جام جهانی فوتبال ۲۰۲۶

نمودار 

در گذشته صحبتهای زیادی مبنی بر افزایش تیمهای شرکت‌کننده در جام جهانی فوتبال ارائه شده بود تا تعداد تیمها بیشتر از ۳۲ تیم باشند. میشل پلاتینی رئیس سابق یوفا در اکتبر ۲۰۱۳، پیشنهاد کرد که مسابقات جام جهانی با حضور ۴۰ تیم برگزار شود. در مارس ۲۰۱۶، رئیس فعلی فیفا جانی اینفانتینو این پیشنهاد را برای جام جهانی ۲۰۲۶ ارائه داد.

شورای فیفا در سال ۲۰۱۷ به ۴۸ تیمی شدن مسابقات رأی داد. برای برگزاری بازی‌های جام جهانی ۲۰۲۶، چهار شیوهٔ گروه‌بندی مورد ارزیابی قرار گرفتند که درنهایت روش چهارم توسط مسئولان فیفا پذیرفته شد.

• افزایش تعداد تیمها به ۴۰ تیم در ۸ گروه ۵ تیمی. (در مجموع ۸۸ بازی)
• افزایش تعداد تیمها به ۴۰ تیم در ۱۰ گروه ۴ تیمی. (در مجموع ۷۶ بازی)
• افزایش تعداد تیمها به ۴۸ تیم با یک پلی‌آف ۳۲ تیمی در ابتدای بازیها. (در مجموع ۸۰ بازی)
• افزایش تعداد تیمها به ۴۸ تیم در ۱۶ گروه ۳ تیمی. (در مجموع ۸۰ بازی)

۴۸ تیم شرکت‌کننده در سه سید دسته‌بندی خواهند شد و بازی‌ها در قالب ۱۶ گروه ۳ تیمی برگزار می‌شوند. در هر گروه، ۳ تیم از ۳ سید مختلف جای می‌گیرند و در پایان بازی‌های گروهی، ۲ تیم برتر به مرحلهٔ «یک شانزدهم نهایی» راه پیدا خواهند کرد و تیم‌های سوم هر گروه حذف خواهند شد. در پایان دور گروهی، در مجموع ۱۶ تیم از مسابقات کنار خواهند رفت و ۳۲ تیم باقی‌مانده در مرحلهٔ «یک شانزدهم نهایی» به‌صورت تک‌حذفی با یکدیگر رقابت خواهند کرد. تعداد بازی‌های انجام شده در مجموع از ۶۴ بازی به ۸۰ بازی افزایش می‌یابد، اما هر تیم می‌تواند بعد از ۶ بازی فینالیست شود، مانند قالب ۳۲ تیم. هر تیم یک بازی گروهی کمتر از قالب قبلی انجام خواهد داد که جبران دور حذفی اضافی است. همانند اکثر جام‌های جهانی قبلی، مسابقات بمدت ۳۲ روز به طول خواهد انجامید.

واکنش‌ها

پیشنهاد گسترش جام جهانی با مخالفت اتحادیه باشگاه های اروپا، اتحادیه ورزشی لالیگای اسپانیا به ریاست خاویر تباس، و مربی سابق تیم ملی آلمان، یواخیم لو، همراه شد. آنها استدلال کردند که تعداد بازی های انجام شده در حال حاضر در سطح غیر قابل قبولی بوده است، و گسترش آن کیفیت بازی های انجام شده را کاهش می دهد. آنها همچنین اظهار کردند که تصمیم گسترش از روی سیاست گرفته شده است، زیرا اینفانتینو از وعده حضور کشورهای بیشتر در جام جهانی برای پیروزی در انتخابات خود استفاده کرده بود. همچنین برخی ادعا کردند که این شیوه برگزاری، احتمال تبانی میان تیمها را افزایش می‌دهد، همانطور که در مسابقات پیشین مراحل گروهی جام جهانی، از جمله رسوایی ۱۹۸۲ خیخون مشاهده شد. مدیر فنی فیفا مارکو فان باستن اعلام کرد که به منظور جلوگیری از تبانی‌های احتمالی، شاید تساوی در مرحله گروهی نیز حذف شود و تیمها درصورت تساوی در بازیهای گروهی به وقت اضافه و پنالتی بروند؛ این ترفند باعث می‌شود که احتمال تبانی کاهش یابد ولی همچنان تبانی محتمل است زیرا ممکن است یک تیم عمداً در ضربات پنالتی شکست بخورد.

ویکتور مونتالیانو، رئیس کونکاکاف، در آوریل ۲۰۲۲، با توجه به نگرانی‌های مربوط به تبانی، اظهار داشت که فیفا هنوز در حال بررسی ۱۲ گروه چهار تیمی است که تبانی را کاملاً از بین می‌برد.

خلاصهٔ وضعیت مرحلهٔ گروهی

مزایای شیوهٔ جدید گروه‌بندی

• با روش گروه‌بندی شانزده‌گانه، فرصت بیشتری برای تیم‌های جهان برای حضور در جام‌جهانی فراهم می‌شود و تیم‌هایی که نتوانند در مرحله انتخابی جام جهانی موفق ظاهر شوند و جزء ۴۸ تیم برتر در دنیا قرار بگیرند، قطعاً شایستهٔ حضور در چنین مسابقاتی نخواهند بود و جای اعتراضی باقی نمی‌ماند.
• از آنجایی که طبق قانون مسابقات جام جهانی تیمهای میزبان در سبد یکم قرعه‌کشی مرحله گروهی قرار می‌گیرند، با افزایش تعداد تیمهای هر سبد به ۱۶ تیم، تیمهای بزرگ از قرار گرفتن در سبد یکم بازنمی‌مانند.
• برخلاف گروه‌های چهار تیمی که در هر گروه درمجموع «شش بازی» انجام می‌شد، در گروه‌های سه‌تیمی در هر گروه درمجموع تنها «سه بازی» انجام خواهد شد و در پایان بازی‌های گروهی، ۱۶ تیمی که شایستهٔ صعود نباشند، از مسابقات حذف می‌گردند. با سه‌تیمی شدن گروه‌ها، هر تیم دو بازی گروهی انجام خواهد داد که دراین‌صورت بازی‌های گروهی به‌سرعت تمام می‌شوند. همچنین نیروی تیمهای بزرگ در مرحلهٔ گروهی تحلیل نمی‌رود و بازی‌ها به‌سرعت وارد فاز یک شانزدهم نهایی خواهند شد.
• با گسترده شدن نمودار درختی و افزایش شمار تیمها به ۳۲ تیم در مرحلهٔ حذفی، احتمال حذف زودرس تیم‌های بزرگ به دست یکدیگر کاهش یافته و در اینصورت احتمال تماشای نیمه‌نهایی و فینالی جذاب با حضور تیمهای بزرگ، افزایش می‌یابد.

فیفا در روز ۳۰ مه سال ۲۰۱۵، اعلام کرد که دیگر سیاست عدم پذیرش میزبانی از دو کنفدراسیون میزبان دو دورهٔ قبل خود را در گزینش میزبان مسابقات جام جهانی ادامه نخواهد داد. پس از آن، سیاست فیفا در انتخاب میزبان رقابت‌های جام جهانی، به این شکل درآمد که هر کشوری، تنها در صورتی می‌تواند برای میزبانی جام جهانی فوتبال نامزد شود که تنها جام جهانی قبلی، در کشورهایی که با کشور مورد نظر در یک کنفدراسیون قرار دارند، برگزار نشده باشد. همچنین فیفا، با انتخاب بیش از یک کشور به عنوان میزبان جام جهانی، مخالفتی ندارد؛ که این اتفاق در جام جهانی ۲۰۰۲ برای کره جنوبی و ژاپن رخ داد. البته در این صورت، بر خلاف جام جهانی ۲۰۰۲، کمیته واحدی باید مسئولیت برگزاری مسابقات را بر عهده بگیرد (در جام جهانی ۲۰۰۲ دو کمیته مستقل بر برگزاری رقابت‌ها نظارت می‌کردند). برای انتخابات نهایی میزبان جام ۲۰۲۶ کشورهای آمریکا، کانادا، مکزیک (به‌طور مشترک) و مراکش نامزد شدند که کشورهای آمریکای شمالی با قاطعیت به عنوان میزبان برگزیده شدند. تیمهای آمریکا، کانادا و مکزیک به لطف میزبانی در سید یک جای خواهند داشت.

کشورها	آراء جمع‌آوری شده
	مرحله اول
کانادا  مکزیک  ایالات متحده آمریکا	۱۳۴
مراکش	۶۵
هیچ‌کدام (رای سفید)	۱(ایران)
ممتنع (غایب در رای‌گیری)	۳(اسپانیا،اسلوونی،کوبا)
کل آراء	۲۰۰

شیوه مرحله انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ هنوز مشخص نشده است.

فیفا سهمیهٔ پیشنهادی برای جام جهانی فوتبال ۲۰۲۶ را ۴۸ تیم اعلام کرد؛ سه سهمیه برای میزبانان، مابقی سهمیه‌ها بدین‌گونه هستند.

• اروپا (یوفا) ۱۶ سهم
• آفریقا (کاف) ۱+۹ سهم
• آسیا (اِی اِف سی) ۱+۸ سهم
• آمریکای جنوبی (کونمبول) ۱+۶ سهم
• آمریکای شمالی و مرکزی (کونکاکاف) ۱+۶ سهم
• اقیانوسیه (او اف سی) ۱ سهم
• همچنین دو سهمیه باقی‌مانده صعود به جام‌جهانی، کار سختی برای رسیدن به این مسابقات خواهند داشت. از هر قاره به‌جز اروپا، ۱ تیم به همراه یکی از میزبان‌ها در یک تورنمنت ۶ تیمی حاضر می‌شوند و دو تیم برتر غیر از میزبان جواز حضور در جام‌جهانی را به دست می‌آورند تا ظرفیت ۴۸ تیمی تکمیل بشود.

1. نشان دهنده ورزشگاهی است که قبلا در جام جهانی استفاده شده‌است.

2. ورزشگاهی سرپوشیده با سقف ثابت یا جمع شونده که دارای سیستم کنترل تهویه هوا نیز هست را نشان می‌دهد.

مکزیکوسیتی	نیویورک/نیوجرسی	دالاس	کانزاس‌سیتی	هیوستون
ورزشگاه آزتکا	ورزشگاه متلایف (رادرفورد شرقی، نیوجرسی)	ورزشگاه ای تی اند تی (آرلینگتون، تگزاس)	ورزشگاه اروهد	ورزشگاه رلاینت
ظرفیت: ۸۷,۵۲۳	ظرفیت فعلی: ۸۲,۵۰۰ (ظرفیت پیش‌بینی شده: ۸۷,۱۵۷)	ظرفیت: ۸۰,۰۰۰ (ظرفیت پیش‌بینی شده: ۹۲,۹۶۷) (قابل گسترش تا ۱۰۵,۰۰۰)	ظرفیت: ۷۶,۴۱۶ (ظرفیت پیش‌بینی شده: ۷۶,۶۴۰)	ظرفیت: ۷۲,۲۲۰ (قابل گسترش تا ۸۰,۰۰۰)
آتلانتا	آتلانتا بوستون دالاس هیوستون کانزاس سیتی لس آنجلس میامی نیویورک فیلادلفیا سان فرانسیسکو سیاتل تورنتو ونکوور مکزیکو سیتی مونتری گوادالاخارا شهرهای میزبان			لس آنجلس
ورزشگاه مرسدس-بنز				ورزشگاه سوفی (اینگلوود، کالیفرنیا)
ظرفیت: ۷۱,۰۰۰ (ظرفیت پیش‌بینی شده: ۷۵,۰۰۰) (قابل گسترش تا ۸۳,۰۰۰)				ظرفیت: ۷۰,۲۴۰ (قابل گسترش تا ۱۰۰,۲۴۰)
فیلادلفیا				سیاتل
لینکولن فایننشال فیلد				لومن فیلد
Capacity: 69,796 (Bid book capacity: 69,328)				ظرفیت: ۶۹,۰۰۰ (قابل گسترش تا ۷۲,۰۰۰)
منطقه خلیج سان فرانسیسکو				بوستون
ورزشگاه لیوایز (سانتا کلارا، کالیفرنیا)				ورزشگاه ژیلت (فاکسبرو، ماساچوست)
ظرفیت: ۶۸,۵۰۰ (ظرفیت پیش‌بینی شده: ۷۰,۹۰۹) (قابل گسترش تا ۷۵,۰۰۰)				ظرفیت: ۶۵,۸۷۸ (ظرفیت پیش‌بینی شده: ۷۰,۰۰۰)
میامی	ونکوور	مونتری	گوادالاخارا	تورنتو
ورزشگاه هارد راک (میامی گاردنز، فلوریدا)	ورزشگاه بی‌سی پِلیس	ورزشگاه بی‌بی‌وی‌ای (گوادالوپه، نوئوو لئون)	ورزشگاه آکرون (زاپوپان، خالیسکو)	بی‌ام‌او فیلد
ظرفیت: ۶۴,۷۶۷ (ظرفیت پیش‌بینی شده: ۶۷,۵۱۸)	ظرفیت: ۵۴,۵۰۰	ظرفیت: ۵۳,۵۰۰ (ظرفیت پیش‌بینی شده: ۵۳,۴۶۰)	ظرفیت: ۴۹,۸۵۰ (ظرفیت پیش‌بینی شده: ۴۸,۰۷۱)	ظرفیت: ۳۰,۰۰۰ (قابل گسترش تا ۴۵,۵۰۰ برای تورنمنت)