مردوک

مردوک یا مردوخ(marduk ) یکی از خدایان باستانی تمدن بابل است. در تمدن بابلیان مردوک به عنوان خدای باروری و آفرینش مطرح است. او در دوره حمورابی به‌عنوان محافظ بابل به‌شمار می‌رفت. مردوک فرزند انکی خدای آب‌ها و جانشین آنو خدای خدایان است. در اساطیر بین‌النهرین و در پی توسعه اقتدار سیاسی بابل، مردوک صفات بیشتر خدایان بین‌النهرین را گرد آورد و در جنگ با دو نفر پرداخت تیامات و کینگو، و از ترکیب خون کینگو و خاک، انسان را درست کرد او همچنین به خدای سحر و جادو معروف است و به رئیس خدایان بابلی، آفریدگار انسان، نور و زندگی بدل شد. او را گاه در ردای جواهر دوخته و با عصا و حلقه پادشاهی مجسم کرده‌اند.

پاره ای از ظریف ترین بازمانده های ادبی بابلی دعاهایی است که مردان متقی و صادق در تقوی خود سروده اند. برای مثال بُختُنَصَّر پادشاه بابِل که اورشلیم را فتح نمود و معبد سلیمان را به همراه خانه‌ها و دیوار شهر ویران کرد. او یهودیان را به‌عنوان اسیر به بابل برد. با کمال فروتنی در برابر مردوک چنین راز و نیاز میکرده است:

بی تو ای پروردگار من، چه چیزی میتوان بود

برای شاهی که او را دوست داری و به نامش میخوانی

لقب او را چنانکه اراده ی توست متبرک خواهی ساخت،

و به راه راست رهبریش خواهی کرد.

من که امیری که فرمانبردار توام،

همانم که دست های تو مرا ساخته است.

این تویی که مرا آفریده ای،

و رهبری لشگر بندگان خود را به دست من سپرده ای،

و به مقتضای رحمت خود، ای خواجه من

نیروی سهمگین خود را به مهربانی و رحمت بدل کن،

و چنان کن که در قلب من

احترام به پروردگاری تو برانگیخته شود.

آنچه را خیر من در آن است به من ببخش.