | vertebrae thoracicae |
| MeSH | D013904 |
| TA98 | A02.2.03.001 |
| TA2 | 1059 |
| FMA | 9139 |
تعداد مهره‌های سینه‌ای در مهره‌داران گوناگون متفاوت است. انسان‌ها ۱۲ مهره از این نوع دارند. کیسه‌داران اغلب ۱۳ مهره سینه‌ای دارند، اگرچه در میان وامبت‌ها و موش کورهای کیسه‌دار این تعداد به ۱۵ می‌رسد و در بادپرکیسه‌دارها به ۱۲. در میان دیگر پستانداران، تعداد ۱۲ تا ۱۵ مهرهٔ سینه‌ای معمول است، با استثنای ۱۸ تا ۲۰ تا در اسب‌ها، تاپیرها، کرگدن‌ها، فیل‌ها و تنبل در داشتن بیشترین تعداد مهره با ۲۵ عدد، و نیز کمترین تعداد با ۹ تا در میان آب‌بازسانان.
جستارهای وابسته
منابع
- این مقاله در بردارندهٔ بخش‌هایی از صفحه page 102 چاپ ۲۰ام آناتومی گری (۱۹۱۸) است که در مالکیت عمومی قرار دارد.