لئوپارد ۱

لئوپارد ۱ به دو قسمت اصلی تقسیم می‌شد. موتور در عقب خودرو قرار داشت و با یک دیواره ضدآتش از قسمت جلو، که خدمه تانک در آن قرار می‌گرفتند، جدا می‌شد. راننده در قسمت جلو و سمت راست می‌نشست. در جلوی دریچهٔ خروج راننده سه پیرامون‌بین (پریسکوپ) تعبیه شده بود که یکی از آن‌ها از دید مادون قرمز برای رانندگی در شب بهره می‌برد. فرمانده و توپچی در سمت راست و گلوله‌گذار در سمت چپ برجک می‌نشستند. هشت پریسکوپ برای دید همه‌جانبه در اختیار فرمانده تانک بود. جایگاه توپچی از یک پریسکوپ و یک دوربین نشانه‌روی برخوردار بود و یک مسافت‌یاب و یک تلسکوپ موازی با توپ اصلی در اختیار داشت. گلوله‌گذار تانک هم دو پریسکوپ داشت.

در سمت چپ برجک دریچه‌ای برای رساندن مهمات به تانک تعبیه شده بود. در بسیاری از مدل‌ها در خارج و پشت برجک یک سبد ذخیره قرار داشت. یک نورافکن بر روی توپ اصلی قرار داشت که برخی آن را برداشته و پشت برجک می‌گذاشتند. دید مادون قرمز تانک ۱۲۰۰ متر و دید نور سفید آن ۱۵۰۰ متر را پوشش می‌داد. در لئوپارد ۱آ۱آ۲ هم یک تلویزیون سطح نور پایین برای مشاهده و نشانه‌روی قرار داشت. تعداد چرخ‌های این تانک هفت عدد در هر طرف با فاصله مساوی و سه چرخ کمکی بود. دامن زرهی دندانه‌دار یا معوج و شیب قسمت‌های کناری بدنه تانک به سمت مرکز از ویژگی‌های ظاهری بارز این تانک است. شکل برجک هم در مدل آ۲ مدور و در مدل‌های آ۳ و آ۴ زاویه‌دار و مکعب‌مانند است.

سلاح

سلاح اصلی این تانک یک قبضه توپ ۱۰۵ میلی‌متری ال۷ بود که اواخر دهه ۱۹۵۰ در انگلیس طراحی شده و توپ استاندارد تانک‌های ناتو در آن دوران بود. طول این توپ ۵۱ برابر کالیبر آن بود. در مدل‌های ابتدایی لئوپارد ۱ شصت گلوله برای آن حمل می‌شد که ۱۳ گلوله در برجک و ۴۷ گلوله دیگر در شاسی نگهداری می‌شد. در مدل‌های متاخرتر تعداد گلوله‌های شاسی به ۴۲ عدد کاهش یافت. سلاح‌های ثانویه تانک هم دو مسلسل ام‌ژ۳ با ۵۵۰۰ فشنگ بودند که یکی هم‌محور توپ اصلی و دیگری روی برجک در قسمت فرمانده قرار می‌گرفتند.

قدرت تحرک

امتیاز اصلی لئوپارد ۱ قدرت تحرک بالای آن بود. در واقع این تانک پیرو نظریه‌ای نظامی طراحی شده بود که بر اساس آن با پیشرفت راکت‌ها و موشک‌های ضدتانک سنگین‌ترین و مقاوم‌ترین زره‌ها نیز آسیب‌پذیر خواهند شد و در نتیجه بایستی با بهبود قدرت تحرک و چابکی و قدرت آتش تانک از هدف قرار گرفتن آن توسط دشمن جلوگیری کرد.

لئوپارد ۱ در حالت عادی توانایی حرکت در آب‌هایی به عمق ۱٫۲۵ متر، با آماده‌سازی در آب‌هایی به عمق ۲٫۲۵ متر و با اسنورکل توان حرکت در آب‌های ۴ متری را داشت. این تانک می‌توانست از خندق‌هایی به عمق سه متری و موانع عمودی به ارتفاع ۱٫۱۵ متر بگذرد و در شیب ۶۰ درجه حرکت کند.

زره

ضخامت زره لئوپارد۱ مدل آ۱ در بخش‌های مختلف به این شرح است (البته زره اضافی را نیز می‌توان بر روی آن نصب کرد):

• قسمت جلو بدنه: ۷۰ م‌م
• بخش فوقانی قسمت‌های کناری بدنه: ۳۵ م‌م
• بخش تحتانی قسمت‌های کناری بدنه: ۲۵ م‌م
• عقب بدنه: ۲۵ م‌م
• کف بدنه: ۱۵ م‌م
• سقف بدنه: ۱۰ م‌م
• جلو برجک: ۵۲ م‌م
• بخش‌های کناری برجک: ۶۰ م‌م
• عقب برجک: ۶۰ م‌م
• سقف برجک: ۳۹ م‌م

کاربران کنونی و سابق لئوپارد ۱ عبارتند از:

•  استرالیا: ۹۱ عراده لئوپارد ۱ از آلمان غربی خریداری شد که تحویل آن‌ها از سال ۱۹۷۶ آغاز شد. لئوپارد ۱ به عنوان جایگزین تانک قدیمی انگلیسی سنتوریون انتخاب شده و در آزمایش‌ها بر ام۶۰ پاتون ترجیح داده شد. در سال ۲۰۰۴ با ۵۹ عراده ام۱ آبرامز جایگزین شدند.
•  یونان: ۵۲۰ عراده در خدمت نظامی است. قرار است تعدادی به خودروهای پشتیبانی تبدیل شده و بقیه اوراق شوند.
•  برزیل: ۱۲۸ عراده از مدل آ۱ و ۲۵۰ دستگاه از مدل آ۵ فعال است.
•  لبنان: ۴۳ لئوپارد۱آ۵ دست دوم از بلژیک خریداری کرده است.
•  ترکیه: ۳۳۷ عراده. تانک‌های دست دوم ارتش آلمان غربی که در دهه ۱۹۸۰ و ۹۰ خریداری شده یا به عنوان کمک نظامی دریافت شدند.
•  آلمان غربی: ۲۴۳۷ عراده که همه با لئوپارد ۲ جایگزین شده‌اند.
•  هلند: ۴۶۸ عراده که با لئوپارد۲ جایگزین شد.
•  نروژ: ۱۷۲ عراده که فقط ۵ عراده به همراه تعدادی از خوردوهای تعمیر و بازیابی و پل‌ساز در خدمت نظامی مانده‌اند.
•  بلژیک: ۳۳۴ عراده خریداری شدند که پس از پایان جنگ سرد حدود ۹۰ عراده به برزیل فروخته شد. ۱۳۲ عراده فعال باقی مانده و قرار است بجز ۴۰ عراده بقیه فروخته شوند.
•  ایتالیا: ۷۲۰ عراده که تعدادی از آن‌ها با مجوز آلمان در کارخانه اتومرالا در ایتالیا تولید شدند. در سال ۲۰۰۸ همگی بازنشسته شده و با تانک ایتالیایی آریته جایگزین شدند. مدل‌های مهندسی، تعمیرگر و پل‌ساز لئوپارد ۱ باقی مانده‌اند و ۱۲۰ عراده در نیروی ذخیره هستند.
•  کانادا: ۱۲۷ عراده لئوپارد سی۱ (معادل آ۳ همراه با مسافت‌یاب لیزری) خریداری شد. ۱۱۴ عراده آن‌ها از سال ۲۰۰۰ در یک برنامه بهینه‌سازی به ارزش ۱۳۹ میلیون دلار کانادا به استاندارد سی ۲ ارتقا یافتند. ۶۶ عراده فعال مانده‌اند که به تدریج با تانک‌های لئوپارد ۲ دست دوم هلندی جایگزین می‌شوند.
•  شیلی: ۲۰۲ عراده که ۱۲۰ عراده باقی مانده‌اند. پس از خرید ۱۳۶ لئوپارد ۲ دست دوم از آلمان، ۳۰ عراده از لئوپارد۱ احتمالاً به قیمت نیم میلیون دلار برای هر دستگاه به اکوادور فروخته شد.
•  دانمارک: ۲۳۰ عراده لئوپارد۱آ۵ در اختیار داشت که با لئوپارد۲ جایگزین شده‌اند و فقط ۱۶ تانک تعمیرگر و ۱۰ تانک پل‌ساز باقی مانده‌اند.
•  اکوادور: ۳۰ لئوپارد۱وی از شیلی خریداری شد.