لاپاروسکوپی

لاپاراسکوپی (به انگلیسی: Laparoscopy) (لاپاروسکوپی از ریشه یونانی λαπάρα با تلفظ lapara به معنی «پهلو، کنار» و σκοπέω با تلفظ skopeo به معنای «دیدن» مشتق شده‌است) عملیاتی است که با استفاده از یک دوربین و برش‌های کوچک (معمولاً به اندازه ۰٫۵–۱٫۵ سانتی‌متر) در ناحیه شکم یا لگن انجام می‌شود. لاپاروسکوپی با ایجاد شکاف‌های کوچک در ناحیه شکم، به تشخیص یا مداخلات درمانی کمک می‌کند.

به جراحی لاپاروسکوپی، جراحی با کمترین تهاجم (به انگلیسی: Minimally Invasive Surgery (MIS)) و همچنین جراحی سوراخ کلید (به انگلیسی: Keyhole Surgery) هم می‌گویند و جزو فنون نوین جراحی می‌باشد. این نوع جراحی چند مزیت نسبت به جراحی بازدارد. این مزایا شامل درد کمتر به علت ایجاد شکاف‌های کوچکتر، کم شدن خونریزی و دوره بهبود کوتاه‌تر می‌باشد. عنصر اصلی، استفاده از لاپاروسکوپ است که یک سامانه کابل تاری بلندی است که امکان مشاهده و اثرگذاری بر روی ناحیه مورد نظر را دارا بوده و می‌توان آن را از ناحیه دور تری پیچ و تاب داده و کنترل کرد.

جراحی لاپاروسکوپی شامل عملیاتی است در حفره شکم یا لگن، در حالی که جراحی در منطقه سینه را جراحی توراکوسکوپی (به انگلیسی: Thoracoscopic) می‌نامند. ابزارهای تخصصی که در جراحی لاپاروسکوپی استفاده می‌شوند شامل فورسپ زایمانی، قیچی، کاوشگر، ابزار کالبد شکافی، قلاب و انقباضگرها می‌باشد.

جراحی لاپاروسکوپی و توراکوسکوپی به حوزه وسیع تری به نام درون بینی یا آندوسکوپی متعلق اند. اولین عمل لاپاروسکوپی توسط جراح آلمانی گئورگ کلینگ (به انگلیسی: Georg Kelling) در ۱۹۰۱ صورت پذیرفت.