ملا محمد نادم

ملامحمد نادم متخلص و مشهور به «نادم» از شاعران قرن سیزدهم قمری (۱۲۶۱–۱۳۴۱ قمری) زادهٔ روستای درواهی قدیم که هم‌اکنون آب‌پخش جدید می‌باشد، (آب‌پخش، شهرستان دشتستان، استان بوشهر، ایران) بوده و در قالبهای گوناگون بخصوص دوبیتی طبع‌آزمایی کرده‌است. المان یادبود این شاعر در سال ۱۳۹۸ در شهر آب پخش نصب گردید.

از دوبیتی‌های اوست:

چو خواهی عزم کوی یار کردن

اول باید که چندین کار کردن

یکی زان جمله جان بر کف نهادن

دوم سر در رهش ایثار کردن

-*-*-*-*-*

قدش از سرو سازد قصه مفهوم

به لب دندان چو مروارید معلوم

دهانش نون تنوین است نادم

که اید در کلام و نیست معلوم

-*-*-*-*-*

رخ تو کعبه و محراب ابروت

صفا و مروه آن چشمان جادوت

طواف کوی حسنت حج نادم

حجر بوسم سیه خالی که بر روت

-*-*-*-*-*

ندانم آن غزال شوخ سرمست

عنان عشق کی بگرفته در دست

ندانم تیر عشق کی به جانش

اثر کرده که از من دیده بر بست

-*-*-*-*-*

دهانت خوش زبانی از که آموخت

دو چشمت خوش بیانی از که آموخت

بفرما وقت خندیدن لبانت

بتا شکر نشانی از که آموخت

-*-*-*-*-*

شوم پروانهٔ آن شمع پر نور

چو موسی رو نهم بر وادی طور

ز حسن او تجلی گشت نادم

روم تا من رسم بر او چو منصور

-*-*-*-*-*

قدم خم گشته همچون ابروی تو

پریشان خاطرم چون گیسوی تو

بپرس احوال نادم از دهانت

سیه روزم چو خال هندوی تو

-*-*-*-*-*

شب مهتاب خوش باشد سفر کن

سفر سوی نگار عشوه گر کن

سر شب طی نما نادم ره دور

بگردان دست دلبر در سحر کن

-*-*-*-*-*

برادر بعد تو بر ما بلا شد

دل شوریده از غم مبتلا شد

به آن تیر و کمان و چشم و ابروش

دل نادم چو دشت کربلا شد

-*-*-*-*-*

جوانی عمر را بر باد دادم

به پیری پای در غربت نهادم

وطن چون کوی لیلی هست نادم

پس از قرنی چو مجنون ایستادم

-*-*-*-*-*

نه خسرو ماند با تاج کیانی

نه شیرین ماند در حسن و جوانی

نه بلبل با گل و گلشن وفا کرد

نه اسکندر به آب زندگانی

-*-*-*-*-*

شمال و مشرق و مغرب که خال است

دلم سرگشته خال شمال است

به مشتاقان بشارت باد نادم

که بر ما خال مه رویال حلال است