مهارت‌های نرم

از سال 1959 ، ارتش آمریكا مقدار قابل توجهی از منابع را برای توسعه روشهای آموزش مبتنی بر فناوری سرمایه گذاری كرده است. در سال 1968 ، ارتش آمریكا رسماً آموزه آموزشی معروف به "مهندسی سیستم آموزش" را كه در سند CON Reg 350-100-1 پوشانده شده است ، معرفی كرد. PG Whitmore به تعریف CON Reg 350-100-1 اشاره کرد: "مهارتهای مربوط به شغل شامل اقدامات مؤثر در افراد و کاغذها ، به عنوان مثال ، بازرسی از سربازان ، نظارت بر کارمندان دفتر ، انجام مطالعات ، تهیه گزارشهای نگهداری ، تهیه گزارش کارآیی ، طراحی سازه های پل. "در سال 1972 ، به لطف یک کتابچه راهنمای آموزش ارتش ایالات متحده ، استفاده رسمی از اصطلاح "مهارت های نرم" آغاز شد.

در کنفرانس مهارتهای نرم CONARC در سال 1972 ، دکتر Whitmore گزارشی ارائه داد با هدف کشف اینکه چگونه اصطلاح مهارت های نرم در مدارس مختلف CONARC درک می شود. پس از طراحی و پردازش پرسشنامه ، متخصصان تعریف آزمایشی جدیدی را تدوین کردند: "مهارتهای نرم  ، مهارتهای مهم مرتبط با شغل هستند که درگیر تعامل اندک یا بدون تعامل با ماشینها هستند و کاربرد آنها در کار کاملاً تعمیم یافته است." آنها همچنین به انتقاد از وضعیت مبهم مفهوم ،  با اظهارنظر"به عبارت دیگر ، آن دسته از کارکردهای شغلی که درباره آنها بخش خوبی را می شناسیم مهارتهای سختی هستند و مواردی که درباره آنها بسیار کم می دانیم مهارتهای نرم هستند." پرداختند. یک مطالعه فوری دیگر نیز با لحنی منفی نتیجه گرفت. روانشناس نیکلاس هامفری به گفه مشهوری اظهار داشت که هوش اجتماعی به جای هوش کیفی ، انسان را تعریف می کند. امروزه بسیاری از صنایع با مهارت های نرم کارکنان خود برتری می دهند.

مهارت های نرم خوشه ای از خصوصیات شخصیتی مولد است که روابط فرد را در یک محیط مشخص می کند. این مهارت ها می تواند شامل نعمت های اجتماعی ، توانایی های ارتباطی ، مهارت های زبانی ، عادات شخصی ، همدلی های شناختی یا عاطفی ، مدیریت زمان ، کار گروهی و ویژگی های رهبری باشد. تعاریفی که بر اساس ادبیات مرور انجام شده است ، مهارتهای نرم را به عنوان یک اصطلاح کلی برای مهارتهای تحت سه المان عملکردی کلیدی توضیح می دهد: مهارتهای افراد ، مهارتهای اجتماعی و خصوصیات شغلی شخصی.

اهمیت مهارت های نرم در این واقعیت نهفته است که آنها فقط به یک زمینه خاص محدود نمی‌شوند. این تمایلات فکری متشکل از گروهی از توانایی ها است که می تواند در هر جنبه ای از زندگی افراد مورد استفاده قرار گیرد ، بدون نیاز به انطباق دادن دوباره آنها بر اساس وضعیت. انعطاف پذیری آنها به "افراد کمک می کند تا  سازگارشوند و مثبت رفتار کنند تا بتوانند به طور مؤثر با چالش های زندگی حرفه ای و روزمره خود مقابله کنند." مهارت های نرم باعث می شود افراد در جهانی که تغییر می کند انعطاف پذیر باشند.

علاقه به مهارت های نرم در طی سال ها افزایش یافته است. هرچه تحقیقات بیشتر انجام شود ، افراد بیشتر به مرتبط بودن این مفهوم پی می برند. حجم عظیم شرکت های صندوق و سازمان های جهانی سرمایه گذاری در آموزش و توسعه این زمینه این علاقه را نشان می دهد. کمیسیون اروپا برنامه Agenda را برای مهارت ها و مشاغل جدید در سال 2012 به منظور آموزش و توضیح این مجموعه مهارت های جدید برای  بزرگسالان راه اندازی کرد.

اکنون ، در قرن بیست و یکم ، مهارت های نرم یک تمایز دهنده اصلی ، یک امر مستقل برای اشتغال و موفقیت در زندگی است. جیمز هکمن برنده جایزه نوبل ادعا می کند که "مهارت های نرم موفقیت زندگی را پیش بینی می کنند ، و گاهی آن موفقیت را به وجود می آورند ، و برنامه هایی که مهارت های نرم را ارتقا می بخشند ، جایگاه مهمی در سبد مؤثر سیاست های عمومی دارند". اهمیتی که کارفرمایان به این موضوع می دهند با این واقعیت نشان داده می شود که مهارت های نرم در حال حاضر به اندازه GPA (که زمانی مهمترین عامل در تصمیم گیری در نظر گرفته می شد) در استخدام یک کارگر جدید اهمیت دارند.

درخواست بالا و سردرگمی گسترده در مورد معنی و آموزش مهارت های نرم بیانگر دو عنصر است که می تواند فقدان مهارت های نرم در بازار کار را توضیح دهد. کارفرمایان تلاش می کنند رهبران و کارگرانی را پیدا کنند که بتوانند از بازار کار در حال تحول آگاه باشند. مشکل فقط به جوانانی که به دنبال شغل اند محدود نمی‌شود ، بلکه این برای کارمندان فعلی نیز صادق است. یک مطالعه عام المنفعه که توسط مک دونالد در انگلستان انجام شده است پیش بینی می کند بیش از نیم میلیون نفر به دلیل عدم مهارت های نرم تا سال 2020 از بخش های شغلی بازگردند.

"مهارت های سخت شامل مهارت فنی یا اداری است."مهارتهای نرم معمولاً برای "اشاره به" سمت عاطفی"انسان در تقابل با مؤلفه IQ (بهره هوشی) مربوط به مهارتهای سخت استفاده می شود." مهارت های سخت و نرم معمولاً به عنوان مفاهیم یا مکمل های مشابه تعریف می شوند. این واقعیت نشان می دهد که چگونه این دو نوع مختلف از توانایی ها کاملاً مرتبط هستند.

مهارتهای سخت تنها مهارتهای لازم برای اشتغال شغلی بودند و عموماً از پیش زمینه آموزشی ، تجربه کاری یا از طریق مصاحبه قابل اندازه گیری بوده است. به نظر می رسید موفقیت در کار فقط مربوط به توانایی فنی در انجام کارها است. به همین دلیل ، کارفرمایان و شرکت ها فقط بر اساس شایستگی های ظاهری آن ها ، افراد جدیدی را استخدام می کردند. این روشن می کند که چرا امروزه افرادی که مهارت های نرم خوبی دارند ، نسبت به کارگرانی که مهارت های سخت خوبی دارند ، کمتر در دسترس هستند.

این روند در سالهای گذشته تغییر کرده است. مهارت های سخت هنوز یک جنبه اساسی را نشان می دهند ، اما مهارت های نرم از نظر اهمیت با آنها برابر است. به گفته پروفسور رهبری رابرت لواسر ، بیشتر محققانی که او در این زمینه با آنها مصاحبه کرده است"به مهارتهای نرم بالاتر از مهارتهای فنی امتیاز داده اند." مطالعات انجام شده توسط مؤسسه تحقیقاتی استانفورد و بنیاد کارنگی ملون در میان 500 مدیرعامل Fortune این ایده را تأیید می کند که 75٪ موفقیت شغلی بلند مدت ناشی از مهارت های نرم و تنها 25٪ از مهارت های فنی است (Sinha، 2008). یک مطالعه دیگر نشان داد که 80 درصد دستاوردها در حرفه به مهارتهای نرم و تنها 20 درصد با مهارتهای سخت تعیین می شود.