رالی (اتومبیل‌رانی)

اصطلاح «رالی»، به عنوان شاخه ای از اتومبیلرانی، احتمالاً از اولین رالی مونت کارلو در ژانویه ۱۹۱۱ تشکیل شده‌است. تا اواخر دهه ۱۹۲۰، در موارد دیگر تعداد کمی از این اصطلاح استفاده می‌کردند. تجمع خود را می‌توان در مسابقه کالسکه بدون اسب پاریس-روئن 1894 (Concours des Voitures sans Chevaux)، با حمایت مالی یک روزنامه پاریس، Le Petit Journal، جستجو کرد که توجه عمومی و ورودی‌های تولیدکنندگان برجسته را به خود جلب کرد. براساس گزارش مشاهداتی که در هر اتومبیل سوار می‌شدند، توسط هیئت داوران جوایز به وسایل نقلیه تعلق می‌گرفت. برنده رسمی آلبرت لمیتر بود که با یک اسب بخار ۳ اسب بخار رانندگی می‌کرد، اگرچه Comte de Dion اول شده بود، اما وسیله نقلیه مجهز به بخار وی برای مسابقات رسمی واجد شرایط نبود. این رویداد مستقیماً به یک دوره مسابقات جاده ای شهر به شهر منجر فرانسه و دیگر کشورهای اروپایی، که بسیاری از ویژگی‌های موجود در تجمع‌های بعدی را به شما معرفی کردند: زمان شروع فردی با اتومبیل‌هایی که برخلاف ساعت کار می‌کنند و نه سر به سر. کنترل زمان در نقاط ورود و خروج شهرها در طول مسیر؛ کتاب‌های جاده و یادداشت‌های مسیر؛ و رانندگی در مسافت‌های طولانی در جاده‌های معمولی، عمدتاً شن، جاده‌ها، خطراتی مانند گرد و غبار، ترافیک، عابران پیاده و حیوانات مزرعه اولین مسابقه از این مسابقات عالی مسابقه پاریس - بوردو - پاریس در ژوئن ۱۸۹۵ بود که با وجود ورود ۱۱ ساعت پس از امیل لواسور در یک Panhard et Levassor، توسط Paul Koechlin در یک پژو برنده شد. زمان لواسور برای شرکت در مسیر ۱۱۷۸ کیلومتر (۷۳۲ مایل)، بدون هیچ وقفه ای، ۴۸ ساعت و ۴۸ دقیقه بود که میانگین سرعت آن ۲۴ کیلومتر در ساعت (۱۵ مایل در ساعت) بود. از ۲۴ سپتامبر تا ۳ اکتبر ۱۸۹۵، اتومبیلرانی باشگاه فرانسه، طولانی‌ترین مسابقه تا به امروز را برگزار کرد، یک مسابقه ۱۷۱۰ کیلومتری (۱۰۶۰ مایل)، از بوردو تا آژن و دیگر مکان. از آنجا که در ده مرحله برگزار شد، می‌توان آن را اولین رالی دانست. سه مکان اول توسط یک Panhard، یک Panhard و یک سه چرخدار De Dion-Bouton بدست آمد. در مسابقه پاریس - مادرید در ماه مه ۱۹۰۳، مرس فرناند گابریل کمتر از ۵ ساعت و یک ربع برای ۵۵۰ کیلومتر (۳۴۰ مایل) تا بوردو به طول انجامید که میانگین آن ۱۰۵ کیلومتر در ساعت (۶۵٫۳ مایل در ساعت) بود. سرعت‌ها اکنون از مرزهای ایمن بزرگراه‌های غبارآلود که مملو از تماشاگر بودند و برای سایر ترافیک‌ها، مردم و حیوانات باز بودند، پیشی گرفته بود. بسیاری از تصادفات، بسیاری از زخمی‌ها و هشت مورد مرگ رخ داده‌است. دولت فرانسه مسابقه را متوقف کرد و این سبک از رویداد را ممنوع کرد. از آن پس، مسابقات در اروپا (به غیر از ایتالیا) در مدارهای بسته، ابتدا در حلقه‌های طولانی بزرگراه عمومی و سپس در سال ۱۹۰۷، برای اولین بار ساخته شده بود آهنگ، بروکلندز انگلیس. مسابقه به روش جداگانه خود ادامه می‌داد یکی از اولین مسابقات جاده ای، تور دوفرانس ۱۸۹۹، سابقه طولانی داشت و ۱۸ بار به عنوان یک آزمایش قابل اطمینان بین ۱۹۰۶ و ۱۹۳۷ اجرا می‌شد، قبل از اینکه در سال ۱۹۵۱ توسط باشگاه اتومبیلرانی نیس احیا شود. ایتالیا از سال ۱۸۹۵، زمانی که یک آزمایش قابلیت اطمینان از تورین به آستی و برگشت برگزار شد، مسابقات جاده ای را اجرا می‌کرد. اولین مسابقه موتور واقعی کشور در سال ۱۸۹۷ در امتداد ساحل دریاچه مگیوره، از آرونا تا استرسا و عقب برگزار شد. این منجر به یک سنت طولانی در مسابقات جاده ای شد، از جمله رویدادهایی مانند Targa Florio سیسیل (از ۱۹۰۶) و Giro di سیسیلیا (تور سیسیل، ۱۹۱۴)، که به دور جزیره رفت، هر دو تا و بعد از جنگ جهانی دوم ادامه و خاموش بودند. اولین رویداد آلپ در سال ۱۸۹۸ برگزار شد، مسابقات اتومبیلرانی سه روزه باشگاه تورینگ اتریش از طریق تیرول جنوبی که شامل بدنام Stelvio Pass بود. در انگلیس، حداکثر سرعت قانونی ۱۲ مایل در ساعت (۱۹ کیلومتر در ساعت) مانع مسابقات جاده ای شد، اما در آوریل و مه ۱۹۰۰، باشگاه اتومبیلرانی انگلیس (پیشگامان باشگاه اتومبیلرانی سلطنتی) دادگاه هزار مایل را برگزار کرد که ۱۵ رویدادی روزانه که شهرهای بزرگ انگلیس را به هم پیوند می‌دهد، به منظور ارتقا this این شکل جدید حمل و نقل. هفتاد وسیله نقلیه شرکت کردند که اکثر آنها ورودی‌های تجاری بودند. آنها باید سیزده مرحله از مسیر را با طول ۴۳ تا ۱۲۳ مایل (۶۹ تا ۱۹۸ کیلومتر) با سرعت متوسط تا حداکثر مجاز ۱۲ مایل در ساعت (۱۹ کیلومتر در ساعت) به پایان برسانند و شش تست کوهنوردی یا تست سرعت را برطرف کنند. در روزهای استراحت و تعطیلات ناهار، اتومبیل‌ها در سالن‌های نمایشگاه به مردم نشان داده می‌شدند. پس از آن در سال ۱۹۰۱ پنج روز دادگاه مستقر در گلاسگو برگزار شد. ۱۹۰۴، سپس دادگاه قابلیت اطمینان اسکاتلند از ۱۹۰۵. باشگاه دوچرخه سواری موتور اجازه ورود ماشین‌ها به آزمایشات خود را داد و از سال ۱۹۰۴ (لندن - ادینبورگ، لندن - لندس اند، لندن - اکستر - همه هنوز به عنوان آزمایش‌های کلاسیک غوطه وری) کار می‌کنند. در سال ۱۹۰۸، باشگاه اتومبیلرانی سلطنتی ۳۰۰۰ مایل (۳۲۰۰ کیلومتر) آزمایش بین‌المللی اتومبیل رانی خود را برگزار کرد و در سال ۱۹۱۴ آزمایش مهم اتومبیل سبک برای تولیدکنندگان اتومبیل تا ۱۴۰۰ سی سی برای آزمایش عملکرد مقایسه ای و اصلاح نژاد بود. در سال ۱۹۲۴، این تمرین به عنوان آزمایشات کوچک اتومبیل تکرار شد. در آلمان، جایزه Herkomer برای اولین بار در سال ۱۹۰۵ برگزار شد و دوباره در سال ۱۹۰۶ برگزار شد. این رویداد پنج روزه چالش‌برانگیز بیش از ۱۰۰ نفر را به خود جذب کرد

بیشتر رانندگان دهه ۱۹۵۰ آماتور بودند، کم یا کم پرداخت می‌کردند، هزینه‌های خود را پس می‌دادند و برای برنده شدن پاداش می‌گرفتند (اگرچه مطمئناً موارد استثنایی وجود داشت، مانند رانندگان گرندپری که برای برخی از مسابقات آورده شده بودند). سپس در سال ۱۹۶۰ بدون شک اولین سوپراستار رالی (و یکی از اولین کسانی که برای شرکت در مسابقات رالی تمام وقت پرداخت می‌شود)، اریک کارلسون سوئدی، برای رانندگی ساب حضور داشت. در دهه ۱۹۶۰، مدیر مسابقات BMC، استوارت ترنر، یک سری جوان فنلاندی شجاع و با استعداد استخدام کرد، مهارت‌هایی را که در مسابقات سنگفرش یا برف بسیار رقابتی کشورشان تقویت شده بود، استخدام کرد و راننده حرفه ای مدرن متولد شد. همزمان با گسترش مرحله ویژه تجمع در سراسر جهان، رانندگان اسکاندیناوی توسط رانندگان ایتالیا، آلمان، انگلیس، اسپانیا و جاهای دیگر به چالش کشیده شدند.

دو شکل اصلی وجود دارد: مرحله ای و جاده ای. از دهه ۱۹۶۰، تظاهرات مرحله ای شاخه حرفه ای این ورزش است. اینها بر اساس سرعت مستقیم بیش از جاده‌های بسته به ترافیک دیگر است. اینها ممکن است از آسفالت مسطح و گردنه کوه‌ها تا مسیرهای ناهموار جنگل، از یخ و برف گرفته تا شنهای کویر، که هرکدام برای ارائه چالش برای خدمه و آزمایش عملکرد و قابلیت اطمینان خودرو انتخاب شده‌اند، متفاوت باشد.

این واقعیت که این وسایل نقلیه در برخی موارد ارتباط تنگاتنگی با اتومبیل‌های جاده ای دارند، ممکن است عاملی در ایجاد علاقه تماشاگران باشد، به ویژه در اروپا، آسیا و اقیانوسیه است. میتینگ‌های جاده شکل اصلی است که در بزرگراه‌های باز برای ترافیک عادی برگزار می‌شود، جایی که تأکید بر سرعت کامل نیست بلکه بر زمان دقیق و ناوبری و قابلیت اطمینان خودرو، اغلب در جاده‌های دشوار و در مسافت‌های طولانی است. آنها اکنون در درجه اول وقایع آماتوری هستند. انواع مختلفی از تجمعات جاده ای وجود دارد که دقت، ناوبری یا حل مسئله را آزمایش می‌کنند. برخی از انواع متداول عبارتند از: رالی Regularity یا رالی Time-Speed-Distance (همچنین به عنوان رالی TSD، آزمایش تست توانایی ماندن در مسیر و به موقع شناخته می‌شود)، سبک‌های Monte-Carlo (Monte Carlo , Pan Am , Pan Carlo , Continental) رالی (آزمایش مسیریابی و زمان‌بندی)، و انواع مختلف تجمع Gimmick.

به بسیاری از تجمعات زودرس آزمایشی گفته می‌شد و هنوز تعداد معدودی از آنها برگزار می‌شود، اگرچه این اصطلاح در حال حاضر به‌طور خاص در ورزش‌های مخصوص کوهنوردی تا آنجا که می‌توانید تپه‌های شیب دار و لغزنده را صعود کنید، اعمال می‌شود. بسیاری از جلسات یا مجالس علاقه مندان به اتومبیل و وسایل نقلیه آنها هنوز هم تجمع نامیده می‌شوند، حتی اگر صرفاً وظیفه رسیدن به محل (اغلب در یک تریلر) باشد. رالی یک ورزش بسیار محبوب در «ریشه‌های چمن» اتومبیلرانی - یعنی کلوپ‌های اتومبیلرانی است. افرادی که علاقه‌مند به شرکت در مسابقات رالی هستند، تشویق می‌شوند که به باشگاه‌های محلی خودروی خود بپیوندند. رالی‌های باشگاهی (به عنوان مثال رالی‌های جاده ای یا رالی‌های منظم) معمولاً در جاده‌های عمومی با تأکید بر ناوبری و کار گروهی برگزار می‌شود. این مهارت‌ها از اصول اساسی مورد نیاز برای هر کسی است که مایل به پیشرفت در رویدادهای سطح بالاتر است. وقایع تمرینی مرحله ویژه کوتاه در جاده‌های عمومی در بعضی از کشورها توسط باشگاه‌های محلی برگزار می‌شود، با اجازه پلیس محلی، جامعه ای که به‌طور معمول از جاده استفاده می‌کند و اداره راه. جاده عمومی در این زمان توسط سازمان دهندگان یا پلیس بسته می‌شود. Pacenotes و شناساییبه بسیاری از تجمعات زودرس آزمایشی گفته می‌شد و هنوز تعداد معدودی از آنها برگزار می‌شود، اگرچه این اصطلاح در حال حاضر به‌طور خاص در ورزش‌های مخصوص کوهنوردی تا آنجا که می‌توانید تپه‌های شیب دار و لغزنده را صعود کنید، اعمال می‌شود. بسیاری از جلسات یا مجالس علاقه مندان به اتومبیل و وسایل نقلیه آنها هنوز هم تجمع نامیده می‌شوند، حتی اگر صرفاً وظیفه رسیدن به محل (اغلب در یک تریلر) باشد.

رالی یک ورزش بسیار محبوب در «ریشه‌های چمن» اتومبیلرانی - یعنی کلوپ‌های اتومبیلرانی است. افرادی که علاقه‌مند به شرکت در مسابقات رالی هستند، تشویق می‌شوند که به باشگاه‌های محلی خودروی خود بپیوندند. رالی‌های باشگاهی (به عنوان مثال رالی‌های جاده ای یا رالی‌های منظم) معمولاً در جاده‌های عمومی با تأکید بر ناوبری و کار گروهی برگزار می‌شود. این مهارت‌ها از اصول اساسی مورد نیاز برای هر کسی است که مایل به پیشرفت در رویدادهای سطح بالاتر است. (به بخشهای تجمع مراجعه کنید) وقایع تمرینی مرحله ویژه کوتاه در جاده‌های عمومی در بعضی از کشورها توسط باشگاه‌های محلی برگزار می‌شود، با اجازه پلیس محلی، جامعه ای که به‌طور معمول از جاده استفاده می‌کند و اداره راه. جاده عمومی در این زمان توسط سازمان دهندگان یا پلیس بسته می‌شود.

رالی همچنین در انتخاب مکان و زمان مسابقه بی نظیر است. تجمعات در همه سطوح و در هر شرایطی برگزار می‌شود: آسفالت، شن، یا برف و یخ، بسته به مسیر و رویداد، گاهی اوقات بیش از یک در یک تجمع واحد است. همچنین در هر آب و هوایی از سرمای شدید تا باران‌های موسمی رالی‌ها در هر ماه از سال برگزار می‌شوند. در نتیجه رانندگان دقیقاً نمی‌دانند چه چیزی در پیش است، (اگرچه در بعضی مواقع به راننده یا تیم‌هایشان فرصتی داده می‌شود تا «مسیر را شناسایی کنند» یا مسیر را شناسایی کنند) کشش کمتری که در جاده‌های خاکی وجود دارد و ویژگی‌های رانندگی اتومبیل‌های کوچک، رانندگان بسیار کمرنگ تر از اتومبیل‌های اتومبیلرانی هستند، به‌طور منظم ماشین را به معنای واقعی کلمه از روی دست اندازها می‌فرستند و اتومبیل‌ها را از گوشه و کنار می‌کشند. یک دوره رالی معمول شامل یک دنباله نسبتاً کوتاه است (تا حدود ۵۰ کیلومتر (۳۱ مایل))، زمان «مراحل ویژه» که در آن رقابت واقعی برگزار می‌شود، و «مراحل حمل و نقل» که در آن اتومبیل‌های رالی باید با قدرت خود به مرحله بعدی رقابت برسند در یک محدودیت زمانی خاص که در آن مجازات‌ها نیز اعمال می‌شود سریع و همچنین خیلی آهسته بنابراین اتومبیل‌های رالی تقریباً شبیه هیچ‌یک از اتومبیل‌های مسابقه ای برتر نیستند زیرا توانایی حرکت با سرعت عادی رانندگی را حفظ می‌کنند و در واقع برای سفرهای خیابانی ثبت شده‌اند. برخی از رویدادها شامل «مراحل فوق‌العاده ویژه» هستند که در آن دو اتومبیل رقیب در دو مسیر موازی حرکت می‌کنند (اغلب به اندازه کافی کوچک برای قرار گرفتن در یک استادیوم فوتبال)، و این توهم را دارند که مسابقات اتومبیلرانی رو در رو هستند. بیش از یک روز، آخر هفته یا بیشتر اجرا کنید، برنده این رویداد کمترین زمان ویژه و فوق‌العاده ویژه مرحله را دارد. با توجه به مسافت کوتاه مراحل فوق‌العاده ویژه در مقایسه با مراحل ویژه منظم و در نتیجه زمان‌های تقریباً یکسان برای اتومبیل‌های جلو، بسیار نادر است که این مراحل تماشاگر محور تصمیم‌گیری در مورد نتایج رالی را تعیین کنند، اگرچه این یک اصل شناخته شده‌است که تیم نمی‌تواند در مسابقات فوق‌العاده رالی پیروز شود، اما مطمئناً می‌تواند آن را از دست بدهد.

Pacenotes ابزاری منحصر به فرد و اصلی در تجمع مدرن است. تماشاگران تلویزیونی گاهی اوقات در میانه مسابقه صدای یک راننده راننده را می‌خوانند که پاکنوت‌ها را روی آی فون داخلی اتومبیل می‌خواند. این پیسنوت‌ها شرح مفصلی از دوره را ارائه می‌دهند و به راننده اجازه می‌دهند تا شرایط پیش رو را پیش‌بینی کرده و برای شرایط مختلف دوره مانند پیچ‌ها و پرش‌ها آماده شود. در بسیاری از رالی‌ها، از جمله مسابقات جهانی رالی (WRC)، رانندگان مجاز به دویدن در مراحل دوره قبل از مسابقه و ایجاد پیشن‌های مخصوص خود هستند. این فرایند را شناسایی یا بازیابی می‌نامند. در هنگام شناسایی، راننده همراه یادداشت‌های مختصر (pacenotes) را در مورد چگونگی بهترین رانندگی روی صحنه می‌نویسد. معمولاً رانندگان پیچ‌ها و شرایط جاده را برای رانندگان کمک می‌کنند تا یادداشت کنند. در هنگام مسابقه واقعی، این پیسنوت‌ها از طریق سیستم داخلی داخلی با صدای بلند خوانده می‌شوند و به راننده امکان می‌دهد زمین آینده را پیش‌بینی کند و بنابراین مسیر را در سریعترین زمان ممکن طی کند. سایر تجمعات «یادداشت‌های مسیر» ایجاد شده توسط سازمان دهنده را که به عنوان «یادداشت‌های مرحله ای» نیز خوانده می‌شوند، فراهم می‌کند و از شناسایی و استفاده از سایر پاشن‌ها جلوگیری می‌کند. این یادداشت‌ها معمولاً با استفاده از یک قالب از پیش تعیین شده pacenote ایجاد می‌شوند، که از آن یک راننده می‌تواند به صورت اختیاری نظرات خود را اضافه کند یا آنها را به سایر نت‌های pacenote انتقال دهد. بسیاری از تجمعات آمریکای شمالی به دلیل محدودیت زمان و بودجه، شناسایی انجام نمی‌دهند اما یادداشت‌های مرحله ای را با استفاده از سیستم یادداشت‌های اینرسیا جامبا ارائه می‌دهند. در گذشته، اکثر دوره‌های رالی قبل از مسابقه اسکن نمی‌شدند و رانندگان همکار فقط از نقشه‌های تهیه شده توسط سازمان استفاده می‌کردند. مسیر دقیق رالی اغلب تا روز مسابقه مخفی می‌ماند. برخلاف مسابقه کورکورانه، تجمعات مدرن بیشتر به استفاده از یادداشت‌های تهیه شده توسط سازمان دهنده یا اجازه شناسایی کامل تبدیل شده‌اند. این تغییر به دلیل تقاضای رقبا تا حد زیادی ایجاد شده‌است.

شروع رالی (به انگلیسی: BEGINING OF THE RALLY)

رالی از زمان کنترل مدارک یا روز بازدید مسیر شروع می‌شود (هر کدام که زودتر واقع شود). اساس مسابقه از آغاز اولین کنترل زمان شکل خواهد گرفت.

بولتن (به انگلیسی: BULLETIN)

اسناد منتشر شده توسط مسئولین جهت اصلاح کردن، روشن کردن یا تکمیل آیین‌نامه تکمیلی رالی است.

اطلاعیه (به انگلیسی: COMMUNICATION)

اسناد منتشر شده توسط کلرک و ناظرین که دارای محتویات آموزشی است.

محدوده کنترل (به انگلیسی: CONTROL AREAS)

محدوده بین اولین تابلو هشدار دهنده زرد رنگ و آخرین تابلو سه خط با رنگ بژ محدوده کنترل محاسبه می‌گردد.

سرنشینان (گروه) (به انگلیسی: CREW)

اعضای گروه دو نفری را شامل می‌شود که در یک اتومبیل به عنوان راننده و کمک راننده حضوردارند. هر دو عضو گروه می‌توانند در طول رالی رانندگی کنند به شرطی که گواهینامه رانندگی صادره برای رانندگان را از فدراسیون اخذ کرده باشند و این گواهینامه دارای اعتبار زمانی باشد.

حکم (به انگلیسی: DECISION)

مدارک انتشار یافته توسر کلرک یا ناظرین که می‌تواند حاصل استعلام، شندیه‌ها یا تحقیقات آن‌ها باشد.

پایان رالی (به انگلیسی: END OF THE RALLY)

رالی با انتشار رسمی رده‌بندی پایان می‌یابد. اساس مسابقه در آخرین کنترل زمان پایان می‌یابد.

مرحله (به انگلیسی: LEG)

هر مرحله مسابقه رالی که توسط یک گروه‌بندی مجدد شبانه (پارک فرمه) از هم جدا کر گردد. در صورتی‌که سوپر اسپیشال استیج در شروع بخش ۱ باشد این قسمت به عنوان مرحله ۱ در نظر گرفته می‌شود.

منطقه رسانه (به انگلیسی: MEDIA ZONE)

منطقه در نظر گرفته شده جهت حضور رسانه در قسمت ورودی کنترل سرویس پارک، سرویس متحرک و منطقه گروه‌بندی مجدد.

متوقف نمودن (به انگلیسی: NEUTRALISATION)

مدت زمانی که اعضای گروه توسط برگزارکننده به هر دلیلی متوقف شده و شرایط پارک فرمه بر آن حاکم می‌باشد.

پارک فرمه (به انگلیسی: Parc fermé)

Parc fermé محدوده‌ای که در آن هرگونه عملیات، بازدید، میزان‌سازی یا تعمیرات بر روی اتومبیل مجاز نبوده مگر اینکه به صراحتد راین آیین‌نامه ذکر شده باشد یا در آیین‌نامه تکمیلی رالی به آن اشاره شده باشد یا تنها توسط مقامات موافقت شده باشد.

سرویس ممنوعه (به انگلیسی: PROHIBITED SERVICE)

استفاده یا دریافت هرگونه ماده (شامل مایع یا جامد به جز موارد مورد تأیید بر گزاری)، لاستیک زاپاس، ابزار ویاتجهیزات توسط اعضای گروه به جز تجهیزات و وسایل موجود در داخل اتومبیل.

شناسایی مسیر (رکه) (به انگلیسی: RECONNAISSANCE)

حضور در اسپیشال استیج توسط راننده و کمک راننده که قصد ورود در رالی را داشته پس از اعلام برنامه مسیر رالی.

گروه‌بندی مجدد (به انگلیسی: REGROUP)

یک برنامه زمانبندی توقف توسط گروه برگزاری که دارای شرایط پارک فرمه بوده و دارای یک کنترل رمان در ورود و خروج می‌باشد تا بتواند اتومبیل‌های باقی‌مانده در رالی را زمانبندی یا گروه‌بندی مجدد نماید. این زمان توقف می‌تواند برای اعضای هر گروه متفاوت باشد.

بخش جاده (به انگلیسی: ROAD SECTION)

قسمتهایی از مسیر که برای اسپیشال استیج استفاده نمی‌شود.

بخش رالی (به انگلیسی: SECTION OF THE RALLY)

هر قسمت از رالی که توسط گروه‌بندی مجدد تفکیک گردیده.

سرویس (به انگلیسی: SERVICE)

هرگونه عملی بر روی اتومبیل مسابقه به جز موارد محدود شده در این آیین‌نامه

سوپر اسپیشال استیج (به انگلیسی: SUPER SPECIAL STAGE)

هرگونه اختلاف در اجرای اسپیشال استیج که در این آیین‌نامه توضیح داده شده و در آیین‌نامه تکمیلی جزئبندی شده یا اسپیشال استیجی که به جهت تماشای بازدیدکنندگان ترادک دیده شده و قابلیت ایتارت بیش از یک اتومبیل را به صورت هم‌زمان دارد.

کارت مسابقه (به انگلیسی: TIME CARD)

کارتی که به جهت ثبت زمان ورود در کنترل‌های مختلف موجود در مسیر تدارک دیده شده.

منطقه چک فنی (به انگلیسی: TECHNICAL ZONE)

ناحیه جدا شده توسط دو کنترل زمان به جهت انجام بازدید مسایل فنی توسط تیم بازرسی فنی.

ناظرین مسابقات (به انگلیسی: STEWARDS)

پنل ناظرین مسابقات رالی که همیشه باید داری ۳ عضو باشد که شامل یک رئیس پنل ناظرین است. ناظرین باید با کلرک مسابقه در ارتباط مستقیم باشند. در طول برگزاری مسابقه رالی حداقل یک ناظر باید در دفتر رالی HQ حضور داشته باشد.

رابط شرکت کنندگان با برگزاری (به انگلیسی: CRO)

وظیفه اصلی رابط شرکت کنندگان، ارائه اطلاعات، توضیح و تشریح مفاد آیین‌نامه‌ها و اجرای مسابقه رالی برای شرکت کنندگان و گروه است. در هر مسابقه رالی باید حداقل یک رابط شرکت‌کننده حاضر باشد و به راحتی شناسایی شود.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Rallying». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۵ سپتامبر ۲۰۱۳.

• فدراسیون اتومبیلرانی و موتورسواری ایران
• FIA